Sneller dan verwacht!

Lieve lezers, 

In mijn vorige blog vertelde ik jullie hoe ik erachter kwam dat ik PCOS heb. Voor degene die niet weten wat PCOS is hieronder een stukje om het kort duidelijk te maken. 

PCOS is een hormonale afwijking waarbij de eisprong (ovulatie) vaak uitblijft. Zonder eisprong kan de vrouw niet zwanger worden! Bij PCOS zijn de eicellen van de vrouw niet in staat te rijpen en blijven in de eierstokken achter en vormen met vocht gevulde blaasjes, cysten. 

Wat ik het meest opvallende vond nadat de gynaecoloog aangaf dat ik PCOS heb, is dat ik geen enkel van de symptomen herken bij mezelf. Geen overgewicht, acne of overbeharing. Andere vrouwen met PCOS die dit herkennen? 

Het traject. Eenmaal wetende dat het op de natuurlijke manier lastig ging worden en wij toch graag een gezinnetje wilden stichten, hebben wij besloten om er eens goed over na te denken. Wij hadden al een vakantie naar Italië geboekt samen en dat gaf ons de kans er goed over na te denken. Ergens hoopte ik dat het toch op de natuurlijke manier zou lukken in de vakantie en de periode die daar aan vooraf ging. Het is naïef, maar toch heb ik wel eens een test gedaan, omdat ik dacht wat te voelen. Dit zat natuurlijk allemaal tussen mijn oren.. In Italië hebben wij samen besloten om toch het traject in te gaan en te kijken hoe het zou gaan. Ik hoorde best veel verhalen en ook van vrouwen dicht om mij heen dat het lang kan duren en niet altijd lukt. Nu ben ik nog jong en wie weet is ook dat een voordeel. 

Starten met clomid. 

Clomifeen bevordert dat eicellen in de eierstokken rijpen en zet de eisprong in gang. Het wordt gebruikt bij verminderde vruchtbaarheid.

Eind augustus hadden wij weer een afspraak met de dames van de fertiliteitsafdeling. Super fijne vrouwen moet ik zeggen. Een inwendige echo en na even zoeken naar mijn eierstokken dacht de verpleegkundige dat mijn lichaam zelf wat aan het doen was. Het leek erop dat een follikel zelfstandig aan het groeien was. Ze vond dat we dat eerst af moesten wachten en dat wij daarna eventueel konden starten met Clomid. Met het advies het weekend toch wel 'plezier' met elkaar te hebben in de hoop dat het natuurlijk zou kunnen. Ik was super blij om te horen dat mijn eigen lichaam toch aan het werk ging, maar dat was van korte duur. De week erop hadden wij weer een afspraak en toen de verpleegkundige keek was mijn prachtige follikel helaas maar 1 mm gegroeid in die 4 dagen terwijl een follikel normaliter 2 mm per dag groeit. Blijkbaar was het vals alarm en de verpleegkundige schreef ons clomid voor. Met het volste vertrouwen ben ik gestart met de laagste dosering clomid, namelijk 50 mg. Elke week mocht ik een aantal keer naar het ziekenhuis voor een inwendige echo om te kijken of er wat gebeurde met mijn follikels. En de eerste keer groeide er links keurig één follikel. Na 3 dagen mocht ik weer terugkomen om te kijken of de follikel op springen stond. Ondertussen moest ik met ovulatietesten nauwkeurig in de gaten houden wanneer het handig was om 'plezier' te hebben samen. Na de zoveelste afspraak gaf de verloskundige aan dat mijn follikel ongeveer donderdag of vrijdag zou springen. Ik voelde dan ook voor het eerst in mijn leven een eisprong aankomen. Ik wist dat het ging om mijn linker eierstok en voelde een lichte kramp links onderin mijn buik. Helemaal blij heb ik toen mijn man een appje gestuurd. Fijn het medicijn deed zijn werk. Helaas begon ik twee dagen na mijn eisprong al te bloeden. Dit bleek helaas niet te gaan om een innestelingsbloeding. Ergens weet je ook gewoon dat het teveel bloed is en dat het niet kan, maar toch houd je jezelf dan voor de gek. Ik schrok me wel echt kapot toen ik op de wc zat en ineens zoveel bloed verloor. Tja, blijkbaar had ik een tekort aan progesteron en kan een bevruchte eicel niet innestelen. Na wat telefonisch contact met het ziekenhuis, mocht ik die middag bloedprikken om te kijken of het daadwerkelijk een menstruatie was. Helaas was het inderdaad een menstruatie en kreeg ik utrogestan voorgeschreven. 2 maal daags breng je 2 bolletjes vaginaal in. Nu afwachten tot ik weer mocht beginnen met clomid en of het dan nu wel goed zou gaan met een eventuele te snel komende menstruatie. Met frisse moed ben ik weer gestart met de medicatie en hadden wij zoiets van we zien wel hoe het gaat. Controle na controle zag ik twee mooie follikels in mijn rechter eierstok groeien. Het weekend dat mijn man jarig was, was ook het moment dat mijn follikel zou springen. Door de drukte zei mijn man nog na zijn verjaardag: de volgende keer gaan we wel wat beter timen schat. Wij hadden het idee dat we niet echt ons 'best' gedaan hadden. Het nadeel van zo goed weten wanneer je een eisprong hebt is dat je 'plezier' gaat plannen. Niet altijd een succes kan ik je vertellen. 

