Snap
  • #prenataledepressie
  • #zwangerschapsdepressie
  • Zwanger
  • terugblik
  • Rampjaar

Terugblik 2023

Een jaar vol dieptepunten eindigt, een klein lichtpuntje is in zicht

Als ik zo terugdenk aan afgelopen jaar is het net een slechte soapserie. Als ik mijn verhaal vertel is het zo absurd dat ik het zelf bijna niet geloof, laat staan een ander. Dus vertel ik mijn verhaal daarom bijna niet, het is zo ongeloofwaardig. 

Als iemand mij een jaar geleden had verteld dat ik geteisterd zou worden door mijn narcistische ex, zou moeten vluchten voor mijn leven, een psychose zou krijgen, bijna dood zou gaan, een verrassingszwangerschap zou krijgen die zich pas met 5,5 maand zou openbaren, dat ik dood en doodziek zou worden, dat ik letterlijk zou moeten afkicken van medicatie die ik jarenlang voorgeschreven heb gekregen van mijn huisarts, dat mijn hondje zou sterven, ik een prenatale depressie zou krijgen, alles alleen zou moeten doen en daarnaast een lekkage zou krijgen op het moment dat ik de babykamer in orde zou maken; als ik dit van tevoren had geweten had ik mijzelf een jaar lang gedrogeerd of mijzelf van kant gemaakt. Want dit was wat. 

Ik heb het ternauwernood overleefd. Ik weet niet eens hoe. Ik heb er zoveel trauma’s bij. Mijn vrienden en familie zijn getraumatiseerd. En ik heb al die zorgen op mijn schouders genomen omdat alles mijn schuld was.

Het was gewoon teveel, 2023 was een rampjaar. Elke keer als ik weer overeind krabbelde kwam de volgende klap. En dat bleef maar doorgaan.

Ik heb eigenlijk alleen maar gehuild bij het wisselen van de jaren. Ik ben zo opgelucht dat 2023 voorbij is. Ik ga voorzichtig proberen weer het positieve te zien in het leven. Makkelijker gezegd dan gedaan, ik ben nog steeds depressief en dat overschaduwd heel vaak mijn dag. 

Nog heel even en ik word voor de tweede keer moeder. Ik ben bang, hoe dat zal zijn. Ook bang om alleen over te blijven op deze wereld. Ik kan goed zorgen voor kinderen, ik hoop gewoon dat iemand ooit van mij gaat houden en mij gaat zien als de persoon die ik ben. 

Maar na zoveel ellende denk ik niet dat iets mij nog kapot kan krijgen.

Gelukkig nieuwjaar naar mijzelf. Omdat ik van mijzelf hou en ik een fucking sterke vrouw ben met een geweldige zoon, een tweede op komst en omdat ik dit verdien. 


Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Solonaise?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.