Van twintig weken echo naar vruchtwaterpunctie

Gelukkig mochten wij na 2 dagen naar het academische centrum voor die echo. Onderweg naar daar had ik de zenuwen door mij hele lijf. 

Aangezien ik dit traject bij onze middelste zoon al een keer mee heb gemaakt. En een simpelen echo ook uit liep op een vruchtwaterpunctie. Waardoor er weeën activiteit op gang kwam. Was ik bang dat het weer zo zou gaan lopen.

We kwamen aan bij de gynaecoloog. En ik mocht gaan liggen op de tafel. Het echo apparatuur was inderdaad beter. Helaas kon ook hier de gynaecoloog het hersenstammetje niet vinden. Maar was de ruimte op het plekje wel groot genoeg, wat zeer positief was.

Daarop kregen we twee optie voorgelegd. Over 3 weken terug komen en dan kijken als het wel zichtbaar was. En mochten ze het toch niet zien een vruchtwaterpunctie.

Nu de vruchtwaterpunctie afnemen en van alles uitsluiten. En dan de echo over 3 weken afnemen. Waardoor ik over drie weken alle uitslagen heb. 

De gynaecoloog was zo liefdevol en warm en stelde mij zo gerust. Nadat ik haar vertelde over de angst die aan de vorige vruchtwaterpunctie heb over gehouden.

De eerste keuze zou mijn zoveel stress brengen. Je krijgt namelijk pas na 2 a 3 weken allen uitslagen. En mocht ons kindje zo ernstig ziek zijn. Heb je een week de tijd om deze beslissing te nemen. Want een week later ben je al 24 weken zwanger en is je kindje levensvatbaar. In plaats van 3 weken wachten zou het in totaal 4-6 weken worden. 

Om die reden besloten wij om direct de punctie af te nemen. Het is en blijft een enge ingreep. Zo een gigantische lange naald die door je buikwand naar binnen gaat. Gelukkig ben ik niet bang voor naalden. Maar het is zo eng om te zien dat de naald vlak naast het lijfje van je kind komt en een gat maakt in je placenta en baarmoeder.

De tranen rolde tijdens de ingreep wel over mijn wangen heen, maar door de goede uitleg en alle stapjes wist de gynaecoloog mij zo fijn gerust te stellen.

Helaas leiden dit ook tot weeën activiteiten en een opnamen in het regulieren ziekenhuis. Gelukkig zijn opnames in het ziekenhuis voor mij heel normaal. Aangezien ik al dagen niet sliep, werd ik dan ook gelijk sedeert. Hierdoor kon ik ook mooi tot rust komen. En mijn baarmoeder ontspannen.

Een weekje later kwamen de eerst uitslagen binnen. Ons kindje had geen grote chromosoom afwijkingen. Nu nog een weekje wachten op de volgenden uitslagen. Ook deze waren Goed!!! Dan kon de echo toch alleen maar goed zijn.

Goed een weekje later mochten weer langs komen. En daar was een heel klein hersenstammetje te zien. Wat een opluchting en tranen van geluk. Ze is en was gewoon een heel klein meisje. 

Volgende keren vertel ik hoe het is om 3 keer zwanger te zijn geweest met myomen (vleesbomen) die ernstig zenuwpijn geeft. Waardoor ik niet slaap en wekelijk gesedeerd moet worden om überhaupt wat slaap te kunnen krijgen. Maar uiteindelijk van uitputting en wanhoop toch alle keren ben ingeleid.