Terugplaatsing 1

Op 28 november 2021 werd ik ongesteld en mocht ik starten met slikken van hormonen. Dit keer was het de progynova. Op 9 december had ik een inwendige echo om te kijken of mijn baarmoederslijmvlies dit genoeg was. De arts zei letterlijk: Het ziet er super goed uit! Mooier dan dit gaat het niet worden. Wauw, wat ben je dan blij als je dat te horen krijgt. Op 10 december mocht ik starten met de Duphaston erbij en ook werden op die dag alle eicellen uit de vriezer gehaald. Alle 13 zijn ze goed uit de vriezer gekomen! (Omdat ze niet heel vaak alleen eicellen invriezen konden ze ons geen indicatie geven hoeveel er ongeveer over zouden blijven) De volgende dag werden wij gebeld met het nieuws dat er 9 bevruchtingen waren. 13 december kwam het telefoontje dat er 3 eicellen waren gedeeld met allemaal 8 cellen en dat ze er die middag eentje zouden willen terugplaatsen. De andere 2 gaan de vriezer in.

Omdat er nog steeds Corona is moet ik alleen naar de kliniek komen. De gynaecoloog verteld mij wat ze gaan doen tijdens de terugplaatsing en dan is het tijd om te beginnen. Ik mag plaatsnemen en moet benen in de beugels leggen. Er wordt een eendenbek ingebracht en daarna een dun slangetje, door dat slangetje gaan ze een heel dun rietje doen met daarin ons embryo. Op de echo kan je heel mooi zien wat er allemaal gebeurt! Ik heb alles gefilmd voor mijn vriend en de embryoloog verteld tegen hem dat het een ontzettend mooi embryo is. Nu is het spannende wachten begonnen…

17 dagen na het starten met de Duphaston mag ik een zwangerschaptest doen. Dit is op tweede kerstdag. De dagen gaan voorbij en bij alles wat je voelt denk je dat het niet goed is. Op internet lees je allemaal dingen die je kan doen om je innesteling te bevorderen, of dit waar is geen enkel idee maar ik heb het wel gedaan.. Van te voren had ik gezegd dit nooit allemaal te gaan proberen maar : baad het niet dan schaadt het niet. Van op elk moment van de dag zorgen dat je voeten warm zijn, de navelpiercing eruit, allemaal maar warme dingen drinken tot elke dag granaatappelsap drinken. Maandag 22 december besluit ik een test te doen omdat ik het allemaal zo lang vind duren en geen geduld meer heb.. Deze test is spierwit. Helaas, ik geef de moed nog niet op en doe 2 dagen later weer een test. Ik leg de test op mijn nachtkastje en mijn vriend gaat ondertussen douchen. 5 minuten later kijk ik en er lijkt niets te zien. Ik pak de zaklamp van mijn telefoon erbij en ja hoor !!! Er staat een heel erg klein ini-mini streepje. Ik gil dat mijn vriend snel moet komen en ook hij ziet het hele kleine streepje. Yes, zou het dan toch echt gelukt zijn?! Helemaal enthousiast en blij ga ik naar mijn werk maar besluit nog niets te zeggen. (Alle collega’s zijn op de hoogte van ons traject omdat het dit voor mij veel gemakkelijker maakt) De volgende dag doe ik weer een test en de test is weer positief en het streepje is wat duidelijker te zien! Ik besluit 1 van mijn collega’s in te lichten en te vragen of zij voor ons 2 rompertjes wil drukken met de tekst: Het mooiste kerstcadeau komt over een aantal dagen. Dit kunnen wij dan tijdens de kerst aan onze ouders geven. Zij weten dat we in dit traject zitten en een terugplaatsing hebben gehad maar niet de exacte datum waarop wij kunnen testen. Ik vond het leuker om dit nog geheim te houden zodat het nog een beetje een verrassing zou zijn. Vrijdag 24 december doe ik weer een test en deze is ook duidelijk positief en met de dag wordt het lijntje beter zichtbaar. Ik haal de prachtige rompertjes op bij mijn collega en kan niet wachten om tegen onze ouders te vertellen dat ze opa en oma worden! Voor mijn opa’s en oma’s haal ik bij de chocolaterie chocolade met roze en blauwe muisjes en doe daar bij in een speentje. Voor mijn vriendinnen haal ik hetzelfde en voor hen doe ik er een paar witte sokjes bij in. Nu begint het echt werkelijkheid te worden, ondanks dat het natuurlijk nog heel pril en spannend is!

