Van tweeling naar eenling

Zoals jullie hebben kunnen lezen in mijn vorige blogs waren de afgelopen twee weken enorm spannend. 

Is onze tweeling een Siamese tweeling of een mono mono tweeling, of een modi tweeling. Alle drie natuurlijk mega risico’s. 

Vorige week konden jullie lezen dat we goed nieuws kregen, geen Siamees. De opluchting was zo enorm groot. 

Nu konden we de “laatste” week toch nog een klein beetje genieten. En ons goed voorbereiden op de volgende afspraak bij de gyn. Vind hij wel of geen tussenvlies tussen onze kindjes. 

Gisteren was het zo ver! We konden onze gyn blij vertellen wat onze bevindingen waren en dat onze twee frummeltjes toch echt los van elkaar groeien. 

“Idd, ik zie ook een tussenvlies! Heel dun, maar het is er wel!” 

Nog geen minuut later zagen we dat het foute boel was. We kregen uitleg wat er te zien was. Hoofdje, romp, armpjes en beentjes. Het kleintje zette zich af tegen de zijkant om vervolgens naar de andere kant van de baarmoeder te jumpen. 

Toen naar de tweede baby. Deze lag toch wel erg stil. Geen beweging. Jumpte niet vrolijk mee met zijn wederhelft. Geen hartslag. Ergens in de afgelopen 4 dagen is het hartje gestopt. Op dat moment wist ik niet wat ik moest voelen. Blijdschap vanwege het tussenvlies, een vrolijk springende baby, en tegelijk verdriet. 1 van onze nu al zo geliefde tweeling was niet meer.. hoe dan?! Wat heb fout gedaan? Alle regels netjes gevolgd, mijn vitamines netjes geslikt en zelfs tegen ze gepraat elke dag “jullie zijn sterk, jullie gaan deze achtbaan rit overleven”.. 

Ongemerkt.....Van tweeling naar eenling.. en er was niets wat ik anders had kunnen doen. Onwerkelijk.. 

Van de “shock” ~u bent zwanger~ naar het bericht ~ik zie twee hartjes~ om dan te horen dat het een Siamese tweeling kan zijn. Blijdschap bij het zien van twee losse kindjes, naar het verdriet van 1 verliezen. Over achtbanen gesproken.. 

en we zijn er nog niet.. nog lang niet! Volgende week extra controle om te kijken of onze survivor het goed blijft doen. 

De hoop is nu gevestigd op de bloedvaten van ons overlevende kindje. Als deze samen komen met die van ons “sterretje” komt het volgende probleem om de hoek kijken. 

Maar eerst deze stap.. volgende week.. hang in there frummel! Keep fighting!!