Van leven naar overleven

Zwanger! Yes! In november een positieve test in onze handen! Onze dochter zou een broertje of zusje gaan krijgen in juli. Na de echo op 8 weken bleek alles goed te zijn. De eerste klachten verschenen, misselijk en moe maar niet extreem dus best te doen. Enkele weken later voorhoofdholte ontsteking waar ik niet vanaf leek te komen, niet prettig maar wel te doen. De 20 weken echo brak aan, altijd spannend! Yes, goed gekeurd! Klein kindje (1.5 weken groei achterstand dus niet heel veel en binnen de curve). Inmiddels wisten we ook dat het een meisje ging worden! Een zusje, geweldig! Met 28 weken zwangerschap kreeg mijn 32 jarige zus een hersenbloeding, het werd veel stress en overleven. De babykamer werd even omgetoverd tot logeerkamer voor haar 1.5 jarige zoontje. Gelukkig heeft ze geen uitval verschijnselen maar hoe dan ook zou er een lange herstelperiode aankomen. Ze was doorgestuurd naar het Radboud aangezien ze nog zo jong was en ze haar daar de beste zorg konden geven. Wij hadden 6 dagen later op 29 weken een pret echo gepland staan waar we met onze dochter en neefje naar toe zijn gegaan. De echoscopiste kon haar niet goed in beeld brengen, nog steeds een klein kindje maar ook echt weinig vruchtwater. Dus afspraak verzet en na het weekend toch maar even de verloskundige bellen. Voelde ons meisje ook minder actief bewegen. Maandag kon ik 11.30 terecht gelukkig, maar zij stuurde mij door naar het ziekenhuis aangezien minder beweging wel gecontroleerd moest worden. Daar half 3 dezelfde dag een afspraak. Gelijk werd er een hartfilm van de kleine gemaakt, echter liet deze 2 maal een daling van de hartslag zien. Niet de bedoeling! Uitgebreide echo van de gynaecoloog bleek ook verontrustend, echt veel te weinig vruchtwater en wat andere punten welke niet goed waren. Huh? De 20 weken echo was goed, hoe kan dit? Dat wisten de gynaecologen ook niet, dus ook ik moest door naar het Radboud omdat hier de meest gespecialiseerde artsen zijn. Shit! Ook dat nog... Koneen wij er echt niet bij hebben! Eenmaal in het Radboud met 29+3 weken bleek ook hier de ecg wat afwijkend. Volgende dag een uitgebreide echo. Toen er een gynaecoloog bij werd geroepen op mee te kijken wisten we dat het niet goed zat. Te weinig vruchtwater, slechte doorbloeding van de placenta, bloed stroomde wat te snel bij de baby door de hersenen, te kleine borstkas in verhouding met het hartje, vocht of verdikking in de nekplooi. Zo! Zit je dan... Al zouden ze heel Parijs plat bombarderen, dan nog zou dat me niks doen. Aan deze symptomen bij elkaar past geen beeld, ze kunnen dus niet vertellen wat het is. Ze zijn allerlei onderzoeken gestart, bacterie infectie, downsyndroom, bloedvergiftiging? Ze weten het niet... Ze hebben mij alvast injecties gegeven voor de longrijping van de baby, mocht het ineens gehaald moeten worden... Verder is het wachten op de uitslagen, wachten op wat we kunnen verwachten in een helse onzekerheid.