4 jaar geleden
Taboes doorbreken #1
Even voorstellen & mijn eerste zwangerschap
Hallo lieve lezers/lezeressen,
Bij deze wil ik graag beginnen aan een serie blogs.
Ik merk namelijk hoe vervelend ik het vind dat er nog steeds teveel ''taboes'' zijn rond zwanger zijn en (jong) moeder zijn/ (willen) worden.
Ik denk dat het belangrijk is dat we deze taboes is gaan doorbreken.
Bij deze wil ik dan ook graag mijn verhaal vertellen. Zo eerlijk en open mogelijk. Hoe moeilijk en hard dit soms misschien zal zijn.
Maar, Ik zal mij eerst eens even voorstellen.
Mijn naam is Eline en ik ben op het moment van deze blog 19 jaar en 37+5 weken zwanger van ons eerste kindje. Samen met mijn vriend woon ik sinds 2 maandjes samen in een klein 3 kamer appartementje in Hengelo.
Vorig jaar zomer kwam ik erachter dat ik zwanger was. Op dat moment zou ik net 19 worden. Dat zou betekenen dat ik een ‘'tienermoeder’' zou worden. Nooit had ik gedacht op jonge leeftijd al moeder te worden. Helaas eindigde deze zwangerschap in een miskraam.
De eerste keer dat wij erachter kwamen dat ik zwanger was, was mijn vriend heel lief voor me geweest.
Mijn ouders waren een weekje weg dus ik had het rijk voor mezelf. Mijn menstruatie was uitgebleven en ik had al twee tests in huis gehaald. Helemaal alleen heb ik deze tests gedaan en tot mijn schrik had de ene al vrij snel 2 streepjes. De andere test was digitaal en na een minuut of 2 stond daar ineens 'zwanger 1-2 weken'.
Even ging het in mijn hoofd om dit nooit aan hem te vertellen. hij hoefde dit niet te weten. Ik zou nu al het contact verbreken en het kindje wel helemaal zelf opvoeden. Ik wist dat ik dit wilde houden. Hoe dan ook. Met of zonder zijn hulp..
2 seconden later had ik mij alweer bedacht en heb ik hem opgebeld of hij misschien heel snel even langs wilde komen..
Waarschijnlijk klonk de ernst in mijn stem want toen hij binnen kwam en de keuken binnen stapte was het gelijk ‘Eline... is er iets gebeurd ? Wat is er? Is alles wel goed?’.
De 2 tests die ik gedaan had, had ik op het aanrecht laten liggen en ik was op de bank gaan zitten. Toen heb ik tegen hem gezegd dat hij maar even op het aanrecht moest kijken.
Één minuut was het doodstil. Hierna kwam hij de woonkamer ingelopen en nam naast mij plaatst op de bank. Hij zei ‘'Het komt wel goed’'.
Geen idee had ik wat ‘'het komt wel goed’' betekende. Maar wat was ik blij dat hij er zo rustig onder was. Inmiddels was ik namelijk al weer aan het hyperventileren en wist ik echt niet waar ik het moest zoeken. Hij keek mij recht aan en zei ‘'wij gaan dit samen doen’'.
De miskraam heb ik heel bewust meegekregen en vond ik heel moeilijk.
Opeens vond ik een groot bloedstolsel in mijn onderbroek.Ik geloof dat ik er wel 5 minuten met ongeloof naar heb zitten kijken. Ik kon en wilde het ook gewoon niet geloven.
Met een velletje wc papier heb ik heel voorzichtig het stolsel uit mijn onderbroek gehaald. Hoe naar het ook was. Als het echt zo was moest en zou ik het zien.
Ik kon niet huilen. Ik kon alleen maar staren. Dit was het..
En wat doe je dan. Na nog eens 5 minuten heb ik het velletjes wc papier ingepakt in een ander velletje en door de wc gespoeld. Een vreselijk moment. Waar ik tot op de dag van vandaag eigenlijk heel veel spijt van heb.
Wat ik er dan mee had willen doen?... Ik heb eigenlijk geen idee..
Momof2boys?
Toen ik een miskraam had gehad, zat ik wel op het toilet omdat ik zo erg bloede. Ik voelde letterlijk dat er 2x iets uit me kwam. Ik heb het met mijn blote hand uit de toilet gehaald en mijn vriend geroepen. Die heeft gelukkig alles opgeruimd, ik was zo verdrietig. We hebben het "babytje" begraven in de tuin. Zo heb ik het goed kunnen verwerken. Nu zwanger van nr 3 en alweer bijna 19 weken. ??
Kimjen
Vier maanden geleden bevallen van mijn derde kindje, maar daarvoor een vroege miskraam gehad met 7 weken. Slechts zo groot als een flinke rijstkorrel. Ik was alleen thuis op dat moment en heb het in een wcpapiertje onder onze magnolia boom begraven. Heb het mijn man verteld, die vond het begraven echt onzin, maar ik voelde me er goed bij. Zo is het kindje dat niet heeft mogen zijn toch een beetje bij ons.
gemarianes
Heel herkenbaar. Eerste miskraam ook bewust gekregen was 12 weken. Er lagen twee dingen in de wc identiek durfde het niet op te pakken dus ook weggespoeld. Kon er niks van maken. Later en nu nog steeds spijt blijf me steeds afvragen of het geen tweeling was. Daarna miskraam met 5 weken zag een klein boontje ook doorgespoeld. Daarna een met 9 weken was gestopt met 6 weken deze keer curretage. Voelde goed dat ik het niet gezien had. Paar maanden later weer een klein boontje van krap 5 weken. Nooit moed opgegeven weer zwanger maar bij deze zei ik gelijk het zit niet goed deze groeide tot 17,6 weken toen is hartje gestopt en geboren na een week of 3 met gebroken vliezen en vechtend jongetje te hebben gelopen. Deze had zware hartafwijking en waarschijnlijk meerdere symptomen deze hebben we aan de wetenschap gegeven voor onderzoek. 3 maanden later weer zwanger en deze voelde gelijk goed. Jongetje geboren op mijn verjaardag en met precies 40 weken. Jaar later zwanger deze voelde ook goed kwam onze dochter uit. 2-3 jaar weer twee keer miskraam rond de 12/13 weken ook beide curretage. Was voor ons klaar op dat moment maar onze jongste dochter vond het een beetje benauwd in het condoom denk ik want zij is daar uitgekomen?. Nu 5 jaar geleden.
ElineMarlou
Hi, Leuk dat je mijn eerste blog hebt gelezen en in contact wilt komen. Mijn instagram is; Elinemarlou. Misschien het makkelijkst om het via die weg te doen. Groetjes, Eline