Positieve test: Dit keer werd ik niet na twee dagen ongesteld en deed de utrogestan zijn werk. Ik wachtte rustig mijn menstruatie af en met het idee dat we de volgende keer wat beter moesten gaan timen en bijhouden. Toch voelde ik me de week voor mijn menstruatie wat anders, maar aangezien ik wel vaker denk bepaalde signalen op te vangen wat uiteindelijk tussen de oren zit dacht ik dat het nu niet anders was. Ik wist dat er nog een vroege zwangerschapstest in het badkamerkastje lag en heb deze dinsdagavond toch maar gedaan, tegen alle adviezen van mijn man in. Hij vond dat ik absoluut na het weekend pas een test moest doen en mezelf niet zo gek moest maken. Die dinsdagavond 13 november 2018 deed ik toch de test en er verscheen niet direct een streepje. Ik heb de test een poosje laten liggen en ging later toch nog weer eens kijken en tegen alle verwachtingen in zag ik toch echt een heel licht streepje. Ik kon het niet geloven en besloot niks tegen mijn man te zeggen en de volgende dag nog maar eens een test te doen. Die nacht hield het mij bezig, ik kon het niet geloven en dacht dat het kwam door de utrogestan wat vaak tijdens het plassen ook mee komt. Het kan natuurlijk helemaal niet, maar je kan op dat moment het niet geloven. Ik heb die dinsdag op woensdagnacht rond 04:00 uur toch nog een test gedaan. Ook deze werd positief. Zoals je op de foto van mijn blog kunt zien, was mijn ongeloof groot. Ik heb die week nog 4 testen gedaan en uiteindelijk mijn man donderdagavond pas het grote nieuws verteld, want hij zou dat weekend met zijn vrienden een weekendje weg gaan. Ook hij was verrast door dit superfijne nieuws. Echt, wij hadden toch niet kunnen dromen dat het toch zo snel raak zou zijn. Dolblij en gelukkig, het is gelukt! Inmiddels 37+4 weken zwanger en enorm benieuwd naar ons kleine wondertje.

Altijd nog dankbaar dat er medicatie bestaat om je toch te helpen als je eigen lichaam het niet kan. 

Het is een lang verhaal, ik weet het, maar mocht je vragen hebben dan beantwoord ik ze met alle liefde! ❤❤

Liefs,

Mendy