Toch iets positiefs ? Of toch niet .

Helaas mocht ik na de uitslag niet meteen beginnen. Mijn schildklier waarde was iets verhoogd . Het ging echt om klein verschil . Ik moest deze eerst op orde hebben. En dan mocht ik beginnen met ovulatie inductie. Ik baalde wel. Want ik was er helemaal klaar voor!

Toen was het kerst 2020. Ook al waren we in Lockdown. Toch kerst op een aangepaste manier kunnen vieren. Ik weet nog dat ik de week voor kerst ineens heel moe was. En gewoon anders dan anders voelde. 2e kerstdag was ik niet te genieten . Ik werd boos om iets , terwijl er niks aan de hand was . Ik rende naar boven. Appte ondertussen wat vrienden. Allemaal zeiden ze dat ik toch even een test moest doen . Een zwangerschaps test . Ik had uiteraard een voorraad testen liggen. Ik pakte er 1. Deze was meteen positief . Ik staarde er even naar . Ik was zwanger . Op een natuurlijke manier . Ik riep Mark naar boven. Hij dacht dat ik nog boos was. Ik begon te huilen en liet de test zien. Hij begon ook te huilen.

Inmiddels hadden we onze familie ingelicht . We wilde deze blijdschap graag delen met de mensen die dichts bij ons stonden . 2 dagen later hadden we een echo.

Hier was alleen een lege vruchtzak te zien. Omdat ik zo rond de 5 weken was, bleek dit heel normaal te zijn. Ik maakte mij toen nog nergens druk om. Behalve moe en wat stemmingswisselingen had ik nergens last van.

In die week heb ik ook Corona gekregen. 31 december was er 1 die ik niet over wil doen. Ik ging naar huis, omdat mijn schoonmoeder positief getest was , haar had ik nog gezien rond kerst en geknuffeld. Ik voelde mij zelf ook steeds zieker. Mijn smaak en geur was helemaal weg.

Gelukkig had ik een milde variant en was met een paar dagen weer beter. Buiten de geur en smaak om. Dat duurde nog even !

Het was begin Januari. Ik ging naar de wc en zag wat bloed in m’n ondergoed. Ik schrok . Toevallig had ik een gesprek met mijn huisarts. Ik vroeg haar er naar. Ze zei dat het waarschijnlijk een late innesteling was. Die hele week verloor ik wat bloed . De symptomen die ik al had, waren ook weg. 1 week later nam ik contact op met het ziekenhuis. Ik wist meteen dit is niet goed!

Bij de controle zagen ze nog steeds een lege vruchtzak . Ik had rond die periode 7 weken moeten zijn. Het ziekenhuis bevestigde waar ik zelf al bang voor was. Een miskraam .

Ik besloot dat mijn lichaam dit zelf kon. Na dit bezoek heb ik nog een paar dagen gebloed. Het verdriet dat ik had. Ook al was het maar een lege vruchtzak en geen vruchtje . Ik heb toch ervaren hoe het is om zwanger te zijn. En ook al waren het maar 2 weken. Ik heb het mee gemaakt.

In het volgende gedeelte vertel ik over de echte start van het traject !