Van IUI naar IVF

Inmiddels zijn we weer wat weken verder en zitten onze twee weken vakantie er ook alweer op. We hebben nog een inseminatie kunnen doen net voor we op vakantie gingen, dus we hebben dit verder heerlijk los kunnen laten en alleen maar hoeven genieten. De warme zon en ontspanning konden eventueel nog hun positieve werking hebben. Helaas is echter ook deze zevende IUI poging mislukt en zo ook de achtste poging die we na onze vakantie alweer gehad hebben.

Intussen hebben we ook een intake- en vervolggesprek gehad in het St. Antonius ziekenhuis voor een IVF-traject. We mochten eventueel eerst nog een negende IUI poging doen, maar met name mijn vertrouwen hierin is volkomen weg. Ik ben wel toe aan een nieuwe richting, die hopelijk meer succes geeft of op zijn minst meer duidelijkheid. Nu dus samen besloten om de stap naar IVF te zetten.

Het is heel erg spannend en we zijn er ook echt klaar voor om ervoor te gaan. Hoewel het aan de ene kant nieuwe hoop geeft, maar aan de andere kant dit ook het eindstation is. Als IVF (of ICSI) ons niet ons zo gewenste kindje kan geven, houdt het ook op. Dat maakt het ook wel weer heel eng, maar we gaan er absoluut positief in!

We hebben tot nu toe een goed gevoel ook bij het St. Antonius. Hele vriendelijke artsen die fijn met je omgaan en openstaan voor al je vragen en ook de tijd nemen om ze te beantwoorden. Hopelijk mag deze ervaring zo positief blijven.

We hebben onze gesprekken dus gehad, er is door ons beiden bloed geprikt en het medicatieschema is gemaakt. Sinds mijn laatste menstruatie die half mei begon, slik ik de pil. Dit is zodat ik ingepland kan worden en niet afhankelijk ben van mijn eigen cyclus en of er op dat moment toevallig plek is in het ziekenhuis. Ik heb in de tweede week van juni de uitgangsecho en als alles er dan goed uitziet, mag ik daarna beginnen met stimuleren.