Tweede controle afspraak

Het is nu twee weken geleden dat we hoorden dat de hartjes van de tweeling gestopt zijn. Het is nog niet te bevatten dat het hartje van baby c het wél zal blijven doen. Het is zo’n angstig proces waarin we zitten. Een week duurt steeds zo lang terwijl het toch maar 7 nachten slapen is. Feit dat ik het kindje nog niet (duidelijk) voel werkt ook niet mee. Dat zou toch een hoop spanning verminderen, denk ik. 

We hebben wéér een nieuw gezicht erbij. Deze gynaecoloog had ik nog nooit gezien. Wel veel van een oud collega over gehoord. Zij vond hem fantastisch dus ik voelde me in veilige handen. Hij was ook al wat ouder dus dat helpt ook mee, dacht ik. 

Ook deze gynaecoloog verwees me meteen naar het ‘prehistorisch portable slecht beeld apparaat’ . Ik ga gespannen liggen en wil graag zo snel mogelijk baby C zien. Maar de beste arts lijkt verdwaald in mijn baarmoeder en komt steeds uit bij de tweeling. Van baby C is nog geen spoor te bekennen. Hij biedt zijn excuses aan en geeft het fantastische apparaat de schuld van zijn ‘falen’. 

Ik zie t gezicht van mn partner richting de vloer gaan zich klaar makend voor slecht nieuws en ik begin aardig in paniek te raken. Het duurt en het duurt! Ineens zie ik een voetje, een bewegend voetje! Mijn hemel man!! Gauw zet de gynaecoloog de Doppler aan en horen we het zo gewenste geluid! Het hartje! Tranen rollen over mijn wangen! Wat was dit vreselijk stressvol! Hij ruimt daarna gauw z’n materiaal op en laat ons niet eens even ons kindje in het geheel zien. Geen foto, geen filmpje niets… 

We hebben de gynaecoloog weinig te vertellen verder maar hij neemt nog wel even het podium om nogmaals te vertellen dat de tweeling steeds kleiner zal worden.. hij vertelde alleen net wat meer informatie dan dat je weten wil. Gelukkig had ik er al over gelezen en kon ik het op dat moment aan om het te horen. Hij vertelde dat baby C de tweeling zal gaan verdrukken door zijn groeiende lijfje. Ik ben een beelddenker en dat geeft niet perse fijne beelden. 

Eerlijk, ik lig er sinds de echo af. Het was vreselijk en dat heeft zijn uitwerking op mijn gemoedstoestand. Ik voel me meer gespannen, depri en verdrietig. Rocky vroeg me of het makkelijker zou worden als de tweeling uiteindelijk niet meer te zien zou zijn zoals de gynaecoloog vertelde. Het voelde meteen van niet maar ik kon er nog geen woorden aan verbinden waarom niet. Nu weet ik het denk ik wel, als de tweeling niet meer zichtbaar is.. dan zijn ze weg. Net als wanneer je je kindje zou begraven (of wie dan ook). Je kan dan niet meer kijken… je kan ze écht niet meer zien. Dan moet je écht afscheid nemen. ❤️

Nog even geduld voordat de man zijn rooster heeft en dan ga ik proberen een pret echo in te plannen. Ik heb het nodig om baby c rustig en met scherp beeld te bekijken. Goed te kunnen zien dat het goed gaat. Geen haast, geen snel snel want de volgende patiënt staat al te wachten want de gynaecoloog loopt uit. Wie weet kunnen we dan ook het geslacht zien.. Ben namelijk heel benieuwd.. 💙❤️