Uterus Unicornis Unicollis?

Een baarmoeder is toch gewoon een baarmoeder zou je denken?

Zoals ik in mijn vorige blog beschreef ben ik geboren met een baarmoederafwijking en zijn we daar vanaf het begin af aan naar de buitenwereld toe open over geweest, ook omdat je er nooit over hoort en mocht het mis zijn gegaan waren mensen op de hoogte van de afwijking en hoefden we dat stuk ten minste niet duizend keer uit te leggen. Gezien je er vrijwel nooit over hoort, snap ik dat dit veel vragen op roept en vandaag hoop ik deze vragen grotendeels te kunnen beantwoorden. Heel veel is er namelijk nog niet over bekend, wel dat ik natuurlijk weer een speciaal geval moet zijn. Alsof een baarmoederafwijking al niet afwijkend genoeg is! Deze blog is absoluut niet bedoeld om medelijden te willen creëren of om zielig te doen, het is wat het is maar gezien het zo onbekend is en veel mensen mij er naar vragen ga ik er vandaag over vertellen.

Het was dus vrijdag 9 oktober en tijdens mijn HSG onderzoek kwamen ze tot de ontdekking dat ik bijzonder ontwikkeld ben, of eigenlijk half afgemaakt ben (wat de baarmoeder betreft), het is maar net hoe je het wilt bekijken.

Het enige wat de gynaecoloog op dat moment nog kon vertellen is dat ik dus voor de helft ontwikkeld ben qua baarmoeder en dat sowieso een meerlingenzwangerschap voor ons er niet in zal zitten. Voor de rest kon hij ons nog niks vertellen hierover, simpelweg, omdat het bijna nooit tot niet voorkomt en als een vrouw al een baarmoederafwijking blijkt te hebben dit vaak pas na de bevalling ontdekt wordt, in sommige gevallen wordt het soms nooit opgemerkt.

Toen ik thuis kwam zat ik vol vragen, want wat gaat dit betekenen voor ons, wat als het wel lukt en ik ben zwanger, welke consequenties zitten er aan vast? Ik ben gaan googlen, iets wat je eigenlijk nooit moet doen, maar als je op dat moment vol vragen zit en hier niet meteen een antwoord op kunt krijgen van een arts en je alleen thuis bent, ga je dus googlen. Ik kon het ook niet ergens anders neer leggen, simpelweg omdat niemand op dat moment mijn vragen zou kunnen beantwoorden.

Van google werd ik niet veel wijzer, ja veel vrouwen met een hartvormige baarmoeder of een scheidingswand er tussen in, ik kon dus niks vinden over mijn half ontwikkelde baarmoeder, er zat niks anders op dan wachten op het gesprek met de fertiliteitsarts.

Eindelijk maar toch, half oktober, was daar het gesprek met de fertiliteitsarts, alhoewel heel veel wijzer werden we er niet van. We werden gewezen op het feit dat een miskraam een risicofactor voor ons is, maar ook dat vroeggeboorte kan gaan voorkomen en meerlingenzwangerschappen in deze gevallen sterk wordt afgeraden (je snapt dat toen we wel zwanger waren en voor de eerste echo heen gingen ik nogal opgelucht was dat er geen meerling in bleek te zitten, wil er niet aan denken wat dit voor gevolgen had kunnen hebben voor ons) Een meerlingenzwangerschap wordt afgeraden omdat ze niet weten tot hoe ver de baarmoeder kan oprekken en de kans op een gescheurde baarmoeder hierdoor groter is. Ook de fertiliteitsarts kon ons niet heel veel meer vertellen hierover en we spraken af dat we eerst onder controle zouden komen te staan van een verloskundige (tot en met het derde trimester) mocht ik toch binnen het afgesproken jaar zwanger raken. Ze weten dat er een risico is voor miskramen en vroeggeboortes maar niet hoe groot die kansen daarop zijn, eigenlijk wisten we als nog net niks.

Maar hoe kan het dan dat mijn baarmoeder maar voor de helft ontwikkeld is? Ik zal het proberen uit te leggen in 'jip en Janneke'- taal en hopelijk ook volledig en goed uit te leggen.

