Van blinde darm na buitenbaarmoederlijke zwangerschap …

Waar zou ik beginnen… ik was bij m’n ouders op bezoek met mijn zoontje. Ik kreeg ontzettend veel pijn in mijn buik en dacht dat het een verstopping zou zijn. Het werd niet beter maar ook niet erger en had inmiddels al lactulose geprobeerd en het hielp wel aardig maar de pijn ging maar niet weg. Ik besloot toch maar de huisartsen post te bellen. Ik heb ze alles verteld en ook dat ik als het goed is 5/6weken zwanger ben. Maar we wisten het niet zeker omdat op de vroege echo niks te zien was kon het of gestopt zijn met groeien/of een buiten baarmoederlijke  zwangerschap zijn of nog zo vroeg dat het nog niet te zien was op de echo. Dus al deze info was mee geven. De vrouw die ik aan de telefoon had zei dat ze me toch wilde zien omdat ik zwanger ben. 

Ik kom bij de huisartsenpost en word als vrij snel geholpen. De dokter kijkt mijn buik na en ik vertel hem nogmaals om mijn eventuele zwangerschap maar daar werd verder niks over onderzocht. Conclusie was dat ik een verstopping had word het niet minder ik in Denemarken weer na de dokter moet. 

Maandags was ik inmiddels weer thuis en moest ik bloed prikken om te kijken of de hcg gestegen was. Ik kreeg eind van de middag al een berichtje op mijn gezondheid dat is een Deense app waar je alle onderzoek uitslagen kunt zien. Daar stond dat het een mooie aantal was en duidt op een goede zwangerschap. Mijn man had die ochtend nog gebeld om aan te geven dat ik nog steeds pijn in de buik heb en daar werd weer niks op uit gedaan.  

Ik heb woensdag de dokter gebeld omdat zei mij moet vertellen over de uitslag  en hoe en wat nu verder. Ik belde haar dus deze ochtend en ze zei dat het er goed uit zag  maar toch even een echo moet laten maken. En weer geen doorverwijzing wat ik absoluut niet snap. 

Ik was net een nieuwe baan begonnen en was onderweg na m’n tweede werkdag.Op zich  voelde ik mij goed totdat ik na huis ging. Het ging helemaal mis, ik zou de trein na huis pakken maar ik kreeg z’n pijn in mijn buik dus ik dacht ik ga na het winkel centrum wat dicht bij was en ging daar even na het toilet. Ik had een ontzettende drang om te poepen maar dat was het niet en uiteindelijke begon ik ook nog over te geven. Ik kon niet staan, zitten of lopen. Ik belde mijn man en ik vertelde hem dat ik me zo slecht voel en ik niet weet hoe ik na huis kom omdat ik gewoon niet van die toilet af kon. Hij zei dat die mij komt ophalen. Na 20 min was die er samen met ons zoontje. Ik ging in de auto zitten en begon meer over te geven en ik kon amper volhouden. Hij wilde de huisartsenpost in de auto bellen ik zei nee ik wil gewoon na huis ik wil slapen. Deze rit voelde uren en uren lang voor mijn gevoel.

Eindelijk thuis aangekomen ben ik meteen na de badkamer gegaan en heb m’n zoontjes badje gevuld met water en erin gaan liggen met de douche straal op mijn buik alleen zo kon ik het uithouden en zo nu en dan rende ik na het toilet wat gelukkig ook op de badkamer te vinden was. 

Mijn man kwam na binnen en zei dat we zo na de huisartsen post moeten en ik zei nee Chris ik kan niet ik heb z’n pijn ik kan de auto niet in, ik ga gewoon slapen. Maar hij nam het niet voor lief hielp mij met aankleden en zo zijn we na het ziekenhuis gegaan. M’n lieve schoonmoeder kwam en paste op ons zoontje. Hij snapte niet waarom mama z’n pijn had en kwam mij kusjes geven super lief ❤️

Aangekomen bij de huisartsenpost kon ik amper lopen ik probeerde en probeerde en het duurde echt lang voordat ik eindelijk binnen was. De man bij de ingang zei neem hier een rolstoel en godzijdank want ik hield het niet meer. We gingen na de balie toe waar de verpleegsters zaten en keken na mij en zeiden we moeten jou snel helpen. Ik overdrijf niet maar ik was spier en spier wit. Ik werd ik de wachtkamer gereden en we wachten daar. Ik hield het niet meer en gelukkig werden we geholpen. De dokter zei ook al dat mijn kleur niet goed was en ik had het ijs en ijs koud alles wat juist niet duidt op een blinde darm ontsteking. Maar toch werd het weer als nr 1 op de lijst gezet.  Hij zei det ik per direct moest worden opgenomen.

