3 jaar geleden
Slecht nieuws tijdens een echo
Alsof de hele wereld onder je voeten wegzakt
Tijdens de 20 weken echo kregen wij te horen dat de beentjes van ons kleintje iets aan de kleine kant waren. Ik zocht er eigenlijk niks achter want aan mijn vaderskant komen korte benen voor. Ook was mijn dochter aan de kleine kant, dus ik had niet gelijk zorgen.
Met 24 weken hadden wij weer een echo van en had verder geen enkele spanning. Het weekend daarvoor hadden wij de derde verjaardag van onze dochter gevierd en over een paar dagen zouden wij op vakantie gaan. Deze echo was niet echt een prioriteit op dat moment.
Tijdens de echo werd alles weer opgemeten en de echoscopiste voerde alles in de computer. Het licht ging gelijk aan en toen kregen we het slechte nieuws te horen. Het buikje en beentjes zaten allebei onder de ondergrens en het zag er volgens de echoscopiste heel slecht uit. Ze gaf aan dat je dit vaak ziet als de placenta niet goed functioneert. Onze hele wereld stortte op dat moment in. Dit had ik niet aan zien komen, want ik voelde de baby gewoon goed bewegen. Dat kan toch niet als het baby’tje zo zwak is. Wij ging het daar echt weg met het idee dat dit kindje het niet zou overleven.
Wij werden doorverwezen naar het AMC en moesten in spanning afwachten wanneer wij daar terecht konden voor een uitgebreide echo. Twee dagen later hadden zij pas weer plek helaas. Dit waren echt twee verschrikkelijke dagen.
Eindelijk mochten we dan naar het ziekenhuis. Uiteraard liep het natuurlijk gigantisch uit wat niet hielp voor de zenuwen. Tijdens het onderzoek werd alles grondig onderzocht. De echoscopiste ging na de echo de gynaecoloog halen en de uitslag werd besproken. De beentjes bleken niet te klein te zijn maar met iets onder het gemiddelde. Het buikje daarentegen zat wel onder de ondergrens. Er waren verder geen afwijkingen gevonden, dus de placenta functioneerde gewoon goed. Er konden nu 3 dingen aan de hand zijn. Het kon zijn dan ik CMV had opgelopen (een veelvoorkomend virus blijkbaar), dat de baby een chromosoomafwijking zou kunnen hebben of dat het gewoon een kleine baby was. Wij moesten over 3 weken weer terugkomen voor een onderzoek en in de tussentijd moest ik het rustiger aan gaan doen. Ik moest ook bloed laten prikken i.v.m. CMV. Wij zijn die week gewoon op vakantie gegaan en ik ben daarna halve dagen gaan werken.
De tweede echo vond ik wel iets minder spannend maar was alsnog bang om slecht nieuws te krijgen. Bloeduitslagen waren gelukkig allemaal in orde, dus CMV was in ieder geval uitgesloten. Alles werd weer onderzocht en het buikje was gelukkig gegroeid. Het zat wel op de ondergrens, dus wij moesten om de paar weken terugkomen bij ons echocentrum voor een groeiecho. Iedere 3 weken tot aan het einde van de zwangerschap hebben wij een groeiecho gehad.
Gelukkig bleek er helemaal niks aan de hand te zijn en hebben wij nu een prachtige gezonde baby. Je weet natuurlijk pas of alles goed is, als je baby veilig in je armen ligt. Helaas heeft dit wel echt een negatief effect gehad op de tweede helft van mijn zwangerschap. Iedere groeiecho was weer spannend en werd er echt onzeker door. Het is jammer dat alle stress voor niks is geweest en niet heb kunnen genieten.
Inmiddels is de kleine man alweer ruim 7 maanden en kerngezond en ben ik alles weer vergeten!
Liefs,
Priscilla
Mama van 2 meisjes
Heel herkenbaar.. bij mijn tweede zwangerschap was met de 20 weken echo het hoofdje aan de kleine kant maar het viel wel binnen de curve. Kom ik 2 dagen later bij de vk zegt ze het hoofdje is wel aan de kleine kant dus dat is niet goed.. huilend en in paniek naar huis ( en aangezien mijn zusje een kindje heeft verloren met 37 weken gaf dit voor mij aardig was stress) gelukkig mocht ik de volgende dag naar het ziekenhuis voor een echo en een gesprek met de gynaecoloog. De echoscopist vond dat alles er netjes uitzag en dat het mooi binnen de curve was( super mooie echo want we zagen de kleine drinken van het vruchtwater 😍,), Maar daar dacht de gynaecoloog toch anders over dus weer huilend naar huis.. Ik moest zo snel mogelijk naar Breda naar het Amphia voor een uitgebreide echo. Nu zou de gynaecoloog nog contact hebben met het ziekenhuis in Breda dus zou hij kijken en overleggen zodat ik snel terecht zou kunnen.. Nou bel de gynaecoloog een uur later op ; mevrouw het Amphia ziekenhuis Breda vind dat het hoofdje niet te klein is dilus je hoef niet te komen wel willen we extra groei echo's gaan maken. Toen ik 6 weken later eindelijk weer een echo kreeg was het hoofdje mooi gegroeid maar de buik omvang was te groot.. ja idd! Weer met stress naar huis.. Heb bij alle groei echo's te horen gekregen dat de buik omvang te groot was en dat het een flinke baby was. Uiteindelijk hebben wij gekozen om haar twee weken eerder te laten komen en ingeleid te worden.. Een prachtige baby van 3210 gram en 49 cm. Al die weken in de stress en er was niks aan de hand. Ze was gewoon klein en gezond!! 💗 Ook bij mijn eerste hadden ze gezegd dat het een flinke zou zijn. Had toen zwangerschapssuiker. Reken maar op een goede 4 kilo zeiden ze. Nou ze was 2860 gram en 47 cm. Niks flink gewoon een mooi klein baby'tje.💗 Dus ze zitten er (gelukkig) ook wel eens naast. In mijn geval 2 keer 😁 Gelukkig is het bij jullie ook goed afgelopen en kunnen jullie nu genieten van jullie kleintje!
Andersom kan ook. Mijn 2e zou erg groot zijn. Was uiteindelijk 52 cm en 3300 gram dus voel reuze mee. Mede daardoor wel inleiden gaan plannen op 38 weken, gelukkig kwam ze zelf op ruim 37. Maar dat geeft ook stress als nummer 1 wat klem zat
Anoniem
Hier met 32 weken pre eclampsia gekregen. Verwezen naaf ziekenhuis. Daar kwamen ze erachter dat de kleine niet goed groeide. Achteraf bleek de placenta niet goed aangelegd en ivm pre eclampsia was ze klein. Ze is geboren met 37 weken en woog 2345 gram. Nu 2 jaar later gezonden meid van 12 kilo. De stress van het ziekenhuis was hell. Iedere drie dagen Ctg. Maar gelukkig kunnen blijven zitten tot 37 weken.
Mamaplaats
Hi Priscilla, dankjewel voor het delen van je verhaal. Gelukkig heb je nu een kerngezond zoontje!