To blog or not to blog?
Laatste tijd is het stil rondom mijn blog updates. Waarom dat zo is, vertel ik in deze blog.
Tja, waarom, heb ik daar een uitleg voor? Mwah, nee niet echt. Het enige wat ik kan vertellen is dat de motivatie een beetje weg is. Ik heb het gevoel alsof niemand me leest, alsof ik tegen een muur praat, dat is in feite natuurlijk ook wel zo, maar een klein beetje tegenreactie is toch wel fijn.
Ik krijg geen reacties op mijn blog posts, dus ik vraag mij heel sterk af of iemand het wel leest, iemand met me mee leeft of aan me denkt. Uitkijkt naar een nieuwe blog van mij.
Zou iemand zich de laatste paar weken hebben afgevraagd waarom ik niet blogde? Dat is dan weer zo’n gedachte die ik heb.
Ik vertel natuurlijk toch best een heel persoonlijk verhaal, en deel daarmee ontzettend veel lief en leed, en het is heerlijk omdat van me af te typen, maar dat dan online hoeft natuurlijk niet.
Ik had alleen zo gehoopt dat ik zo af en toe eens een reactie zou krijgen om hetgeen wat ik deel.
Tja, dat is een beetje waar ik tegen aan loop. Het grote enthousiasme waar ik mee begon is een beetje weg, simpelweg omdat de motivatie er niet meer zo is.
Denk je nou ‘Neee Denise, niet stoppen met bloggen’.
Toppie, laat me dat dan weten en misschien verander ik dan nog van gedachten..
Veel liefs,
Denise
Anoniem
Hoi denise, ook ik lees trouw mee en bekijk regelmatig mn mail om te kijken of er al een nieuwe blog door je gepost is! Er wordt zo te lezen aan je gedacht ook al blijkt dat niet altijd.
Anoniem
Neee Denise, niet stoppen met bloggen! Groetjes van Irma, een stille lezer. Maar ik denk dat ik daar maar eens verandering in ga brengen! Bij deze mijn eerste reactie. OOIT! Keep on blogging please!
Kyra91
Neeee Denise, niet stoppen met bloggen. Ik snap je wel hoor, het zou leuk zijn om af en toe een reactie te ontvangen. Dat zou iedereen leuk vinden. Stom van mij dat ik dan ook niet even die kleine moeite neem om dat te doen. Ik ben nog steeds heel benieuwd hoe het met je gaat en met je weg naar het wonder. Ik hoop heel erg met je mee. Dikke knuffel
Anoniem
Ook ik lees je blogs en was benieuwd hoe het ni gaat. Soms weet je ook niet wat te zeggen. Hoop met je mee iedere keer weer. Respect voor je situatie. Doe wat voor je goed voelt. Hopenlijk wordt je spoedig met goed nieuws verblijf. Heel veel succes.