Wij weer terug en moesten we weer wachten. Ik kan je vertellen als je z’n pijn hebt is wachten geen pretje. We werden eindelijk na een kamer verwezen en ik kreeg van alles aan gesloten en ik weet wel niet hoeveel keer er  bloed geprikt werd maar dat interesseerde mij niet. Ik wil weten wat er is. Alle onderzoeken waren uitgevoerd behalve een echo. Dat moest de dokter doen maar die kwam maar niet . Na heel lang gewacht te hebben zei ik tegen mijn man als er nu geen dokter komt dan explodeer ik zo van de pijn ik moet pijnstillers hebben ik hou het niet meer vol en ik ben echt niet iemand die snel piept. Mijn man ging na de zuster toe en zei luister ze verrekt van de pijn kan ze niet wat krijgen waarop ze antwoordde dat er toch echt een dokter moet komen voor ze wat mogen geven. Ze zei ik ga een extra dokter oproepen wat ik zie ook dat het niet goed gaat en ik heb een vermoede dat ze een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heeft. 

Eindelijk de dokter kwam en hij vroeg wat ik zelf dacht wat het is. Ik zei een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Hij zei dat denk ik juist niet ik denk blinde darm ontsteking. Hij begon met de echo en al snel zei die ik denk dat je gelijk hebt. Even was het stil en hij ging overal kijken met z’n apparaatje. Toen zei die ik heb niet z’n goed nieuws. Ik vermoed dat je een buitenbaarmoederlijke zwangerschap  hebt en geknapt is in je buik en je hebt veel bloed in je buik. Je moet meteen geopereerd worden. Hij ging weg en ging ambulance regelen en de zuster ging extra bloed regelen omdat ik inwendige bloeding had. Even laten kreeg ik nog veel meer pijn en ik zie geef me pijnstiller ik trek het niet meer en eindelijk na 10 min wachten kreeg ik morfine. God wat voelde ik me beter. Toen kwamen de ambulance hulp mij ophalen omdat ik na een ander ziekenhuis moest gebracht worden  die meer gespecialiseerd waren ik dit soort situaties maar ook riskant om mij te vervoeren. Ik werd in de ambulance gezet en voor dat mijn man na z’n auto ging zei ik Chris Kom ik hier aan te overlijden? En de ambulance hulp zei dat ze allemaal ons best gaan doen. Ik was zo bang dat ik m’n zoontje en man nooit meer kwam te zien. 

Aangekomen in het andere ziekenhuis kwam de gynaecoloog en maakte ook een echo. Ze zei dat mijn rechte eileider geknapt is en daar waarschijnlijk de embryo zich genesteld heeft en dat er veel bloed in mijn buik is. En daardoor de rechter eileider moet verwijderd worden omdat die beschadigd is. Ik moest dus acuut geopereerd worden. Ik vertelde dat ik ontzettend bang ben om niet uit de narcose te komen vanwege mijn wat je kun terug lezen bevallings verhaal van Liam. Ik had de trauma zo goed als verwerkt maar als je weer in z’n situatie komt, komt het helaas weer na boven.  Gelukkig werd ik heel erg gerustgesteld en werd onder narcose gebracht.

Mijn man zat te wachten en er werd gezegd dat de operatie ongeveer 1,5 uur zou duren. Na ongeveer 1,5 uur had hij niks gehoord en vroeg wat de status was. De verpleegkundige zei ze word nog steeds geopereerd. Hij ging terug en begon zich zorgen te maken. Hij zag mijn zwarte laarsjes staan, niet gevuld en hopend dat ze weer gevuld zouden woorden en geen lege laarzen mee terug zou nemen…

3 uur later werd ik op de verkoeverkamer gebracht en mijn man kreeg toestemming om bij me te komen. Toen ik wakker werd begon ik te huilen. Ik was zo dankbaar voor dat ik wakker werd, dat ik mijn gezinnetje weer kan zien. Ik kan het met woorden niet omschrijven. 

Dag later 

Ik kreeg na een lange en lange tijd wachten te horen wat er nu precies is gebeurd. De verpleegsters hadden me beetje ingelicht maar de rest zou den gynaecoloog die mij opereerde vertelde. Helaas kreeg ze veel nood oproepen en kon niet langs komen maar haar collega die haar afloste kwam het met mij doornemen.  Er was 2 liter bloed gevonden in mijn buik en ook veel weefsel waarvan ze verdachte dat ik eventueel endometriose zou hebben. Helaas konden ze geen weefsel ter onderzoek afnemen omdat er te veel bloed was. En doordat er zoveel weefsel was was het moeilijker te opereren en duurde het langer. Ik kan nog steeds gewoon zwanger worden met een eileider maar moet wel in de gaten houden als het niet gebeurd na een half jaar de eileider misschien door gespoeld moet worden. Ik vertelde haar dat ik gewoon niet kan begrijpen dat twee verschillende huisartsen dit niet hebben nagekeken en maar vanuit zijn gegaan dat het de darmen zijn. Ze heeft in mijn journaal geschreven als we ooit weer zwanger worden waar de artsen zich aan moeten houden dat vond ik wel prettig. 

Ik vertel je een ding vanaf het begin voelde ik dat er iets niet goed was en het bewijs was daar maar ik had harder moeten zijn tegen de artsen en dat ga ik zeker doen mochten we ooit weer zwanger worden.