Verliefd, verloofd, getrouwd en toen?

Mijn man en ik waren al redelijk snel in onze relatie gaan samenwonen, omdat we nogal bij elkaar uit de buurt woonden toen we elkaar leerden kennen. Ik was nog volop bezig met mijn HBO studie en voor zijn werk maakte het niet uit waar hij woonde vandaar dat hij mijn kant op kwam. We vonden een mooi huur appartement en even later kwam daar ons hondenkindje bij.

Het samenwonen ging erg goed we hadden alles goed op de rit ik was onder tussen afgestudeerd en had mijn eerste baan te pakken. Uiteindelijk kreeg ik een vast contract en werd het tijd om de volgende stap te nemen en te zoeken naar een mooi huis. Niet alleen vonden we ons allereerste huis, ook ging hij tijdens onze vakantie op zijn knieën. Ons geluk kon niet op! Huis gekocht, trouwen in het vooruitzicht en ik had ook nog het aanbod gekregen om nog mijn master te doen via mijn werkgever. Veel in een keer, maar daar ben ik niet vies van.

De oplevering van het huis kwam inzicht. De planning was dat betreft perfect, want net in de rustmaand van mijn master werd ons huis opgeleverd. Dus ik kon in ieder geval helpen met klussen zonder dat ik tussendoor de boeken in hoefde te duiken. De trouwerij hebben we uiteindelijk wel uitgesteld, zodat ik echt klaar zou zijn met mijn master. Een hele mooie harde deadline want ik moest 2 maanden voor de trouwerij klaar zijn met mijn master, zodat ik ook nog even kon bijkomen haha. En die planning werd gewoon keihard gehaald!

Ik ben een echte regelneef en zowel mijn moeder als vriendinnen waren benieuwd of ik het geplan en geregel wel echt los zou kunnen laten op de dag zelf. Dat lukte uiteindelijk heel goed. Ik had alle vertrouwen in onze ceremoniemeester en alles was zo goed voorbereid dat het echt een perfecte dag werd. Wij maar ook onze gasten hebben echt genoten van de dag. We hadden een super fotograaf, dus echt prachtige foto’s om naar terug te kijken. Een vraag die ik nog vaak kreeg van vriendinnen, zou je toch nog iets anders hebben gedaan? Een ding zou ik anders hebben gedaan en dat is toch ook een videograaf hebben ingehuurd. De foto’s zijn echt prachtig en ik kijk er met heel veel plezier naar terug, maar een filmpje was toch ook wel heel gaaf geweest.

Twee maanden na de trouwerij gingen we op huwelijksreis. Ik was heel traditiegetrouw op de avond van onze trouwerij gestopt met de anticonceptie. Waar ik niet eerder mee wilde stoppen om het risico te lopen dat ik ongesteld zou zijn op onze trouwerij. Ik kon namelijk nogal flink last hebben van mijn menstruaties door de endometriose die ik heb (waar toen nog sprake was van een vermoede van endometriose). De stiekeme hoop was er dat ik misschien wel zwanger terug zou komen van onze reis, maar helaas gebeurde dat niet. Mijn lichaam was nog flink aan het ontpillen, want na de onttrekkingsbloeding was er nog geen menstruatie geweest.

Uiteindelijk kwamen we natuurlijk weer thuis van onze reis wat echt fantastisch was geweest. En pakte we ons gewone leventje weer op. Ik noemde het net al jaren hiervoor ben ik op aandringen van mijn man naar de huisarts gegaan, omdat hij mijn pijn tijdens de menstruaties wel heel heftig vond. Na wat doorverwijzingen en onderzoeken kwam de sterke verdenking op endometriose. Dit kunnen ze alleen vaststellen door een kijkoperatie en daar zagen we op dat moment geen noodzaak in. Dus advies was pil doorslikken om het zo rustig mogelijk te houden. Bij die uitslag kregen we te horen dat als we ooit aan kinderen wilde beginnen het misschien wel wat langer zou kunnen duren en dat als we een jaar bezig zouden zijn en het niet gelukt was we echt wel even aan de bel moesten trekken. Dit is op de een of andere manier altijd bij mij blijven hangen. 

Hierdoor gingen we oorspronkelijk ook redelijk rustig het zwanger worden in. Toen was daar ineens in maart ongeveer een half jaar nadat ik gestopt was met de anticonceptie de positieve test (zo snel!)! Helemaal blij ben ik snel naar de winkel gerend om een snel een leuk klein baby pakje te halen om mijn man te verrassen. Dit was echt een heel mooi moment en ook een goed moment, omdat we juist net weer even allemaal nare dingen op ons pad hadden gehad. Mijn schoonmoeder bleek voor een tweede keer borstkanker te hebben waar ze deze keer gelukkig erg snel bij waren, waardoor er geen chemo of bestralingen nodig waren gelukkig. Maar nog meer goed nieuws was erg welkom. We besloten het om het daarom toch al zo pril aan de ouders te vertellen en een paar hele goede vrienden (probleem van vrienden is dat niet iedereen goed is in zijn mond houden en ja als je uit een dorp komt weet gelijk het halve dorp het…oepsie).

Super leuk dus de ouders verrast, de mijne natuurlijk ook. Was het niet dat ik dus een week later begon te bloeden en het dus helaas een vroege miskraam werd met iets meer dan 5 weken. Je weet dat deze dingen gebeuren, maar gaat er toch vanuit dat het jou niet gebeurd. Helaas, overkwam het ons wel en hadden we gelijk ons lesje geleerd van het al vroeg aan mensen vertellen. Dat zouden we een volgende keer toch anders doen, want nu moest je iedereen die het wist gaan vertellen dat het fout was gegaan en dat was echt verschrikkelijk. Een hele onrustige periode volgde hierna, maar daarover meer in mijn volgende post. Deze is alweer ietsje langer geworden dan de bedoeling was.