Spontaan zwanger na fertiliteitsbehandeling!

Wát een geluk, spontaan zwanger na een eerdere fertiliteitsbehandeling met hormonen. We waren net bij de gynaecoloog geweest om weer te starten na de menstruatie, maar die menstruatie kwam niet want ik bleek zwanger. Wat een wondertje; nu al!

De zwangerschap verliep goed, ik voelde gelijk dat dit anders was dan bij onze dochter. Ik voelde me zelfverzekerd. Tot ik een verslag moest zoeken van een darmbiopt, daar zag ik ook het pathologisch verslag van de placenta. Ik begreep er natuurlijk niet veel van, maar het zinnetje; ‘herhalingsrisico van 20%’ begreep ik wel. Bij de verloskundige vraag ik het verslag te lezen, en ook zij benoemt dat ze er niet veel van snapt maar dat er inderdaad een risico is voor deze zwangerschap. Boem, weg zelfverzekerdheid. De spanning is met volle vaart terug. De afspraak bij de gynaecoloog staat gelukkig al snel, en ik blijf me vasthouden aan dat gevoel van rust wat ik in het begin zo ervaarde.

De afspraak bij de gynaecoloog volgde. We spraken over de wens voor bevalling, ik wilde dolgraag vaginaal bevallen proberen en zij stemde hier mee in. Wel benoemde ze dat de kans groot was dat mijn bloeddruk weer ergens in de zwangerschap gek ging doen én sprak ze over de placenta van de vorige keer. Hier zat blijkbaar een ontsteking in de placenta vlokken en de navelstreng zat helemaal aan de zijkant gepositioneerd. Hier om heen zaten bloedingen. Vooral de ontsteking zorgde voor een herhalingsrisico. We benoemden dat wij dit nu pas voor het eerst horen en vinden dit dan ook spannend. De enige manier hoe ze dit kunnen uitsluiten is de groei van de baby goed in de gaten houden. Als de placenta ontsteekt groeit de baby niet goed meer. Met 36 weken wordt de zorg door het ziekenhuis overgenomen, of eerder indien er een reden toe is. Ik moet elke week thuis mijn bloeddruk meten en laagdrempelig contact zoeken. Ook krijg ik groei echo’s. 

Thuis moeten we dit even op ons in laten werken. We huilen even samen en zetten de knop weer om. Het voelt anders, en dus zal het ook anders gaan. De weken zwanger vliegen voorbij, ik voel me goed (op harde buiken en bekken klachten na). Begin augustus heb ik in het weekend 3x een hogere bloeddruk, maandag besluit de verloskundige me dan ook door te sturen voor een check. Hier krijg ik een ctg, er wordt bloed geprikt en ik krijg een groei echo. Alles is goed en ik mag weer terug naar de verloskundige onder zorg. Met 36 weken word ik overgenomen door de gynaecoloog. Ook dan is mijn bloeddruk hoger en volgt weer het hele riedeltje aan controles. Ook dan is alles weer goed. We spreken met de gynaecoloog af dat ik niet over tijd mag lopen, we willen die placenta niet tot het uiterste drijven. Ik ben het er helemaal mee eens en dus stemmen we af dat ik rond 39 weken word ingeleid.

De weken die volgen zijn onrustig, telkens een iets te hoge bloeddruk waarna ik weer volledig gecheckt word en dat weer goed blijkt. Rond 38 weken voel ik me echt niet fit, aan de ctg is de hartslag van de baby ook weer erg hoog. Ik word even opgenomen om langer aan de ctg te gaan en wederom onderzoeken te doen. Ook dan is alles weer goed en mag ik weer naar huis. We naderen de 39 weken, en ik word steeds meer onzeker en bang. Ik slaap slecht en ben bang dat er iets met de baby is. We besluiten daarom om met 39 weken de inleiding te starten. Voor dat dit gebeurt mag ik 2x in het ziekenhuis slapen met slaapmedicatie. Wat was dit heerlijk, even bijkomen.

Zondag 24 september moet ik me melden, ik slaap een nacht goed en dan begint maandag het hele feest. Echter lag de baby een aantal keer over dwars, in plaats van netjes met het hoofd naar beneden. Hierom durven ze geen ballon te plaatsen, bang dat dit de baby stimuleert om met het hoofd uit het bekken gedrukt te worden. Ik start dus maandag met pillen om weeën op te wekken en ontsluiting te creeeren. Vanwege mijn eerdere keizersnede mocht ik halve doseringen, wat inhield dat ik elke 2 uur 5 kwartier aan de ctg lag. Een enorm lange dag volgde, met weinig vordering. Dinsdag volgde een nieuw plan en werd in overleg met de gynaecoloog wel de ballon geplaatst. Dit doet wel wat! Ik krijg krampen en ben helemaal klaar voor het echte werk. Echter had ik niet kunnen bedenken dat het dan nog 3 dagen zou duren voor ik mijn baby vast had..