STT: Adriënne (deel 9)

"Marco, kom op. De wekker is al drie keer af gegaan." Schreeuw ik onderaan de trap naar Marco die nog uitgebreid in bed ligt te snoozen terwijl ik zenuwachtig door het huis spring. Ik ben doodop vanwege de onrustige nacht en gespannen om wat gaat komen: De twintig weken echo. Na een paar minuten hoor ik gestommel dat van boven komt. Gelukkig, hij komt er uit. Ik kijk naar de klok en zie dat we nog 40 minuten hebben totdat de afspraak begint. Snel smeer ik voor Marco een broodje en schenk ik een kop koffie in. Als hij dat allemaal zelf moet doen komen we eerder 40 minuten te laat, dan wel net op tijd. "Mogge" hoor ik achter me en ik kijk over mijn schouder. "Marco! Trek asjeblieft iets fatsoenlijks aan, we moeten om 9 uur bij de echo praktijk zijn!" Ik zie hoe hij een gemene glimlach tevoorschijn haalt en zijn joggingbroek laat zakken. "Maak me eerst maar even wakker." Vol verbazing staar ik hem aan. "Doe even normaal, dit is walgelijk. Schiet verdomme op!" Marco haalt zijn schouders op en trekt zijn broek weer omhoog. "Dan ga ik zo, of niet."

Twee minuten voordat we er moeten zijn komen we aan bij de echo praktijk. "Waarom een overhemd en nette broek?" "Dat was de afspraak." Ik trek de deur open en meld mij bij de balie. Nog voordat we goed en wel zitten wordt mijn naam geroepen. De vrouw die de echo gaat maken stelt zich voor en vertelt wat ze precies gaat doen. Ik ontbloot mijn buik die duidelijke zwangerschapsvormen aan begint te nemen en Marco zit stilletjes en verveeld naast mij. "Als man sta je echt tweederangs als je vriendin zwanger is. Ziet u dit vaker?" Vraagt hij aan de vrouw. Ik kijk hem aan met een blik dat hij moet stoppen nu het nog kan. De vrouw gniffelt. "Wen er maar aan, alles draait nu om de zwangerschap en straks om de baby." Gelukkig gaat Marco er niet verder op in en beginnen we aan de echo, ik denk terug aan mijn droom en ben blij als ik zie dat het niet allemaal botten zijn. "Het ziet er goed uit! Willen jullie toevallig ook het geslacht weten?" Beide knikken we. "Ik denk dat het een jongen is, ik had vannacht zelfs een droom waarin mijn moeder naar voren kwam en dat het een jongen was." "Ik hoop ook dat het een jongen is, ik heb niks met meisjes." Zegt Marco er achteraan. "Kijken jullie mee? Daar zien we één, twee, drie streepjes. Dat zijn de schaamlippen van jullie dochter!" Lichtelijk geschokt kijk ik de vrouw aan. Ik moet even enorm wennen aan het idee dat ik in verwachting ben van een meisje, maar het maakt me al snel blij om te weten dat het een prinsesje wordt in plaats van een prins. Daar heb ik er immers al één van. Marco houd zich stil en toont geen enkele emotie.

Na de twintig weken echo, waarop ons kindje gezond lijkt en een meisje blijkt te zijn, verlopen de weken tot de bevalling redelijk rustig. Op mijn gemak wen ik aan het idee en kan ik mijn geluk niet op tijdens het shoppen voor onze kleine meid. Marco blijft veel werken en als hij thuis is is hij vaak achter de laptop te vinden. Marco is dus gewoon Marco. Met de verloskundige hebben we besproken dat we het thuis willen doen, de bevalling. Marco gruwelt van het idee en stribbelt eerst een paar weken volop tegen, maar met wat compromissen hier en daar gaat hij ermee akkoord. De laatste weken van mijn zwangerschap vallen mij op het fysieke zwaar tegen. Ik wist nooit dat een mens zo erg kon waggelen en zoveel pijn kon hebben. Gelukkig heb ik al jarenlang wekelijks fysiotherapie en neemt de therapeut mijn zwangerschapsklachten ook mee.

Het is vier dagen voor mijn uitgerekende datum dat ik een afspraak heb. Ik heb die nacht niet zo goed geslapen en Marco zijn wekker ging om 6 uur af. Vanaf die tijd ben ik ook wakker maar blijf gewoon nog even liggen. Mijn afspraak bij de fysiotherapeut is pas om 10:00 uur dus ik ga nog even voor de televisie hangen. Mijn buik is enorm, nog een aantal dagen en dan zal ik mijn prinsesje op mijn buik hebben. Ik kan haast niet wachten, eigenlijk sta ik te popelen om moeder te worden. Het bed staat op klossen, haar kamertje is klaar, haar bedje gereed, haar eerste outfit binnen handbereik. De televisie bied enigszins wat afleiding maar haar kamertje trekt mijn aandacht. Ik waggel naar boven en vlak voordat ik haar kamer in ga voel ik een scherpe pijn opkomen. Het is een pijn die ik mijn gehele zwangerschap nog niet gevoeld heb. Ik wuif het weg maar een aantal minuten later voel ik het weer. O jee, zou het? Is dit.. is dit een wee? ;