'Stel dat je ook dit kindje verliest?

Mijn naam is Eline Roerdink, moeder van twee prachtige kinderen: Louie ('21) en Izzy. ('23). Onze eerste kwam 13 weken te vroeg, waardoor we hem na een maand, met pijn in ons hart moesten loslaten. Ik schrijf en deel veel over zijn overlijden, mijn zwangerschap na verlies en alles wat erbij komt kijken. Omdat het mij helpt én omdat ik hoop dat het ook andere ouders helpt. 

‘Ik weet niet of ik het ooit nog aandurf om opnieuw zwanger te raken’, is wat ik tegen Bas zeg terwijl we in de lift staan van het Radboud ziekenhuis in Nijmegen. Het is een paar uur na het overlijden van onze zoon Louie en het voelt alsof mijn hart uit mijn lijf is gerukt. Bas slaat een arm om mij heen en zwijgt. Het is de piep van de lift die de stilte doorboort.

Een nieuwe zwangerschap

Die uitspraak kwam recht uit mijn gebroken hart en ik wist oprecht niet of we ooit nog samen een kindje zouden krijgen. Of ik het aan zou durven om opnieuw zwanger te raken. Mijn hart open te stellen en mij wederom te hechten aan zo’n klein bonkje liefde in mijn buik. Met daarbij het idee dat ik het wéér zou kunnen verliezen …

En moet je ons nu eens zien. Inmiddels ben ik alweer een jaar moeder van een prachtige dochter: Izzy. Een vrolijk meisje dat iedere dag weer zo'n enorme glimlach op mijn gezicht tovert. Soms moet ik mezelf even knijpen als ze 's avonds in mijn armen in slaap dommelt. Moeder van een tweede. Ik had het na het overlijden van Louie écht niet kunnen bedenken. 

Puur magie

Mijn zwangerschap was bij vlagen enorm spannend, er zijn in die negen maanden flink wat tranen gevloeid en ook knalde de rouw om Louie er soms weer even keihard in. Maar toch … toch had ik het voor geen goud willen missen. Naast de spanning, stond mijn zwangerschap - letterlijk - bol van de prachtige momenten.

Het roze streepje op de zwangerschapstest, het vertellen van het babynieuws aan onze dierbaren op Louie’s eerste verjaardag, het horen van het kloppende hartje, mijn langzaam groeiende buik, het eindeloze getrappel ‘s avonds op de bank, het fantaseren over de babynamen, alle echo’s … ik heb er zó van genoten.

Moederliefde

Mede door een prachtige uitspraak die een verloskundige deed vlak nadat ik ontdekte dat ik opnieuw zwanger was. ‘Stel nou hé, in het allerergste geval, dat het weer mis zou gaan, dan zou je toch ook willen dat je van dit kindje gehouden hebt én dat dit kindje jouw moederliefde heeft gevoeld?’

Ze had gelijk. Ik had géén idee hoe deze zwangerschap zou verlopen, maar ik had wel de keus hoe ik ermee om zou gaan. Ik kon mij schrap zetten voor alles wat misschien zou kunnen gebeuren of ik kon genieten van alle mooie momenten die zich voor zouden doen. Momenten die niemand mij ooit meer af zou nemen. Wat er ook zou gebeuren.

Het grote aftellen

Ik ben heel dankbaar dat ik het samen met Bas opnieuw heb aangedurfd. Dat ik negen maanden zwanger heb mogen zijn en dat we nu trotse ouders zijn van een prachtig sterrenkindje én een lief meisje. Tegen al die ouders die een kindje zijn verloren en opnieuw zwanger zijn óf de wens hebben, zou ik willen zeggen: blijf geloven in de liefde, want het kan je zoveel moois brengen. Ik kan het weten.

Wil je meer over mij lezen? Op mijn instagram @zwanger_na_verlies deel ik ook meer over mijn zwangerschap na het verlies van Louie.