Dat 'foutje van moedertje natuur' begint al bij de ontwikkeling van een baby in de baarmoeder. In het proces van de celdeling/ ontwikkeling van het mensje begint het al. Tijdens dit proces worden de nieren afzonderlijk van elkaar ontwikkeld in de foetus, dit groeit dan later aan de blaas vast (zo ongeveer) wat ik niet wist, en waarschijnlijk met mij heel veel mensen niet, is dat een baarmoeder zich ook ontwikkeld in twee delen. Deze delen ontwikkelen zich eerst afzonderlijk van elkaar en daarna groeien ze naar elkaar toe en verdwijnt de dan ontstane tussenwand naar mate de baby verder groeit. Als in dit proces alles goed gaat heb je dus een baarmoeder zoals we die kennen van de biologieboeken, maar als in het proces de natuur dus een foutje begaat krijg je verschillende variaties aan baarmoeders zoals je kunt zien op de afbeelding hierboven. Er zijn dus ook vrouwen met twee baarmoeders met één mond, tweebaarmoeders met twee monden, één ontwikkelde pijp met een verschrompeld boontje erbij, een hartvormige baarmoeder enz enz. Bij mij is er dus maar één 'pijp' ontwikkeld/gegroeid en is de andere helft nooit ontstaan. Dat ik wel weer twee eierstokken is ook weer bijzonder te noemen, het is namelijk niet dat die ene geen functie heeft, in beide eierstokken ontstaat wel een eiblaasje en tegen de tijd dat mijn ovulatie plaats moet vinden zwemt mijn, op zichzelf, staande eierstok naar de eileider toe die er wel is. Dat een zwangerschap dan lukt, is dus een heel wonder!

Mijn afwijking komt maar bij 10% van de baarmoederafwijkingen voor, ik ben een bijzonder geval dus. (maar dat wisten mensen mij al te vertellen zonder mijn afwijkingen ;) )

Bij onze zwangerschap was dus het risico op een miskraam of vroeggeboorte extra groot. Gelukkig werd ik vanaf week 28 goed in de gaten gehouden en kreeg ik extra controles. Meer konden ze op dat moment niet voor ons doen.

Maar hoe kan het dat in een 'gewone' baarmoeder wel een meerling past en zou jij met een halve baarmoeder bij een eenling al extra risico lopen? Dat is een vraag/opmerking die tijdens de zwangerschap ook wel voorbij gekomen is, eigenlijk heb ik daar niet echt een passend antwoord op want ik kan me goed voorstellen dat je op zo'n manier zou denken. Veel vrouwen merken een afwijking aan de baarmoeder pas bij een keizersnede op of als ze later rug/buikklachten krijgen. Bij mij is het dus van te voren al ontdekt maar mocht er geen ziekenhuis tussen hebben gezeten dat was het alsnog verderop in de zwangerschap ontdekt. Dit doordat de kleine continue aan dezelfde kant lag. Mijn baarmoeder was grotendeels richting mijn rug gegroeid waardoor Luca al rond de 20 weken 'vast' zat met z'n hoofd bij mijn ribben, hij zelf had daar weinig tot geen last van, voor mij was het extra vermoeiend en zeer pijnlijk.

33 weken zwanger en het was duidelijk te zien waar de kleine lag in de buik

Gezien de pijn is er veel geprobeerd aan medicatie wat ik thuis kon in kon nemen, maar helaas hielpen die allemaal vrij weinig, zelfs de morfine achtige medicatie had weinig tot geen effect. Uiteindelijk heb ik vanaf week 35 (uitgezonderd van 4 hele dagen) nonstop in het ziekenhuis gelegen waarbij ik het overdag moest doen met paracetamol, warme pittenzakken en mijn karakter, en kreeg ik in de avond een spuit waardoor ik makkelijker in slaap viel en langere nachten kon maken om overdag er weer zoveel mogelijk tegen aan te kunnen. Uiteindelijk ben ik met 37 +0 weken bevallen doormiddel van een keizersnede, iets wat gezien de stuitligging al vrij vroeg voor ons duidelijk was.

Nu jullie helemaal op de hoogte zijn van mijn afwijking, ga ik jullie vanaf volgende week meenemen met de zwangerschap en de voorbereiding op de geboorte van de kleine man. Hoop jullie dan hier weer te zien!

Liefs,

Bianca

p.s. mocht je toch nog met een vraag in je koppie zitten, stel hem gerust hieronder!

Bronvermelding: Afbeelding bovenaan: https://radiologykey.com/the-uterus-and-vagina/