Super vrouwen, maar geen Supervrouw

Wat zijn zwangere vrouwen toch mooi om te zien. Iedere buik is weer anders, en wat is het een wonder dat je kindje zo mooi in je buik kan groeien. Altijd kijk ik met respect naar deze vrouwen, en denk natuurlijk vaak  dan even terug aan mijn eigen zwangerschappen…

Wat me als cursusleidster opvalt, is dat de moderne jonge vrouwen wel veel “moeten” tegenwoordig. Je hebt een studie gedaan en bent deze of nog aan het afronden, of al in het arbeidsproces gestapt. Je hebt een grote sociale vriendenkring die je moet onderhouden, hobby’s en sport en een huishouden wat je graag netjes wil zien. En dan ineens ben je ook nog zwanger….

Alles gaat door, en dat moet toch ook kunnen, immers is zwanger zijn geen ziekte, zo zegt men. Dus gaat men ook door. In de cursus houden we altijd een rondje over hoe het gaat, en langzaam durven veel zwangeren dan steeds meer toe te geven dat toch niet alles meer kan zoals ze dat gewoon waren. Natuurlijk willen ze niet klagen en ach ja, het hoort er toch bij…

Fijn is dan altijd dat de partners erbij zitten en dit horen. En ook van mij horen dat zwanger zijn inderdaad geen ziekte is. Maar het is  wel een heel bijzondere tijd, die extra zorg vraagt voor je lichaam en dat rust heel belangrijk is.

Ook een tijd waarin je eerder dan anders aan de bel moet trekken als je lichaam je signalen geeft. Goed dat de partners dan mee kijken en hun zwangere vrouw soms even kunnen remmen, of kunnen stimuleren om toch even iets te laten. Bij sommige vrouwen nemen de harde buiken toe of wordt het werk gewoon fysiek te zwaar. Soms moet dan toch de knoop doorgehakt worden om maar eens met de werkgever te gaan praten over minder werken of eerder stoppen met werken: Lang niet alle vrouwen redden het tot aan het verlof…en dit zijn dus GEEN zeurende vrouwen met wat kwaaltjes. Dat is een hele stap. Het loslaten van verantwoordelijkheden ten aanzien van het werk kan best lastig zijn, maar je neemt op dat moment wel verantwoordelijkheid voor je eigen gezondheid en dat van je kindje.

Na de bevalling is ook een periode waarin veel vrouwen zo snel mogelijk alles weer willen kunnen. Alles moet weer op regel, ze moeten alles weer onder controle hebben. Die kilo’s moeten zo snel mogelijk weg, weer op verjaardagsvisite, de baby moet snel leren doorslapen in de nacht en moet ook mee naar al je verplichtingen…

Binnen de les van de kraamtijd probeer ik altijd de verwachtingen van die tijd wat meer realistischer te maken. Dat je zowel lichamelijk, maar ook emotioneel en sociaal gezien een periode van herstel nodig hebt, dat je rust en tijd moet nemen om aan de nieuwe situatie te wennen. Je bent zes weken lang kraamvrouw, maar daarna is het nog een hele periode voor je echt kan zeggen dat je er weer bent. Negen maanden op, negen maanden af, zoals je ook wel hoort. Je bent van jezelf al super genoeg, en hoeft geen Supervrouw te zijn !

Neem je tijd en zorg voor jezelf (naast natuurlijk je kindje)  en durf nee te zeggen en hulp te accepteren. Dit is soms best moeilijk. Een partner die deze informatie ook weet, kan daarin ook veel betekenen en ondersteunen.

Het is een unieke tijd van zwangerschap en het eerste jaar na de bevalling. Probeer hiervan te genieten en probeer goed naar jezelf te luisteren en te blijven communiceren met je partner hierover. Laat dingen los, en durf maar eens geen Supervrouw te zijn !

Rianne Eskes, cursusleidster Samen Bevallen te Assen