Van de ene rollercoaster in de andere...

En toen voelde ik mij leeg, ik was niet meer zwanger, mijn droom, onze toekomst, het zou anders worden. Het voelde alsof mijn lichaam gefaald had. Zou ik ooit een zwangerschap kunnen voldragen? Zouden wij ooit papa en mama worden? 

Ik kon geen zwangere vrouw meer zien, iedere aankondiging deed mij pijn. Waarom zij wel en ik niet? Waarom? Waarom? Ik heb het er heel erg moeilijk mee gehad en kon het lastig verwerken. Iedere maand had ik weer hoop dat ik zwanger was maar 5 maanden lang had ik de teleurstelling van een menstruatie. 

Tot 1 mei 2014, ik zou die dag ongesteld moeten worden en deed een test. Na een paar seconden zag ik al een mooi roze streepje komen!!! Jaaaaa het was weer gelukt. Ik was weer zwanger er was weer hoop. 

Met 7 weken en 5 dagen had ik een echo bij de gynaecoloog. Een goede zwangerschap met een mooi kloppend hartje!! Wat waren we blij, dit ging goed komen. In januari 2015 zouden we papa en mama worden. Met 17 weken hadden we een prachtige pretecho en hoorden we dat we een meisje zouden krijgen. We waren helemaal in de wolken. 

Maar onze roze wolk werd gitzwart tijdens de 20 weken echo. Toen de echoscopist bij het hartje van onze dochter kwam bleef het heel lang stil. Ze zei dat ze het niet goed kon beoordelen en stuurde ons een dag later door naar het LUMC voor een uitgebreide 20 weken echo. 

Daar was het al snel duidelijkheid. Ons kleine meisje had een ernstige aangeboren hartafwijking: Tetralogie van Fallot