Soms lijkt alles weer anders....

Vrijdagochtend moest ik naar de huisarts omdat ik toch al een lange tijd last heb van pijnklachten. Zo gezegd zo gedaan. De huisarts vertrouwde het allemaal niet,zij zou de gynaecoloog bellen en ik moest mijn werk afbellen en naar huis gaan. Die avond ervoor hadden mijn man en ik woorden gehad dus ik had niet zo de behoefte om hem te spreken maar hem toch opgebeld met dit nieuws. Uiteindelijk einde ochtend wordt ik teruggebeld door de huisarts ik mag me direct gaan melden bij de SEH😥. Ik bel direct mijn man op waarna hij +/- 2uur in de auto moet zitten om bij het ziekenhuis te komen. Ik werd al snel naar binnen gehaald door een verpleegkundige voor de standaard tests. Bloedprikken is niet mijn favoriete 😅. Ik blijk koorts te hebben wat ze niet vertrouwen. Mijn man arriveert na enige tijd en kort daarna de gynaecoloog. Alle waardes zijn goed alleen de pijnklachten in combinatie met de koorts vertrouwen ze niet. Na heel wat in en uitwendige onderzoeken zijn er 2 opties. Of ik blijf daar minimaal 24 uur aan het infuus of ik ga naar huis met zware pijnstillers. IK WIL NAAR HUIS! ik ben hier zo klaar mee!! Maarja de arts heeft de eindbeslissing. Gelukkig mag ik naar huis. Zaterdag kon ik gaan beginnen met Letrozol maar mijn man heeft 101 redenen waarom hij het niet meer wilt. Tenminste voor nu......... ik ben boos en verdrietig tegelijkertijd maar ik kan niks anders doen als zijn keuze accepteren. En dan gaat nu het moment komen dat hij mijn keuzes moet gaan accepteren........

Benieuwd hoe onze rollercoaster verloopt?,stap in en vergeet me dan vooral niet te volgen.