Van sprookje naar verschrikkelijk avontuur

YES!! In februari dan eindelijk een positieve zwangerschapstest.. Erg lang heeft het bij ons gelukkig niet hoeven duren, ongeveer negen maandjes zijn wij bezig geweest om zwanger te worden. Als het dan eindelijk zo ver is dat ik 2 streepjes op de test zie kan mijn (dan nog) vriend het niet helemaal geloven, het streepje is te licht. Ergens in een kastje heb ik ook nog een clearbleu test liggen die zegt ook hoelang ik zwanger ben.. wat spannend dit allemaal.. nog een keer testen en ja hoor weer positief en volgens de test 3-4 weekjes zwanger.. WE WORDEN PAPA & MAMA!!!! Ik kan wel door hebt plafond heen springen zo hyper ben ik, mijn vriend is er wat rustiger onder zeker hij is blij maar hij blijft naar mijn gevoel iets te koeltjes. Oké, er kan nog veel mis gaan maar daar hoeven we niet vanuit te gaan toch? 

Lang voor ons houden kunnen wij het nieuws in ieder geval niet. Bij gelijk hebben wij ouders geappt en gebeld om te vragen of we binnenkort even een bakje koffie kunnen komen drinken.. erg spannend hoe gaan ze reageren. En dan kunnen wij eindelijk het grote nieuws vertellen, iedereen is super blij voor ons.

Dan na 4 weken wachten (een eeuwigheid) hebben we dan eindelijk een afspraak bij de verloskundige. Ik voel me nog goed op een maar misselijke momentjes overdag en 's ochtends na en met een inwendige echo word er naar onze baby gekeken. Wauw wat een wonder, toen nog echt een boontje met een kloppend hartje alles ziet er goed uit. Verdere controles zijn gelukkig kon constant goed. 

De tijd erna tot de 14e week ben ik veel misselijk geweest. Na alles wat ik at of dronk had ik een vreselijke nasmaak bah.. maar wel blijven door eten want de baby moet wel goed groeien.

Na die 14e week kon ik dan lekker op mijn roze wolkje gaan zitten. Niet misselijk meer en lekker genieten van de zwangerschap, mijn steeds groter wordende buik en het begin van een aantal beweginkjes van de baby.

Gelukkig heb ik daar nog lange tijd van kunnen genieten. 

De 20 weken echo was wel weer even een spannend moment en toen ze klaar was met alle onderzoekjes lag ik te snikken bij de verloskundige, wat fijn dat alles goed met mijn kindje was! En dan natuurlijk ook nog de spannende onthulling of het een meisje of een jongetje werd.. EEN JONGETJE!! O, nee nu nog een leuke naam bedenken.

De uiteindelijke naam kwam pas in de laatste en nog steeds ben ik er erg trots op!

Maar toen, 36 weken zwanger. Ik werd wakker met een vervelende steek boven in mijn buik en na dit een halve dag aan te hebben gezien besloot ik dit maar te melden bij mijn vriend. Hij zei dat het misschien wel verstandig was om de verloskundige even te bellen, dit kon tenslotte toch nooit kwaad. Hier had hij gelijk in en ik besloot om even te bellen, ze vroegen of ik wel even langs wilde komen.

Bij de controle was gelukkig alles met de baby goed maar mijn bloeddruk was wel aan de hoge kant en na het doen van een kleine urine test, om te kijken of er eiwit in mijn urine zat, werd ik toch even doorgestuurd naar het ziekenhuis. 

Hier aangekomen even een urine test en een bloedtest laten doen en een hartfilmpje laten maken. Mijn bloedwaardes waren goed maar er zat wel wat eiwit in mijn urine of ik de volgende dag wel weer terug wilde komen. 

Dit heb ik toen een week lang gedaan. Mijn bloedwaardes waren goed en later mijn urine ook maar ik kreeg steeds meer klachten. Het had alleen geen oorzaak, althans die konden de verloskundige en gynaecoloog verder niet vinden. Mijn bloeddruk was inmiddels even gezakt en er werd besloten dat ik weer terug mocht naar mijn eigen verloskundige maar als de klachten verergerde moest ik gelijk aan de bel trekken.

En dit gebeurde! Last van mijn buik, schouders, schaambeen, rug, maagzuur, vermoeidheid, hoofdpijn en steeds werd het erger en meer. Maar bij elke controle in het ziekenhuis en bij de verloskundige waren mijn bloedwaardes en urine in orde maar was mijn bloeddruk te hoog (af en toe veel te hoog).

Toen ik 39 weken zwanger was was ik er totaal klaar mee, ik was kapot van alle klachten en zag het af en toe niet meer zitten om nog langer zwanger te moeten zijn. Mijn zoontje was inmiddels ook al uitgegroeid tot een grote bikkel en mijn buik stond helemaal strak van de spanning. Op mijn buik had in toen ook een behoorlijke verzameling striae.

Bij de verloskundige heb ik dit ook in tranen uitgelegd en gelukkig was zij toen erg begrip vol. Wij zouden een afspraak maken voor wanneer ik 40 weken zwanger was in het ziekenhuis want als mijn kindje er dan nog niet was zou het gehaald worden. De verloskundige had het door ik zat er doorheen en dit moest niet langer duren. 

 Toen ik alleen met 40 weken in het ziekenhuis kwam werd ik pardoes weer terug gestuurd naar mijn verloskundige, dit was niet de bedoeling. Ik kwam van een koude kermis thuis wat was dat een rot gevoel. Dit was dan ook de eerste keer dat ik mij totaal niet serieus genomen voelde in het ziekenhuis en mijn vriend overwoog om gewoonweg naar een ander ziekenhuis te gaan. Ik wilde eerst weer in gesprek met mijn verloskundige en dit kon gelukkig de volgende dag al. 

Bij de verloskundige werden ook mijn controles weer gedaan en wat bleek ik had een fors verhoogde bloeddruk en werd vrijwel direct weer doorgestuurd naar het ziekenhuis. De verloskundige en verpleegkundige die mij toen behandelde had ik gelukkig al eerder gehad en zij waren erg behulpzaam. De verloskundige zag vrijwel direct dat ik er inderdaad doorheen zag en ging met de gynaecoloog praten, zij wilde mij graag inleiden. Helaas was ge gynaecoloog het hier niet mee een en werd besloten dat ik maar nachtje ter observatie moest blijven. 

De volgende dag hebben dezelfde verloskundige en de verloskundige van de nacht zich hard gemaakt bij de gynaecoloog. Ik was 40 weken en 4 dagen zwanger, had veel klachten en zat er totaal doorheen. En gelukkige het had geholpen de volgende dag werd ik ingeleid en ben ik bevallen van de aller mooiste zoon van de wereld!