Stap 1!

Dat was stap 1..

Vandaag ons eerste gesprek bij de fertiliteitsarts. Ik was zo ontzettend zenuwachtig. Als ik zenuwachtig ben dan word ik altijd misselijk en ga ik enorm veel kletsen. Dit kletsen was een beetje teveel voor mijn man. Hij had hier juist niet echt behoefte aan. Dat gaf best grappige situaties. Ik begon onbewust weer over het kopen van een nieuwe auto, terwijl hij 10 minuten eerder aangaf even niet te kunnen kletsen. Dus dat klaarde de lucht ook wel weer een beetje. 

Eenmaal in de wachtkamer waren we te vroeg en liep het ook iets uit. Door een vriendelijke arts werden we uiteindelijk gevraagd om de spreekkamer binnen te gaan. Toen begon mijn hart pas echt te kloppen. Jeetje, ik was zo gespannen over wat we te horen gingen krijgen.

Met mijn man was alles goed gelukkig. Dat betekent dus dat het probleem bij mij ligt. Fijn nieuws, maar het komt toch ook wel even weer aan. 

In het gesprek bespraken we verder mijn bloeduitslagen en mijn beeld van PCOS. Ik hoefde geen echo meer te maken, omdat deze onlangs nog gemaakt was bij de gynaecoloog. Dat scheelde wel, want ik vind dat niet altijd de meest prettige onderzoeken. Daarna kwamen we uit op wat het behandelplan gaat worden. Stap 1 blijft afvallen op dit moment. Stap 2 is starten met Clomid en zo een eisprong proberen op te wekken. Ik hoef gelukkig nog maar 6 kilo af te vallen om op een gezonder BMI uit te komen en te mogen starten met de behandeling. En daarnaast zou ik veel liever nog meer kwijt raken. Als ik toch eerder had geweten dat ik PCOS had, dan had dat aardig wat afvalellende gescheeld denk ik.

De volgende stap is weer gezet in elk geval. Nu kijken of over een tijdje Clomid gaat werken.