Tweede zwangerschap is anders

Op 11 oktober is mijn dochtertje Emily 1 jaar oud geworden. Drie weken daarvoor hadden mijn man en ik besloten dat het wel erg leuk zou zijn als ze een broertje of zusje zou krijgen. We spraken direct af: Geen geplan, geen ovulatiemomenten, we hebben geen haast. Met een grote glimlach liepen wij heel dat weekend rond, wat voelde dit idee goed.

Op Emily haar verjaardag was ik al een dag over tijd.  "Zou het dan echt al zo snel...?". Een paar dagen daarna deden we een test en wonder boven wonder, het kindje wilde absoluut niet langer wachten, want op mijn test verscheen een licht streepje. Wat bij Emily acht maanden duurde, duurde bij deze kleine baby maar drie weken. Compleet verrast waren we, maar ook super blij. Wat ging het snel?! En wat een leuk cadeau, zo voor Emily haar verjaardag.

Mijn vorige zwangerschap was een eitje. Ik ben alleen in het begin een beetje moe geweest, maar heb voor de rest, tot op de dag van mijn bevalling, energie voor tien gehad. Ik ben geen een keer misselijk geweest en heb ook nog een super gemakkelijke bevalling gehad. "Dat doe ik zo nog een keer" dacht ik van te voren. Maar een tweede zwangerschap is toch echt niet met je eerste zwangerschap te vergelijken. Want bij mijn eerste zwangerschap had ik nog geen kind om voor te zorgen. Als ik moe was, ging ik liggen. Als ik een dag nergens zin in had, deed ik een hele dag niets. Ik kon leven naar wat mijn lichaam van mij vroeg en dat werkte uitstekend. Maar nu ik fulltime voor een dochter zorg is dat toch anders. Want als ik moe ben, kan ik niet altijd zomaar slapen. Als ik een dag nergens zin in heb, moet ik toch gewoon doorgaan. Mijn lichaam begrijpt dit niet, met als gevolg dat ik boven de wc-pot hang of huilend van vermoeidheid op de bank zit.

Ja, de eerste weken van mijn zwangerschap vond ik erg zwaar. "Hoe ga ik dit negen maanden volhouden?" dacht ik. Maar gelukkig, aangekomen in week 10 van mijn zwangerschap verdween de grootste vermoeidheid en begon ik een draai te vinden in het zwanger zijn en fulltime moeder zijn. Ik probeer zoveel mogelijk mijn rust te pakken wanneer het kan en ben met Emily andere activiteiten gaan verzinnen waarbij ik ook zoveel mogelijk rust kan nemen. Toch is dit niet altijd even makkelijk. Ik vraag me dan ook echt af hoe moeders dit doen met meer dan twee kinderen. Petje af in ieder geval.

Ik ga, ondanks de vermoeidheid, wel met super veel enthousiasme mijn zwangerschap in en kan niet wachten om eind juni met z'n drieën op het kraambed te zitten om ons vierde gezinslid te verwelkomen. Mochten jullie nog tips hebben om zo gemakkelijk mogelijk mijn tweede zwangerschap door te komen, dan hoor ik het graag.