Stap voor stap 🙏🏼

Tijdens de zwangerschap tot nu toe, met onzekerheid en medische uitdagingen, heeft het lang geduurd voordat we ons echt konden openstellen om volledig te genieten. In het begin overheerste meer angst dan vreugde. De vrees dat er iets mis zou kunnen gaan met een van onze kostbare kindjes hield ons bezig. De aanwezigheid van de Rhesus C-antistoffen voegde een extra laag van onzekerheid toe. Maar nu lijkt er eindelijk een moment van rust in mijn buik te zijn waar die twee kleintjes kunnen groeien, tenminste voor nu. Een kostbaar moment dat we proberen te koesteren.

Het besef dat we nu meer kunnen genieten van de zwangerschap heeft geleid tot de eerste voorbereidingen. De eerste stap was het nemen van een praktische beslissing. We verhuisden naar de zolder om plaats te maken voor onze groeiende familie. Onze zolder, met zijn ruime vliering en dakkapel, bood de perfecte gelegenheid voor deze overgang. Het leek ons niets om de tweeling op zolder te leggen en dus vaak twee trappen op en af te moeten lopen.

De overgang naar de zolder kwam echter niet zonder zijn uitdagingen, vooral gezien de vraag of ons bed überhaupt naar boven zou passen. Gelukkig kwam mijn vader te hulp, en met een dosis vastberadenheid en handigheid slaagden de mannen erin het bed naar de nieuwe slaapkamer te verplaatsen. Nu, al drie nachten op rij, slapen we op zolder terwijl onze oude kamer leeg staat, in afwachting van de komst van de tweeling.

Deze veranderingen symboliseren niet alleen een fysieke verschuiving, maar ook een emotionele verschuiving. Het is een teken van toenemend vertrouwen en het durven omarmen van het positieve, zelfs te midden van de onzekerheden die nog steeds op de achtergrond sluimeren. Onze oude kamer staat nu klaar als een blanco canvas, wachtend om gevuld te worden met de geluiden van onze toekomstige toevoegingen aan het gezin. En ik begin er steeds meer naar uit te kijken!

Er zijn nog steeds voorbereidingen te treffen, en dat zal stap voor stap de komende tijd gebeuren. De komende tijd worden de bedjes in elkaar gezet, krijgt de kamer een nieuw likje verf en wordt het meer aangekleed. We zijn dankbaar voor alle spullen die we krijgen van anderen, want een kindje is al niet goedkoop, laat staan twee. Maar beetje bij beetje komen we steeds meer in orde. Kleertjes worden aangevuld en zo raakt het steeds meer af. We zijn dankbaar voor de liefde en steun die we ontvangen, kaartjes, aangeboden hulp, dat is echt een bemoediging!

Ik moet volgende week opnieuw bloed afgeven voor de ADCC-test. We hopen natuurlijk dat de antistoffen nog steeds zo laag zijn en niet agressiever zijn geworden tegen de baby's. Het is en blijft spannend, maar we blijven hoopvol!