Eerste kerstdag geeft ook de clear blue test aan: zwanger 1-2 weken. Wat ontzettend bijzonder als je dat zo ziet staan! We konden natuurlijk niet wachten met testen dus om 06:17 zitten wij al samen beneden helemaal enthousiast met het idee dat wij eindelijk papa en mama gaan worden! Wij vieren eerste kerstdag kerst bij mijn ouders en voordat we weg gaan maken we nog een aantal super leuke foto’s bij de kerstboom met de positieve test. Eenmaal bij mijn ouders aangekomen hebben mijn broertje en schoonzusje vertraging met de trein dus zijn ze later.. Wij zitten helemaal zenuwachtig te wachten bij mijn ouders totdat zij komen en wij eindelijk ons cadeautje kunnen geven. Het mooie is dat we voor iedereen al kerstcadeautjes hadden gehaald dus het rompertje viel niet op! We gaven het cadeautje aan mijn moeder en ondertussen heb ik haar reactie gefilmd. Dit was echt ontzettend bijzonder! Wat was iedereen blij met dit prachtige nieuws. Echt heel emotioneel! We besluiten ook langs mijn beide opa’s en oma’s te gaan om dit nieuws te delen. De kerst wordt op deze manier echt super bijzonder. Iedereen is heel erg blij voor ons!

De volgende dag delen wij ook het nieuws bij mijn schoonouders, ook hier is iedereen super blij! Mijn vriendinnen bel ik allemaal tegelijk op via Facetime en vertel dat ze dat ik zwanger ben. Zij waren de enigste die wisten dat ik tweede kerstdag kon testen omdat ik mij had versproken.. Ik had ze dit liever allemaal persoonlijk verteld maar dat kon niet omdat het kerst was en zij er natuurlijk allemaal aan gedacht hadden dat wij konden gaan testen.

In de dagen daarna vertellen wij het ook tegen de vrienden van mijn vriend. We nodigen een stel uit om gezellig koffie te komen drinken en ik heb cakejes gemaakt met daarop blauwe en roze muisjes. Hilarisch dat de vriend van mijn vriend dank je wel zegt en niets door heeft! Zijn vriendin heeft het wel direct door. Heel bijzonder om dit nieuws met iedereen te delen. Ook vertellen we tegen steeds meer mensen dat het zwanger worden voor ons niet vanzelf is gegaan.

In de tussentijd komen mijn ouders langs met het alle eerste cadeautje voor ons kleine krieltje. Deze naam gaven wij ons ‘kindje’ toen het nog in de buik zat. We krijgen van mijn ouders een prachtige giraffe beige giraffe knuffel met daarin een mooi muziekje. De hele avond heb ik vol trots met die knuffel op de bank gezeten en het muziekje verschillende keren afgespeeld.

Oud en nieuw vieren we met een heel stel vrienden. Iedereen neemt wat lekkers mee en ik maak een borrelplank, deze doen we onder aluminiumfolie. Ook maak ik net zoals voor onze ander stel vrienden cakejes met daarop roze en blauwe muisjes. Wij komen aan met alle planken met daar om heen aluminiumfolie, vrienden zeggen nog zijn jullie met de auto? Ja die laten we wel staan en halen we morgen weer op. (wij weten natuurlijk dat dit niet nodig is haha). Als alle vrienden er zijn zetten we alles op de tafel en halen we het folie eraf en deelt mijn vriend aan iedereen cakejes uit. Een aantal vrienden en hun vriendinnen hebben het direct door en beginnen ons enthousiast te vragen of het echt zo is en daarna te feliciteren. Later op de avond komen er nog wat vrienden bij ook hen bied een cakeje aan. Niet iedereen heeft het direct door en dat levert echt hilarische gesprekken op en zenuwachtige gezichten van onze andere vrienden. Dit is echt een avond om nooit meer te vergeten! Wat zijn alle vrienden blij voor ons.

In de dagen die volgen begint mijn buik echt al uit te zetten. Vooral bij strakke kleding en aan het einde van de dag kan je zien dat ik zwanger ben. Ik vind het heerlijk en ben er vooral super trots op! Ik heb geen last van kwaaltjes, alleen helemaal in het begin ben ik super misselijk geweest maar dit kan ook alle ontlading zijn en spanning die van mij af valt. Ik heb helemaal het idee dat we een zoontje krijgen. Geen idee waarom maar dat zegt mijn gevoel..

Op 3 januari gaat de kliniek weer open nadat ze tussen kerst en het nieuwe jaar dicht zijn geweest. Ik heb ze al gemaild natuurlijk dat ik zwanger ben en krijg die ochtend al vroeg een mailtje terug dat ik na 8:30 uur kan bellen om een afspraak te maken voor onze eerste echo. Direct om 8:30 uur hang ik aan de telefoon om een afspraak te maken. Ik ben natuurlijk niet de enigste en sta een minuut of 10 in de wacht voordat ik aan de beurt ben. Ik maak een afspraak voor dinsdag 18 januari. Ik bel super blij mijn vriend op om het te vertellen maar direct geeft hij aan dat het hem die dag echt niet gaat lukken. Ik bel de kliniek om de afspraak te verzetten naar woensdag 19 januari.

Elke ochtend en avond kunnen we over niets anders meer praten dan dit wondertje in mijn buik. Hier hebben wij al zo lang op gehoopt en nu is het eindelijk gelukt!