Snap
  • #nijmegen
  • Eerste nacht
  • #huilen

Slapen dacht ik? Hier in dit bed? De tranen kwamen

De eerste nacht...

Daar stonden we dan samen op de kamer waar ik moest blijven, kennis gemaakt met mijn buurvrouw waar ik de kamer mee moest delen. Mijn vriend nam plaats op een stoel en ik ging maar op bed zitten met de tas naast mijn met mijn spulletjes. Ik pakte mijn telefoon en belde gelijk mijn ouders op met de mededeling dat ik moest blijven omdat ze zich erge zorgen maakte hier. Mijn ouders stelde me gerust dat ik op een goede plek was en dat ze ons nu goed in de gaten konden houden! Ik kon maar niet stoppen met huilen en herhaalde iedere keer; maar ik wil naar huis, maar diep van binnen wist ik dat ik op een goede plek was... Eenmaal opgehangen met mijn ouders vroeg ik aan mijn vriend en nu? Ja zegt die ik ga zo naar huis toe en verder je spullen pakken die je nodig hebt en dan kom ik vanavond weer terug. Alleen al die gedachten ik ga zo naar huis vond ik al verscheurend... ik slikte mijn tranen maar weg. Samen met mijn vriend een lijstje gemaakt wat hij thuis mee moest nemen aan spullen waarop ik nog zei neem niet te veel mee want ik kan goed weer naar huis mogen. Mijn vriend was ondertussen weer vertrokken naar huis en daar zat ik dan eenzaam en alleen op het bed naar een lege muur te kijken. Kreeg meteen een hoop over mijn heen kreeg een bandje om mijn pols met mijn gegevens kreeg een bandje op het bed geplakt met mijn gegevens en kreeg ook meteen weer controles. Kennis gemaakt met de zusters en kreeg ook de vraag wat ik graag wilde eten. Eenmaal was de avond aangebroken, iedereen was even op bezoek geweest omdat ik niet meer thuis kwam. Heel fijn als je bezoek ontvangt maar ook weer verdrietig als iedereen weer ging. Kreeg een grote brok in mijn keel toen ik weer alleen op het bed zat daar zit ik dan.... Tegen 22:00 kwam de zuster de laatste controles uitvoeren en gaven aan dat ik lekker moest gaan slapen. Slapen dacht ik? Hier in dit bed? De tranen branden alweer achter in mijn ogen waardoor ik snel mijn vriend belde en in tranen uitbarstte dat ik heel graag naar huis wilde, even gesproken met mijn vriend tot ik wat rustiger werd. Ik ben rustig gaan liggen en dacht ik val wel in slaap... Maar heb heel de nacht wakker gelegen tot dat het 05:00 was en uit eindelijk toch in slaap gevallen ben waardoor ik om 08:00 werd gewekt door de zuster dat het tijd was om aan de CTG te gaan. Gelukkig was alles goed met de kleine in mijn buik en begon ik aan mijn ontbijt die ik had gekregen...
VERVOLG KOMT

Lioontje's avatar
7 maanden geleden

Zo herkenbaar eerste 2 dagen intens verdrietig 😢 daarna kwam wel het besef ik ben echt op de goede plek maar toch. Zo herkenbaar je verhaal bij ons nu dik 2 jaar geleden

aA de krom's avatar
7 maanden geleden

Hadden ze dit 41 jaar geleden ook maar gedaan. Dan had mijn 2 ling nog geleefd. Maar ja in die tijd wist de vroedvrouw het beter? Jammer nu mijn dochter af moeten geven.

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Riissaa?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.