Switchen van baan, niet geheel vrijwillig..

In mijn eerste post van het voorstellen zou ik nog een blogje schrijven over waarom ik geswicht ben van baan.

Dit was niet geheel een vrijwillige keuze..

Ik was 19 jaar toen ik begin bij mijn vorige werkgever, ik heb heel veel mogen leren van het vak, maar ook een persoonlijke groei gemaakt in de jaren dat ik daar heb gewerkt. Omdat het een klein bedrijf was, had mijn werkgever wel eens aangegeven dat hij het op prijs zou stellen als ‘mocht ik zwanger raken’ dit optijd door te geven i.v.m het regelen van vervanging m.b.t zwangerschapsverlof. We waren best wel een hecht team(maar 3personen personeel) dus vond ik het ook wel collegiaal en fijn om te grote nieuws toen ook te delen rond dezelfde periode als ouders/vrienden. De eerste periode van de zwangerschap was dus ook geen probleem, ik had geen klachten, geen misselijkheid ect.  Vanaf week 25 van de zwangerschap ongeveer zijn wij gaan nadenken over de invulling m.b.t werken en kinderopvang. Jasper en ik waren het er over eens dat we ons kind niet een gehele week naar de opvang of/en opa’s en oma’s wilde brengen. Ik werkte op dat moment 3 volledige dagen en 2 halve dagen tot 13:15 uur. We hadden besloten dat ik minder zou gaan werken zodat ik minstens 1 gehele doordeweekse dag thuis zou zijn.Ik besloot toen om het al te bespreken met mijn werkgever zodat het allemaal netjes geregeld kon worden. Echter kreeg ik een heel ander antwoord dan wat ik had verwacht..

Wat de precieze woorden waren weet ik niet meer, maar waar het op neer kwam was dat het absoluut niet mogelijk was om minder te werken. Dit gaf mij maar ook mijn vriend een enorme klap, wat nu? Er groeit een kindje in mijn buik die ik 5 dagen per week moet wegbrengen? Dit is niet wat ik/wij willen. Daarbij kwam ook nog dat wij net een nieuw huis hadden gekocht, en ik toch echt wel zekerheid wilde van een baan(vast contract) enja solliciteren terwijl je zwanger bent.. zeg nou eerlijk wie neemt je aan? Daarbij weet je niet hoe je je nog gaat voelen op het einde van de zwangerschap/na de bevalling.. je wilt jezelf toch bewijzen mocht je ergens weer beginnen.. maar het belangrijkste; ik wil geen moeder zijn die 5 dagen werkt.. 

veel slapeloze nachten, veel tranen want ja die hormonen waren ook niet te onderdrukken. We bleven maar piekeren wat moeten we nu doen? We hadden uitgezocht om ouderschapsverlof op te nemen zodat ik 1 dag in de week thuis zou zijn. Echter kon dit ook niet omdat er geen wettelijke CAO meer is sinds 2009 voor tandartsassistente, en omdat het een klein bedrijf is kan/mag de werkgever zelf bepalen hoe en wanneer het ouderschapsverlof opgenomen wordt. Mijn werkgever wilde dat ik een het ouderschapsverlof aanééngesloten zou opnemen. hierbij was ik niet geholpen, daarbij betekende het dus ook voor langere periode vermindering van salaris.. Toen kwam hij zelf nog met een voorstel; hij wilde mijn 2 maanden bovenop mijn zwangerschapsverlof geven als ik zelf ontslag zou nemen..  Huh hoe dan?! Ik werkte er al bijna 10 jaar, en hij had het over ontslag..ik was boos verdrietig en onzeker, onzeker over mijn toekomst. Hoe moest het nu? Net een nieuw huis, een kindje op komst.. en eigenlijk een werkgever die niet meer op je zit te wachten.. De stress had duidelijk werking bij het kindje, we kregen al extra echo’s omdat bij de 20 weken echo een ‘afwijking’ te zien was(zie vorige post). Dus bij een van die extra echo’s zagen ze dat de groei van de beentjes minder was, dit kon liggen aan de stress die ik op dat moment had. Jasper zei toen tegen mij fran laat het los, we zien het allemaal wel, het komt allemaal wel goed. We hadden besloten en afgesproken met mijn werkgever dat ik gewoon mijn uren van voor mijn verlof zou behouden. Een paar weken later ging ik ook met verlof en heb ik het ook losgelaten, we gaan het wel zien. Eerst focussen op ons EERSTE kindje! De extra groeisecho’s daarna zagen er al weer wat beter uit. En wat was dat fijn om te horen en te zien. 

Ongeveer 5 weken na mijn bevalling(van dochter Nina) ben ik toch maar eens gaan  kijken op het internet om te solliciteren. Ik dacht nu heb ik tijd om op gesprekken te gaan in mijn verlof. En daarbij ging het hartstikke goed met mijzelf maar ook onze dochter.(anders had in die keuze uitgesteld) Ik had een paar sollicitaties eruit gedaan, maar ook dat was wel een dingetje.. want wat ga je zetten in je brief? Ik ben net moeder maar wil ander werk? Hoe staat een nieuwe werkgever hierin? Ik besloot om in mijn brief nog niks te zetten, maar dit op een eventuele sollicitatie wel te bespreken. Ik werd al vrij snel uitgenodigd voor een gesprek, wat ook wel weer zenuwen met zich mee bracht wat ik had al 10 jaar geen sollicaties ect. gehad. 

Het gesprek liep erg positief, er was geen probleem om parttime te werken. Ook het feit dat ik net moeder was geworden was geen probleem. De sfeer tijdens het gesprek was erg fijn. Ik voelde me niet anders behandeld omdat ik nu moeder ben.

Uiteindelijk ben ik nu in dat bedrijf alweer 1,5 jaar werkzaam,en ben ik blij met de keuze die ik heb gemaakt(achteraf)

Maar er heerst nog zo’n taboe op zwangere vrouwen en functies, ik heb zoveel verhalen gehoord van zwangere vrouwen waarbij contracten niet verlengd werden ect, wat er spijtig is..

Nog meer moeders hier die ook een vorm van zwangerschapdiscriminatie hebben meegemaakt?

Bedankt voor het lezen van mijn blog,

Liefs, Franchis