uitvaartzorg voor pasgeboren baby's

Tien maanden na Romans overlijden, ik ben inmiddels hoogzwanger van onze vierde, kom ik op het schoolplein een andere zwangere moeder tegen. We babbelen wat over de zwangerschap en ik hoop dat het gesprek niet op Roman uitkomt. Zij is over 4 dagen uitgerekend en dan is dat niet zo’n fijn gespreksonderwerp.

Twee dagen later belt de schooldirectrice. Ze vraagt of ze stoort en ik voel meteen dat er iets ernstigs is. De zwangere moeder, Petra, is bevallen en haar zoontje, Mees, is overleden aan de gevolgen van een vasa previa. De woorden galmen na in mijn hoofd. Verslagen zit ik op de rand van m’n bed. Dit kan toch niet, niet weer! Mijn gedachten schieten heen en weer naar die moeder “wat staat haar een afschuwelijke tijd te wachten” en ook naar mezelf “Zou het bij mij dit keer goed gaan?” en “Hoe vertel ik dit aan mijn kinderen?”

Een week later zie ik haar op school en we spreken af om koffie te drinken. We praten de hele dag over onze jongetjes en zo zullen er nog vele dagen volgen. We kunnen elkaar steeds weer hetzelfde vertellen zonder ons daar schuldig over te voelen. En Petra vertelt mij later dat ze zich vasthoudt aan het idee dat ze er over een jaar ook zo bij kan zitten: het verdriet zit onder je huid en zal je altijd bij je dragen maar het ligt niet constant aan de oppervlakte waardoor je overloopt van verdriet. Kortom, er is weer toekomst.

Mees en Roman zijn nog vaak het onderwerp van gesprek maar er komt ruimte voor meer: ons werk, onze vrienden, onze dochters Eef en Maan, die uiteraard geen vervanging zijn van onze jongens maar die het leven wel weer kleur geven. En we kunnen het proces van het verlies van een kind met wat meer afstand bekijken. Zo komen we tot de conclusie dat de begeleiding van de reguliere uitvaartzorg vaak tekort schiet.

In een eerder blog vertelde ik al over de koeling die we niet los van een pakket konden huren en Petra werd bijna gedwongen om voor een rouwkaart te kiezen terwijl ze graag het geboortekaartje dat ze in gedachte had, wilde omvormen tot geboorterouwkaartje. Je bent kraamvrouw met alle lichamelijke ongemakken van dien. Het is toch wel fijn als iemand je er even aan helpt herinneren om kraamverband mee te nemen naar de uitvaart. En we komen tot de conclusie dat er voorbij wordt gegaan aan het welkom heten van je kindje. Naast afscheid nemen moet je je kindje ook nog leren kennen en veel ouders willen hun kindje aan iedereen laten zien zodat ze hun trots en hun verdriet nu en later kunnen delen.

We besluiten om een uitvaartonderneming te starten speciaal voor baby’s die rondom de geboorte overlijden. We gaan op zoek naar een naam met een zachte, mooie klank waarin ook het wonder van de geboortein naar voren komt. We kiezen voor “ima”, wat “mama” betekent want in dit woord zit kracht, schoonheid, begin en einde én, zoals Toon Hermans al zei, liefde:

Mama

Mama is het woord

Waar alles mee begint

Mama is het woord

Dat hoort bij ieder kind

Een woord om zacht te zeggen

Niet om luid te schreeuwen

Het hoeft niets uit te leggen

En gaat door alle eeuwen

Mama is het woord

Waar de mensheid mee begint

Mama is een ander woord

Voor liefde.

Door onze eigen ervaringen kunnen we oprecht zeggen dat we weten hoe het voelt. We kennen de pijn, het verdriet, de verslagenheid, het ongeloof en de wanhoop maar ook de liefde, de warmte, de kracht en de trots.