Twee kindjes binnen een jaar en een week

Toen we ons huis kochten, waren we overtuigd dat dit groot genoeg was. Er waren drie slaapkamers en we wilden toch maar één kindje. De andere kamer kon dus perfect dienen als bureauruimte en eventueel opslag van andere materialen. Een ruimte die we echt wel nodig hadden aangezien we geen kelder of zolder hadden. Een jaar na de aankoop van ons huis (oktober 2016) heeft mijn man me ten huwelijk gevraagd en ons eerste kindje was al onderweg toen we trouwden. Niemand was op de hoogte, want de dag ervoor hadden we pas de 12-weken echo en de dag na de trouw werd bloed afgenomen voor NIPT-test. Ons kleine geheimpje die dag. Ook toen waren we nog volledig overtuigd van maar één kindje. 

De zwangerschap verliep vrij vlot tot 28 weken. Toen moest ik verplicht rusten, maar na twee weken ben ik toch terug kunnen (en mogen!) gaan werken. Helaas werd ik op 32 weken terug thuis gehouden om te rusten. Op 34 weken, na enkele dagen bloedingen van de baarmoederhals werd ik terug een "normale" zwangere verklaard door mijn gyn en mocht ik terug wat ondernemender zijn. De ochtend na dit goede nieuws merkte ik dat ik vocht verloor. Ik dacht dat mijn blaas misschien onder druk stond aangezien ik heel de nacht had gelegen en net ging opstaan als dit gebeurde. Ik stelde me er weinig vragen bij en kroop in de douche. Gedurende de hele dag bleef dit vochtverlies echter doorlopen. Heel kleine hoeveelheden.. Tegen het einde van de dag, want ik wou mijn man niet ongerust maken, heb ik dan toch de verlosafdeling gebeld of ik even mocht langs komen ter controle. Dit was uiteraard geen probleem, want zij hadden hetzelfde vermoeden. Eénmaal aangekomen bleek dat ik inderdaad vruchtwater verloor, maar geen contracties had. De gyn van wacht stelde me gerust en zei dat het best nog enkele weken kon duren voor het echt zou doorbreken, maar dat ik vanaf nu in het ziekenhuis moest blijven voor bedrust. Diezelfde nacht nog braken mijn vliezen volledig en zette de bevalling toch door. Na een arbeid van 6 uurtjes hadden we onze kleine man bij ons. Hij deed het echter niet zo goed als we hoopten en moest worden overgebracht naar een ander ziekenhuis met NICU. Deze hele ervaring met NICU had ons nog meer overtuigd van één kindje. Dit wilden we zeker geen tweede keer. Wat als we dan zelfs de 34 weken niet zouden halen en het kindje nog vroeger zou komen. 

Direct na de bevalling werd er terug gestart met de pil vanaf dat dit weer kon. Ik nam deze steeds plichtsbewust en hoe het moest. In deze periode had ik echter een aantal dagen last van buikloop. Me van geen kwaad bewust miste ik de eerste keer mijn maandstonden. Ik weet dit aan het feit dat ik pas bevallen was en dat mijn cyclus het misschien nog allemaal terug moest uitzoeken. Zo ging er nog één maand voorbij en toen begon ik me toch stilaan vragen te stellen. Wat als... Ons zoontje was op dat moment nog maar 4 maanden en snel gerekend zou dat betekenen dat we datzelfde jaar nog een keer mama en papa zouden worden. Voor alle zekerheid heb ik toch een zwangerschapstest gehaald. Deze kleurde heel snel positief, zowel mijn man als ik konden dit niet geloven. Er werden nog 2 testen gehaald en ook deze gaven aan dat ze positief waren. Ik had me ondertussen wel kunnen vinden in het idee. Het zou pittig worden, maar dan hadden we ook alles in één keer gehad. Ze zouden ongeveer samen uit de pampers zijn en we hadden nu toch alles. Mijn man kon het echter nog altijd niet geloven. Daarom lieten we een bloedtest doen om zeker te zijn. Daaruit bleek dat ik al zeker langer dan 8 weken zwanger was. Ik werd direct doorverwezen naar de gyn en kort opgevolgd door de vorige vroeggeboorte. Op dertig weken werd ik deze keer met verplichte rust gestuurd en na een zwangerschap van 38 weken en drie dagen werd onze kleine meid geboren. Exact één jaar, één week en één dag na haar broer. 

We zijn nu ongeveer 2,5 jaar verder en ik ben er van overtuigd dat het zo heeft moeten zijn. Onze oudste zoon spreekt nog maar enkele woordjes en heeft het niet altijd gemakkelijk. Terwijl onze dochter een spraakwaterval is en vliegt door het leven op haar roze wolk. Zij trekt hem letterlijk mee door het leven en hij leert zoveel van haar. Samen zijn ze sterker!

Voor ons als ouders waren de afgelopen 3,5 jaar een avontuur als geen ander. We zijn al veel uitdagingen tegengekomen op ons pad en er staan er ons ook nog heel veel te wachten. Maar het idee dat de kinderen zoveel aan elkaar hebben, is voor ons alles. Ze betekenen de wereld voor elkaar en voor ons. Elke uitdaging onderweg nemen we stap voor stap en we blijven vooruit kijken. 

Ons huis is nu aan de kleine kant voor al hun speelgoed en de ruimte die ze nodig hebben, maar het is wel een huis gevuld met liefde voor onze twee kids. 

Zij heeft ons avontuur een extra strikje gegeven.