Toen ik besloot om te stoppen met de pil..

Op 1 november 2021 was het dan zo ver, ik besloot om definitief te stoppen met de pil. Niet meteen met de gedachten van "zo dan kan nu onze kinderwens van start", maar in eerste instantie met het idee dat ik die hormonale troep uit mijn lichaam wilde. Ik had nou niet echt het idee dat ik er een leuker mens door werd en ik lekker in m'n vel zat de afgelopen maanden. Of dat echt te maken had met de pil weet ik niet, maar het was het proberen waard. 

Het heeft even geduurd voordat ik de knoop doorhakte om definitief te stoppen. Zodra mijn partner zei "stop nou maar gewoon" had ik zoiets van "oke ik doe het maar gewoon, want wat heb ik te verliezen?" Dus op 1 november slikte ik mijn aller laatste pil. En tuurlijk hebben we het er samen ook over gehad dat als ik eenmaal stop met de pil er natuurlijk een kans bestaat dat ik zwanger wordt, maar we hadden beide het gevoel van 'ja we zijn er klaar voor, als het gebeurd dan is het meer dan welkom'. 

Zelf wilde ik er geen druk op leggen want dat zou alleen maar voor stress zorgen en ik deed het tenslotte omdat ik die hormonale troep uit mijn lichaam wilde toch? Nou ik zal je eerlijk zeggen na enkele weken mezelf aan te praten dat ik het enkel deed voor die hormonen, groeide mijn kinderwens met de dag. Ik ging steeds meer lezen over zwanger worden, andere moeders en zwangere vrouwen volgen via instagram en ik bleef maar kijken naar die lieve baby foto's die op instagram voorbij kwamen. Op dat moment wist ik het 100% zeker, ik wil gewoon moeder worden! 

Mijn gevoelens heb ik uitgesproken naar mijn partner en hij vertelde mij dat we er gewoon voor moesten gaan. Diezelfde dag ben ik nog naar de Etos gereden om foliumzuur te halen, want ja dat had ik natuurlijk gelezen dat je daarmee moet beginnen zodra je een kinderwens hebt. Zo gezegd zo gedaan ben ik hier direct mee gestart. 

We hadden samen afgesproken dat we er geen druk op wilde leggen en het gewoon de tijd te geven, want een te grote druk erop zou alleen maar voor stress en teleurstelling zorgen. 

En zo gingen de feestdagen voorbij, vervolgens kwam het einde van januari alweer in zicht. Stiekem ging ik mezelf toch afvragen "hoe lang gaat dit duren?" Uiteindelijk ben ik mezelf toch wat meer gaan verdiepen in het zwanger worden omdat mijn kinderwens alleen maar groeide. Toen heb ik besloten om met een app mijn cyclus bij te gaan houden zodat ik in iedergeval wist wanneer mijn eisprong ongeveer zou zijn, want ja rond die tijd is de enige kans op een zwangerschap. Eind februari besloot ik ook om ovulatietesten te gaan gebruiken, gewoon omdat ik wat meer zekerheid en zicht wilde hebben op mijn cyclus.

En zo begon ik begin maart met de ovulatietesten. Het verraste me enorm toen ik gelijk mijn eisprong had gevonden, maar al snel kwam twee weken later mijn menstruatie op gang. Ik zei tegen mezelf "maak je niet te druk je bent pas net bezig en gemiddeld duurt het een jaar voordat het lukt". Met deze gedachten ging ik de komende maanden tegemoet. 

Eind april gingen we een weekendje weg met de vriendengroep, en precies in die dagen zou mijn eisprong plaatsvinden. Mijn ovulatietesten nam ik mee en stiekem ging ik dagelijks testen, soms zelfs twee keer. Niemand van de groep wist dat we bezig waren met een zwangerschap dus het was strikt geheim dat ik hiermee bezig was. Toen kwam de grote teleurstelling dat ik voor het eerst mijn eisprong niet kon vinden. Misschien kwam het wel doordat ik niet gestructureerd kon testen aangezien we ook dagjes weg gingen. Ik legde mezelf erbij neer en dacht "op naar de volgende maand dan maar".

Ongeveer twee weken later kreeg ik wat buikkrampen, het voelde als menstruatiekrampen wat zou kunnen kloppen aangezien mijn menstruatie weer zou gaan beginnen. Na een drukke dag op m'n werk was ik eindelijk weer thuis en ineens dacht ik "hé mijn menstruatie is nog niet begonnen" maar ik wilde mezelf niet gelijk gek maken want het was tenslotte pas dag 1 en ik voelde wel die buikkrampen dus ik dacht waarschijnlijk begint het vannacht of morgen wel. 

De volgende dag ging ik weer naar m'n werk. De dag vloog voorbij en voor ik het wist was ik weer thuis. Door de drukte heb ik er helemaal niet over nagedacht dat mijn menstruatie nu toch wel al had moeten beginnen, ik zat nu namelijk al op dag twee dat ik overtijd zou zijn. Stiekem dacht ik "zou het dan toch?" Maar nee ik praatte mezelf aan van "weet je wat ik doe wel gewoon een zwangerschapstest dan heb ik de bevestiging dat ik niet zwanger ben". Zo gezegd zo gedaan zat ik daar dan op het toilet met een zwangerschapstest. Mijn partner zat beneden nietsvermoedend op de bank, ik had namelijk niet gezegd dat ik ging testen omdat ik zelf overtuigd was dat het toch negatief zou zijn.

Nou daar gaat ie dan, dat stokje eronder houden en afwachten maar. Zodra ik hem op de wastafel legde dacht ik iets te zien, maar zei "nee Dewi normaal doen je moet eerst een paar minuten wachten voordat je überhaupt de uitslag kan zien". Een paar minuten geen blik geworpen op de test, ik liep naar de slaapkamer, weer terug naar de badkamer, ik voelde dat ik toch wat gespannen was. Uiteindelijk besloot ik om maar gewoon te kijken. En toen zag ik het, een tweede streepje! Mijn hart begon steeds harder te kloppen, de test trilde in mijn handen en ik dacht alleen maar "hoe kan dit nou, is dit echt?". 

Ik riep mijn partner dat hij NU naar boven moest komen! Hij kwam zuchtend die trap op "ja wat is er aan de hand?" Het enige wat ik kon was de test onder zijn neus duwen. Hij keek me verrast aan en begon me gelijk te knuffelen. We waren zo blij maar ik kon het nog steeds niet geloven. Ik zei "wat nou als de test niet klopt?" Toen ben ik direct in de auto gesprongen en naar de Etos gereden voor een digitale zwangerschapstest. En jahoor ook die gaf duidelijk aan 'ZWANGER'! Toen begon voor ons het grote avontuur.

Volg jij ons al op Facebook? Klik hier!