U heeft een buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Vrijdag 7 juli.

Ik had al 2,5 week flink wat bloedverlies en dacht gewoon de eerste week vooral aan een een wat heftige ongesteldheid.

Helaas bleef het aanhouden en ik besloot een afspraak bij de dokter te maken en aan de hand van mijn verhaal en wat onderzoek vond ze het nodig om mij door te sturen naar het ziekenhuis voor een echo en bloed prikken.

We kwamen er daar achter dat er een verdikking zat op mijn eierstok en ook wat vocht in mijn buik.

Na wat extra onderzoek werd het duidelijk:

Ik bleek een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te hebben.

Wat een nieuws.

De twee dames die mijn echo hebben gedaan vertrouwden het niet zo en hadden het eigenlijk al direct over een operatie, maar ze zouden nog overleg hebben met de dienstdoende gynaecoloog.

Omdat ik wel wat lichte buikpijn had maar niet tegen het plafond aan zat van de buikpijn adviseerde hij mij om zondag weer terug te komen om bloed te prikken zodat we konden kijken of het HCG gehalte in het bloed al wat was gedaald .

Ook zou ik dan nog een echo krijgen.

Het zou dan zo kunnen zijn dat het lichaam het zelf al aan het oplossen was.

Zondag 9 juli

Zo gezegd zo gedaan, en ik zag al gauw dat het zwangerschapshormoon was gezakt ! 

Top !! Dacht ik..

Maar mijn buikpijn was wel wat toegenomen terwijl we daar waren inmiddels.

Nog steeds voor mijn idee te doen maar niet heel prettig een beetje zeurderig.

Tijdens de echo zagen we nog steeds de verdikking zitten en ook zagen we nog steeds dat er wel bloed in de buik zat.

Ik ben erg blij dat deze vrouw goed naar mijn lichaamstaal heeft gekeken , want als het aan mij had gelegen was de pijn nog wel te doen en had ik zo naar huis gekund.

Ik denk dat ik wat mijn buik betreft wel een hoge pijngrens heb.

Daarom vond ik het ook zo lastig om aan te geven wat ik nou precies voelde.

Ik zou evt naar huis mogen in de eerste instantie maar dan moest er wel 24/7 iemand in de buurt blijven bij mij, voor het geval de eileider zou barsten en ik een grote bloeding zou kunnen krijgen.

Nou leek ons dat niet heel ideaal met twee kleine meisjes die je dan in alle haast ook nog moet zien onder te brengen als dat dan zijn gebeuren , plus het ziekenhuis is ruim 20 minuten rijden.

Niet heel handig als er haast geboden is.

Maar eigenlijk terwijl ze het uitsprak bedacht ze zich al.

Ze zei: nee ,we gaan het anders doen ik ga je hier opnemen en ik ga met de gynaecoloog bespreken of we je vandaag toch nog opereren want ik vertrouw het niet.

Dus daar lag ik onverwachts toch ineens.

De gynaecoloog kwam na de operatie nog even vertellen hoe het verlopen was ,

Het was goed gegaan en ze hebben de gehele eileider verwijderd.

De operatie had niet later moeten gebeuren want blijkbaar was de eileider al gescheurd en dat kan levensbedreigend zijn als je er niet op tijd bij bent.

Stel je voor dat ik wel naar huis was gegaan.

Geloof dat dat nieuws nog een beetje moet landen, maar aan de andere kant : het is goed afgelopen! Ze waren er op tijd bij !

Wat ik heb geleerd is dat ik er mag zijn, dat ik moet aangeven dat ik iets niet vertrouw en dat ik voor mezelf moet opkomen voortaan.

En ja, dan kijken ze de volgende keer als ik evt wat zou hebben misschien voor “niks” maar beter dat dan jezelf wegcijferen en in gevaarlijke situaties terechtkomen.

En nu herstellen en genieten van mijn mooie gezinnetje !❤️

Wat dit heeft alles weer in perspectief gezet!

Geniet en zie al het moois!