Twee dingen tegelijk?!

Mijn eerste blog hier! Dus ik zal me eerst eens netjes voorstellen ;-)

Ik ben Marthe, dertiggg jaar en ik woon in het gezellige Brabantse land. Maar niet alleen! Ik ben getrouwd met mijn vriendje van de middelbare school, Jasper, wat betekent dat we al meer dan de helft van ons leven samen doorbrengen. En het is nog steeds gezellig! Samen hebben we twee dochters, Vivy (5) en Dee (2) en sinds een paar maanden weten we dat we ook een jongen kunnen maken! In februari verwachten wij een zoontje (zo gek). Aangezien we meestal twee grote 'projecten' tegelijk doen, is dat dit keer niet anders. In de zomer van 2014 trouwden we én kochten we een kleine drie weken later ons huis. Een paar jaar later emigreerde we voor het werk van Jasper tijdelijk naar een tropisch eiland en halverwege dat jaar raakte ik zwanger van Dee. Na een 'rustig' jaar, waarin we allebei begonnen aan een nieuwe baan en weer acclimatiseerden in Nederland met twee kinderen werd het wel weer eens tijd voor een nieuw project. Momenteel zijn we bezig met de verbouwing van ons jaren dertig huis én is baby nummer 3 dus onderweg!    

Toen bleek dat onze vakantie afgelopen zomer niet doorging, door 'hij die niet genoemd mag worden', besloten we het dak van ons huis te laten vervangen. Als ik het zo schrijf, klinkt het als een simpel klusje maar dat was het uiteraard niet. Na het dak begonnen we aan de zolder, onze oude slaapkamer en inmiddels komt de hele boven verdieping aan de beurt ':-). Dit alles kan je volgen op het youtube kanaal dat ik samen met mijn zusje heb. Extra leuk, mijn zusjes is een paar weken geleden bevallen van haar eerste kindje en we zijn dus een aantal maanden samen zwanger geweest. Iets unieks, want ik hou het hierna voor gezien met kinderen op de wereld zetten. Want worden de meeste dingen minder spannend als je ze vaker doet, zo ervaar ik het krijgen van nageslacht absoluut niet. Was ik bij Vivy alleen maar heel blij (en naïef), werd de zwangerschap van Dee, na een miskraam, al weer een stuk spannender. En nu bij de derde zijn de zorgen het grootst. Niet omdat daar specifiek een reden voor is, maar gewoon omdat je weet dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is en vraag ik me af hoe vaak het nog goed blijft gaan. Hoe vaak mag je een gezond kind krijgen. Dus dit jongentje maakt ons gezin helemaal compleet en daar zijn we super dankbaar voor. En misschien vind ik het daarom wel extra leuk dat het, na twee meisjes, nu een jongetje is. Heerlijk is 'simpele' kleertjes en nieuwe spulletjes! 

Maar goed, vervelen hoef ik me dus niet echt. Gelukkig maar want daar kon ik vroeger ontzettend chagrijnig  van worden. Ik zou het super leuk vinden als je mij en mijn chaotische familietje volgt!