Shop until the baby drops… of toch niet?

Eindelijk is het maandag 20.03.23. Stiekem hoop ik dat dit de baby’s verjaardag is. Binnen 3 dagen is het grote broer Rüfus zijn verjaardag. En mogelijk de baby’s, als hij/zij niet eerder komt. 

Vandaag is het ook de laatste control en zal er een dag voor de inleiding uitgekozen worden, waar ik echt enorm tegen op zie.

Met een goed gevoel maak ik eerst een stevige wandeling. Eenmaal aangekomen in het community Centre zie ik onze verloskundige niet. Gelukkig zijn de andere vk’s er wel allemaal en vertellen ze me dat Melinda die nacht een andere bevalling had (37 weken, lucky bastard). Ik dacht even dat het de andere vrouw was, zij mocht namelijk ook op controle komen omdat ze overtijd was. Toen ze door de deur kwam lachten we en kletsten we even over onze koppige baby’s en de naderende bevalling. Wat hadden we er beiden zoveel zin in!

Golden fingers, Kim, ging ons hopelijk strippen en inboeken voor een inleiding. Ik was eerst aan de beurt en helaas kon ze mijn baarmoedermond niet eens bereiken. “Nou, we zien je woensdag voor de gel en op donderdag heb je je baby in je armen!”. Ik zou Dan 42 weken zijn en het is de verjaardag van Rüfus. Overstuur waggelde ik naar de wagen en huildend (jankend eigenlijk) belde ik Sean op. 

Hij trooste me en beloofde dat het allemaal wel goed ging komen. Ik besloot naar het winkelcentrum te gaan en besloot koffie en cake waren best gepast. 

De doula had me ondertussen ook al gebeld en was een enorme steun. Ze vertelde me dat ze er zou zijn voor ons en dat we er de beste inleiding mogelijk van zouden maken, maar ze gaf me ook de raad om haar relaxatie oefening te doen en te wandelen en me tot mezelf te keren. 

Al snel belde Sean me terug op en vertelde me dat dit zijn laatste werk dag was. We planden om morgen lekker samen te gaan ontbijten en naar de film te gaan. Wat keek Ik er al naar uit! 

Die avond gingen we samen winkelen en hoe raar het is: Ik moest per se een cadeau halen voor Rüfus z’n bestie. Ze zijn allebei jarig op 23.3 en haar feestje zou die zondag zijn. We kozen samen een boek en knuffel uit en wandelden terug naar Sean. Ik besloot om de 30 minuten naar huis te wandelen en de jongens gingen terug met de wagen.

Ik was zooo moe toen we thuiskwamen en gelukkig had Sean al Indian besteld voor het avondeten. Met z’n drieen genoten we van de curries en naans en voldaan bracht Ik die avond Rüfus naar bed. Die avond sliep Ik op de speel sofa naast Rüfus, Ik was helemaal uitgeteld.

Helaas, geen 20.3.23 baby, maar so what?

Wanneer de baby dan uiteindelijk besluit om ons gezin compleet te maken lees je de volgende keer!