Stress, hoge bloeddruk en 37 weken zwanger

De spanning rondom mijn schoonvader blijft. Het kan echt nog alle kanten op, al lijkt het iedere dag een heel klein beetje goed te gaan. Inmiddels is het dinsdag en morgen moet ik weer naar de verloskundige voor controle. Vandaag zal ze bellen. In verband met Corona gaat het gesprek telefonisch en is de controle zelf zo kort mogelijk. Vorige week heb ik al gevraagd wat nu hun beleid is. We weten immers nog steeds niet of wij besmet zijn (de twee weken zijn nog niet om). Zolang ik geen klachten heb msg ik gewoon komen. De verloskundige die dit keer belt vraagt naar hoe de situatie nu is en ik leg uit wat we de afgelopen dagen meegemaakt hebben. Ik vertel haar dat het met de baby gelukkig goed gaat, die beweegt er regelmatig flink op los! Daar maak ik me geen zorgen over. 

De volgende dag moet ik naar de controle. Ik heb een beetje een raar onderbuikgevoel. Heel de zwangerschap is mijn bloeddruk maar net goed. Meestal ongeveer 130 over 88. De onderdruk is daarmee op het randje. Er is al overleg met de gynaecoloog geweest, maar zolang de onderdruk de 90 niet bereikt doen ze niks. Ik ben wel benieuwd wat een weekje stress met mijn bloeddruk heeft gedaan. Toch maak ik me niet al te veel zorgen want ik heb geen klachten passend bij een te hoge bloeddruk.

De controles vind ik nu in coronatijd niet meer leuk. Voorheen keek ik er echt naar uit, maar nu is de lol eraf. Alles moet zo snel mogelijk en niet alle verloskundigen doen alle gebruikelijke controles. Dit keer wordt wel alles gedaan; wegen en bloeddruk zijn het eerst aan de beurt. Ik ben weinig aangekomen (yes)! Dan pakt ze het bloeddruk apparaat en ik vertel dat ik met de hand gemeten moet worden omdat het apparaat altijd op hol slaat bij mij. Dat doet de verloskundige vervolgens een vertelt me dat mijn bloeddruk te hoog is. Dit keer met 150/100 wel echt veel te hoog. Ik denk nog; ja vind je het gek na alles wat wij hebben meegemaakt! De verloskundige vraagt of ik klachten heb (heb ik niet) en test mijn urine, die is gelukkig goed. 

De verloskundige gaat overleggen met het ziekenhuis, ik wacht in de wachtkamer. Na een paar minuten roept ze me terug. Het kan een momentopname zijn. Het ziekenhuis adviseert dat ik morgen terugkom voor een nieuwe meeting. Zo gezegd, zo gedaan. De volgende dag vol goede moed terug. Ik heb me heel rustig gehouden en goed gegeten en gedronken. Ik voel me ook prima dus het zal inderdaad een momentopname geweest zijn. De verloskundige van gisteren is nu niet op de praktijk dus een andere doet de controle. Verdorie, weer te hoog! 155/99 dit keer. Weer wordt mijn urine getest en weer is dat prima.. wel vindt de verloskundige mijn voeten opgezet door vocht. Ik vind dat niet zo gek met 37.4 weken zwanger en 25 graden buiten. 

Weet is er overleg met het ziekenhuis. Ik moet dezelfde middag dat nog langs. Ik krijg een potje voor urine mee en een verwijzing om bloed te prikken. Ik word over ongeveer 2 uur op de poli gynaecologie verwacht. Wanneer ik terug naar de auto loop bel ik gijs. Door de corona mattel mag hij al een tijdje niet mee naar de controles. Bovendien is hij sinds deze week weer aan het werk. Ik vertel hem dat ik naar het ziekenhuis moet en hij belooft naar huis te komen. Zo kunnen we samen naar de controle in het ziekenhuis.