tweeling zwangerschap, een vak apart

Nog eventjes, dan ben ik naast moeder van Vieve ook moeder van twee andere kindjes, een tweeling wel te verstaan. En wat een verschil is dit met het zwanger zijn/moeder worden van een ‘eenling’. Voor de één misschien heel logisch maar voor mij ging er echt een wereld open.

Toen wij hoorden dat er twee baby’s in mijn buik zaten was ik eigenlijk alleen maar druk met hoe wij dit in vredesnaam toch moesten gaan doen. Alles dubbelop, dubbel zo druk? Dubbele kosten? Dubbel zoveel plezier??? 

Eenmaal aan het idee gewend maakte de twijfels en vragen plaats voor een blij gevoel, we zien het wel. De eerste 18 jaar is het moeilijkst daarna zal het vast beter worden. We maakten onze zwangerschap bekend en ik stond af en toe echt perplex van de vragen die we kregen. Zaken waar wij totaal niet mee bezig waren (of gewoon accepteerden?) maar die voor anderen echt een ding waren.

1. Zaten jullie in een traject? 

Voor de mensen die  iets minder dicht bij ons stonden kreeg ik vaak de vraag of wij spontaan zwanger zijn geraakt of dat de tweeling voort komt uit een traject.. Ik weet nog steeds niet wat ik van deze vraag moet vinden.

2. STERKTE! / liever jij dan ik!

Naast super leuke reacties krijg je zo af en toe ook reacties die van mij niet perse hadden gehoeven, zo werd er ons meerdere malen sterkte gewenst. Of gewoon kei hard de opmerking: poeh ik ben blij dat het er maar één is (iemand die ‘gewoon’ zwanger is van één kindje) of nog erger: liever jij dan ik.  Bedankt mensen! Jullie zullen vast nooit een gebroken nacht hebben aangezien je ‘maar’ één kindje krijgt.  

Overigens worden dit soort opmerkingen alleen gemaakt door mensen die weten dat (gevraagd hebben of)  wij niet in een traject zaten. Ik hoop oprecht niet dat dit gezegd wordt tegen mensen die er wel heel veel moeite voor hebben moeten doen om überhaupt zwanger te mogen worden.

3. moedermaffia 2.0.

Als je denkt dat je alles hebt gehad met/bij één kind… het ‘beste’ moet nog komen! En ze zijn er nog niet eens (de tweeling). Als ik op IG plaats dat we een twee-eiige tweeling verwachten (zie punt 4.) dan kun je er de klok op gelijk zetten dat ik DM’s krijg met de vraag hoe ik dit zo zeker weet want dit kan een VK/ziekenhuis mis hebben etc. etc. 

Als er gevraagd word hoe we het straks gaan doen en ik zeg dat we het op ons af laten komen (ik bedoel.. is er een handleiding voor het ouderschap?) dan krijg ik een breed scala aan tips hoe ik het MOET doen aangezien 'de neef van de buurvrouw en daar vrienden van ook een tweeling hebben' en daar werkte het ook.. Super lief bedoeld, maar persoon 2. zegt weer totaal het tegenovergestelde. 

4. één of twee-eiig?

Zo de meest zure opmerkingen hebben we gehad haha, de vraag die ik ook veel kreeg was of we een één of twee-eiige tweeling krijgen. Nu was het bij ons overduidelijk dat het twee-eiig is (even voor de tweeling-moeder maffia, ja dit zal vast niet altijd kloppen, but… we don’t care als de verloskundige en het ziekenhuis het zeggen zal het wel zo zijn, dus bespaar mij je betogen over artsen die het verkeerd hebben e.d.). 

Zo grappig dat mensen hier over nadenken/naar vragen ik had hier nog nooit bij stilgestaan. 

5. De wereld van het tweeling ouderschap.

Opeens behoor je tot een totaal andere categorie: tweeling-moeder.  Dit besefte ik pas toen ik daadwerkelijk zwanger was van onze tweeling. Enigszins logisch, ik bedoel, het is in niets te vergelijken. Maar termen als: eenling-zwangerschap had ik hiervoor nog nooit gebruikt en zwanger zijn van een één of twee-eiige tweeling is toch ook het zelfde? Wat heb ik mij vergist!

6. Gebrek aan informatie.

Bij de zwangerschap van Vieve weet ik nog dat ik het hele internet af zocht naar informatie (soms niet altijd even handig van mij maar goed.) ik merk dat ik het nu moet doen met foldertjes of website’s waarin eigenlijk heel weinig ‘nieuws’ verteld wordt. Of in iedergeval niet de informatie die ik zoek. Je moet het vooral hebben van andere tweeling-moeders en dan nog is het natuurlijk voor iedereen weer anders. Maar thank God voor instagram en Facebook, waar ik veel kan vragen aan andere dames.

7. Het is echt zwaarder…

En wat onderschatte ik dit enorm, ik ben opzicht niet het type dat snel de handdoek in de ring gooit. Ik klaag wel veel maar draag het ook zeker. De eerste 18/20 weken had ik energie voor 10, wel last van mijn bekken maar als dat alles was.. Dikke prima! Bij Vieve was ik veel vermoeider en ‘slechter te pas’. Maar toen kwam die 20 weken mijlpaal vanaf toen ging het bij mij snel bergafwaards. Lichamelijk is dit echt een aanslag op mijn lijf, en geestelijk op het moment ook (iets met gewoon niet meer slapen). Maar het is het allemaal waard. 

8. DE BUIK!

Vooral in de supermarkt leuk: ‘Allemachtig? jij hoeft niet zo lang meer ofniet?’ Nou in Januari ben ik officieel uitgerekend maar ze worden wel eerder gehaald (het was oktober).. 'Ooooh je krijgt er twee? dan valt je buik nog reuze mee!’   Ik moet hier altijd zo om lachen en het is zo begrijpelijk, mensen denken dat bij een tweeling je buik ook echt twee keer zo groot moet zijn als bij een eenling van het zelfde termijn. Gelukkig is dit niet zo.. dan had je mij door de kamer kunnen rollen rond de 30 weken.

9. Dubbel zoveel liefde/geluk.

Laat ik het positief afsluiten! Hoewel ik het mij nog steeds niet helemaal kan voorstellen dat er straks echt twee baby’s zijn vind ik het heerlijk om al dat getrappel in mijn buik te voelen. Het komt straks allemaal wel goed, zodra de kindjes gezond en wel thuis komen ga ik maximaal genieten!  We hebben een bakfiets op het oog en wat heb ik zin om volgend voorjaar rond te kunnen rijden met de bak vol kids.. HEEERLIJK!! Lekker kneuterig, driedubbel zoveel liefde! Dit had ik 10 jaar geleden absoluut niet kunnen bedenken.

Ik ben heel erg benieuwd waar andere (tweeling-)moeders ‘tegen aan liepen’ of opmerkelijk vonden tijdens hun zwangerschap! 

Liefs Antoinette.