Verjaardagsirritaties (waar bemoeien ze zich mee?)

Ik zie er soms tegenop als er een verjaardag is bij mijn familie. Iedereen weet dat we onze zoon Neo geen producten met suiker (en al helemaal geen zoetstoffen) of producten met veel te veel zout willen geven. Neo is nu 1 jaar en 9 maanden en we vinden hem nog veel te jong voor veel suiker en zout (maar ook sommige andere toevoegingen aan voedsel, zoals sommige E-nummers). En telkens heb ik het idee dat ik me moet verdedigen.

Je moet weten dat er bij ons in de familie mensen zijn die anderen graag belachelijk maken. Net alsof zij het het beste doen, of is het misschien dat het ze dwars zit dat jij iets doet dat ze zelf graag wilde, maar niet gelukt is. Er zijn er ook bij die andermans keuze respecteren hoor, dus het is niet zo dat de hele familie ons raar vind.

Maar een tante van me en haar zoon, die zelf ook 2 kinderen heeft, vinden het schijnbaar nodig om telkens opmerkingen te maken. Ik weet niet of ze dit doen om mij uit de tent te lokken of dat ze er een andere goede reden voor hebben die ik niet kan bedenken.

Toen Neo ongeveer begon met bijvoeding nam ik naar verjaardagen een tomaatje en wat soepstengels of zo mee voor hem, zodat hij in ieder geval iets had om tussendoor te eten. Daar werd ik om uitgelachen. Mijn tante kwam zelfs met een wafel aan die ze zowat bij Neo in de mond wilde proppen. Ik was kwaad dus heb dat stuk wafel uit haar vingers getrokken en weggegooid. Eenmaal thuis heb ik erover nagedacht en heb haar de dag erna opgebeld, omdat ik zo kwaad was en het er toch over wilde hebben.

Dus ik vertelde dat ik het echt niet meer leuk vond, ik kan best tegen een grapje, maar dit was wel erg op het randje. Haar reactie: Ik moest me niet zo aanstellen. Ik vroeg wat ze daarmee bedoelde en ze zei: “Neo mag ook niks van jou, het is zielig voor hem dat hij geen snoep mag.” Daarop heb ik haar proberen uit te leggen waarom ik suikerproducten en zout niet goed vind voor baby’s. Mijn tante wilde weten wanneer Neo dan wel eindelijk wat lekkers zou mogen hebben. Dit wil ik zo lang mogelijk volhouden, omdat bijna overal suiker en zout in zit en de kinderen laten vaak genoeg zoiets zullen eten.

Maar eigenlijk vind ik het al belachelijk dat ik moet uitleggen waarom we niet willen dat Neo iets niet mag. Is het hun probleem of het onze?

Een tijdje geleden was weer een verjaardag en toen kreeg Neo een gekookt ei. Mijn neef (zoon van mijn tante, heeft zelf 2 kinderen van 4 en 6 jaar) maakte de opmerking: “Ooh, mag Neo dat wel eten?” Ik zei vroeg of hij alsjeblieft wilde stoppen met dat soort opmerkingen. Ik bemoei me ook niet met de opvoeding van hun kinderen.

Neo klom een tijdje later op een stoel en ging erop staan, dus ik zei dat hij gewoon op zijn billen moet zitten op een stoel. Toen was de opmerking: “Recht zitten en armen over elkaar.” Hiermee bedoelde hij dat Neo niks mag.

Zoals eerder gezegd heb ik soms het idee dat ze er niet tegen kunnen dat wij ons vasthouden aan onze principes en niet zozeer moeite hebben met het feit dat Neo iets niet mag eten. En andere graag belachelijk maken om te zien of je toch toegeeft.

Pfff, ik vind het soms echt vermoeiend, ze doen net alsof Neo ook helemaal niks mag. Zij hebben toch ook zo hun dingen wat de kinderen mogen en niet mogen. Daar zeg ik toch ook niks van. Nu is Neo nog klein, maar straks begrijpt hij wat ze zeggen. Dan is het helemaal vervelend voor ons en voor Neo als anderen zeggen: “Geef hem dat toch.”

Ik ben van mening dat iedereen doet wat hij/zij wilt wat de opvoeding van de kinderen betreft en je daar niet over moet twisten helemaal niet waar het kind bij is.

Er zijn natuurlijk altijd dingen waar je advies in kunt geven, maar dit is denk ik gewoon uitlokken en stoken en ze het leuk vinden om te zeggen om een reactie van mij te krijgen. Maar eerlijk gezegd, kan ik daar de lol niet zo van inzien. Kan er alleen maar heel kwaad om worden. Waar liggen zij wakker van???

Ik vind het zieliger als kinderen straks te dik worden of gaatjes in hun gebit hebben. En zolang Neo niet weet wat hij “mist” is t echt niet zielig dat hij sommige dingen niet mag eten van ons.

Soms merk ik ook in de omgeving dat mensen het raar vinden als ze vragen of Neo een snoepje of zo mag en ik zeg dat ik hem daar nog te klein voor vind. Het is schijnbaar heel normaal geworden dat baby’s volgestopt worden met Roosvicee, snoepjes, producten met zoetstoffen, chips en E-nummers.

Nu weet ik dat veel ouders ook misleid worden door de verpakkingen van die producten, omdat er opstaat dat het zogenaamd goed is voor de botten en vol vitamines zit. Maar kijk eens kritisch naar de ingrediëntenlijst. Soms schrik je van de hoeveelheid suiker of andere dingen die erin verwerkt zijn.

Maar goed, ik kan er nog lang over doorgaan. Wij kiezen ervoor om onze zoon geen suiker, zoetstoffen enz. te geven. Wat andere ouders doen moeten ze zelf weten, die keuze respecteer ik ook. Het punt is dat je vreemde mensen die er een mening over hebben, verder nooit meer ziet, maar als je met elke verjaardag jezelf moet gaan verdedigen is dat erg irritant.