Single umbilical artery

Al vroeg in de zwangerschap ontstond er bij mij een voorgevoel.. Maar dit kon ik niet plaatsen. Begin 2021 belde ik naar een andere praktijk dan mijn eigen verloskundige voor de twintig weken echo. Zij hadden dit uitbesteed en na een telefoontje konden we 2 weken later terecht. 

Ik was mij er bewust van dat de twintig weken echo er was om eventuele afwijkingen op te sporen, en niet om voor langere tijd leuk naar je kindje te kijken. Ruim voordat de dag van de twintig weken echo aanbrak werd ik ineens zenuwachtig. Ondertussen was er ook prive best wat aan de hand, mijn oma was ziek geworden en zo speelden er nog wat zaken. 

De nacht voorafgaand aan de twintig weken echo deed ik geen oog dicht. Ik was stikzenuwachtig en dus ook blij dat we er op tijd moesten zijn. De hele echo verliep opzich prima, ons kindje lag voor het eerst in de hele zwangerschap goed voor de echo, in princripe konden ze alles in 1x zien, of met een kleine wiebel draaide de baby goed. 

Aan het einde gaf de echoscopiste aan toch nog eens te willen kijken naar de blaas en navelstreng, hierover had ze wat twijfel. Onze baby had namelijk maar 2 bloedvaten in de navelstreng en daar horen er dus blijkbaar 3 te zitten. Daarnaast zag ze iets bij de blaas, maar hierover hebben we nooit echt uitleg gekregen. Dit mocht ze ook niet doen, ze kon ons helaas weinig tot niks uitleggen over wat ze had gezien, maar ze ging toch de verloskundige bellen of ze ons wou doorsturen voor een GUO2 onderzoek in het ziekenhuis. In tranen liep ik het ziekenhuis uit, mijn partner is met dit soort situaties de rust zelve, dit heeft mij toen gered. Ik had al dagen een onrustig gevoel en was inmiddels echt bang dat er iets mis was met ons kindje. 

Diezelfde middag werd ik nog gebeld dat het een week later plaats kon vinden. Ik heb nog geprobeerd om het eerder in te plannen maar dat kon niet. Tevens kregen we kort daarna het nieuws dat mijn oma was overleden, dus het was een echte rot dag. 

De week erop in het ziekenhuis, een week vol spanning, hadden we het GUO type 2 onderzoek. Door 2 artsen werd er naar ons kindje gekeken. Alles werd opnieuw bekeken en wederom lag de baby er prima voor. Zij zagen inderdaad ook wat de echoscopiste de week ervoor had geconstateerd, maar in princripe was er een goede bloedtoevoer en afvoer. 

De zwangerschap werd bestempeld met SUA, single umbilical artery. In sommige gevallen kan dat te maken hebben met een andere afwijking bij de baby. Gelukkig was dit bij ons niet het geval. De groei van ons kindje moest goed gemonitord worden, en we werden teruggestuurd naar onze eigen verloskundige, daar mochten we de zwangerschapscontroles die nog volgden doen. 

Uiteindelijk is ons mannetje gezond en wel geboren met 39.4w zwangerschap, maar wel met de navelstreng om zn nek, een ware knoop erin en de SUA. Gelukkig is alles goed gegaan en mogen we inmiddels alweer ruim 3 weken genieten.