Te kort zwanger

Het is geen geheim dat ik het echt heerlijk vond om zwanger te zijn en daar echt iedere dag, zolang het mocht duren, van kon genieten. Soms heb ik dagen dat ik er enorm van baal dat het tien weken korter heeft geduurd en dat mijn laatste zwangere week opgenomen in het vumc was. 

Ik baal er natuurlijk van omdat Lize te vroeg kwam maar los daarvan baal ik er soms van dat ik geen gigantische buik heb gehad. Mijn buik was groot voor m’n termijn en mijn figuur dus daar ben ik dankbaar voor. Ik baal ervan dat ik me niet kan herinneren hoe Lize haar schopjes voelde. Ik weet dat ze aanwezig was en flink kon schoppen maar het gevoel herinneren, het lukt mij niet. Soms heb ik dagen dat ik naar mijn buik kijk en denk: het heeft zo, als je ze dan moet benoemen, zijn voordelen. Je ziet namelijk niet aan mijn buik dat ik een kindje heb gedragen. Er is geen plekje, geen striae, niets te zien. 

Voor andere is het misschien lastig te begrijpen want ‘jullie meisje is nu gezond en wel’. Toch denk ik dat die laatste fase van de zwangerschap belangrijk is. Dat zijn de weken dat je naar je bevalling toewerkt en nog even paar weken zuchtend en wel rondloopt. Maar dan wel heel bewust dat het ieder moment over kan zijn. Soms baal ik gewoon van de dingen die groots voelen en anders zijn gegaan. Die tien weken minder zwangerschap, de na de bevalling niet bij Lize kunnen zijn, de ruim zes weken thuis komen zonder ons meisje en kijken naar een leeg wiegje. 

Maar dan zo bijzonder: kijk ik in Lize haar glinsterende oogjes en denk ik: voor jou, voor ons geluk want dat ben jij, zou ik het allemaal zo weer over doen🤎

Lize-lody, 28 november 2020, 29+5, 1420 gram & 39 cm 🎀