Real Talk; De kraamweek

De kraamweek; iets om naar uit te kijken of juist niet?

Na 9 maanden heb je een topprestatie geleverd! Je hebt je kleintje in je armen en mag gaan “genieten”.

Maar is dat wel echt genieten?

Natuurlijk voelt het magisch.. jij hebt dit gedaan! Je hebt je kind gebaard! Of het nou natuurlijk verlopen is, met een inleiding of via een (spoed) keizersnede; You did this! Je baby is er. Het moment waarop je zoveel maanden hebt gewacht. En nu? Nu mag je thuis gaan “genieten” Er wordt gesproken over die “roze wolk” Over die “prachtige tijd samen” “Geniet ervan dit is een speciale tijd”

Maar missen we niet iets aan informatie? Wordt de kraamtijd niet over-geromantiseerd? Is dit nog wel van deze tijd? Met alle info die we nu de dag van vandaag hebben kunnen we toch wel stellen dat je als je goed/beter geïnformeerd bent en weet wat je te wachten staat, een realistischer beeld hebt en minder kans op een teleurstelling of.. nog erger.. die postnatale depressie.

Toen ik van mijn 1e beviel was ik 23, net een weekje voor mijn 24e verjaardag. Ik wist niet wat ik kon verwachten, niemand sprak hierover, niemand gaf je de real deal. Het was allemaal een grote roze wolk, zogenaamd. Maar dat was het niet! Mijn hormonen gingen alle kanten op. Ik had pijn, was moe, de borstvoeding lukte niet, mijn kind zoog op z'n onderlip en kon niet goed aan happen waardoor hij veel te snel afviel. Visite die de hele boel kwamen bomrushen en me vroegen waarom er niet gekookt was of wanneer ik zou gaan koken want ze hadden honger, een verloskundige die steeds onaangekondigd op huisbezoek kwam en een leerling meenam, ook als je net een dutje deed. Een heks van een kraamzorg dat een kookwekker naast de douchedeur zette op 3 minuten afgesteld, omdat zij vond dat 3 minuten voldoende waren voor mij om te douchen want ze was er niet om oppasje te spelen. Geen visite langs mocht komen als zij er was, dat was haar regel. Die moesten s avonds maar komen, als ik kapotttt was vd dag en wou slapen. Haar wil was wet in mijn huis… ik had geen idee wat “normaal” was en hoe je kraamweek eruit zou moeten zien. De kraamtranen, onrust, pijn, slapeloze nachten ik vond het verschrikkelijk! Wat een traumatische ervaring was dat.

Toen ik dit voor een 2e keer mocht meemaken, wist ik al iets meer.. en beter. Ik was 10 jaar ouder en had me ingelezen. Ik ben zelf op zoek gegaan naar een leuke kraamverzorgster, iemand die zowel mij liefdevol kon verzorgen als de baby. Een vrouw die zowel de Nederlandse als de Surinaamse cultuur begreep en alle facetten had om mij en ons door die eerste week heen te slepen. Ik kreeg massages, ze leerde ons hoe we de baby babymassages konden geven, betrok papa in het hele proces, papadag lekker de baby baden en aankleden, handige trucjes. Ze heeft de borstvoeding op gang geholpen en ik had het idee dat de kraamtranen deze keer maar 1 dag duurde ipv 3.

ik voelde me wat rustiger, iets beter in balans dan de eerste keer. Maar alsnog vond ik die week super zwaar, hormonaal gezien ben je een trainwreck, de pijn de vermoeidheid de miscommunicatie onderling, de pressure van kraamvisite die per se die 1e week al langs willen komen terwijl je jezelf nog kwijt bent eigenlijk en totaal geen rust kan pakken. Ik heb zero dutjes gedaan die eerste week omdat steeds de deurbel ging. En toen mijn partner weer aan t werk ging op dag 9 heb ik de hele dag gehuild van ellende. Wwhahha dikke paniek! Ik was bang om het alleen te moeten doen, kon nog niet lopen en was onzeker… hoe ging ik dat doen met 2 kinderen? Kon ik dit wel? Moest ik nu alles alleen doen 10 uur lang op een dag? Hoe dan????

Het loste zich vanzelf op maar die roze wolk? Nouuuu die was eerder een beetje grijzig met wat mooie gele zonnestralen tussendoor en wat roze lightbeams ofzo. Nu de bevalling nadert en ik een derde ronde kraamweek mag gaan beleven (ja laten we vooral wel positief blijven hierover) Weet ik iets beter wat me te wachten staat.. natuurlijk ligt dit ook helemaal aan hoe de bevalling gaat en de start van de baby. Maar al met al.. weet ik dat het geen helder roze suikerspin wolk is. Die vreselijke dikke matrassen a.k.a kraamverbanden in je oma onderbroeken tot aan je oksels, het vele bloedverlies, die enorme stolsels, jezelf niet aan kunnen kleden want je kan je voeten niet eens optillen vd pijn, niet zelf naar het toilet kunnen, de oncontroleerbare jankbuien, de vermoeidheid, het hele gezin dat zich aan de nieuwe situatie aan moet passen, de onzekerheid, het niks kunnen of mogen, de hele tijd “aan” staan voor je gevoel, overprikkeld zijn, het gevoel dat iedereen wat van je wilt terwijl jij nog herstellende bent. En je kunt je behoorlijk schuldig voelen! Onaangekondigde bezoekjes van de zorgverleners, met check ups, die uber zielige hielprik, de gehoortest, de deurbel die maar blijft gaan met medewerkers van het consultatiebureau. Elke keer een ander ook! De duizenden vragen die je moet beantwoorden terwijl je hoofd nog op standje “kansloos & pregnancy brain” staat.

De kraamzorg die bij je thuis is en je je daardoor soms rot voelt naar je partner want die zit ermee opgescheept. Ze om je heen bezig is in je eigen omgeving waardoor je je niet zo op je gemak kan voelen. Familie, vrienden die de baby willen zien, zo lief en goed bedoeld natuurlijk en als ze niet zouden komen zou je je ook maar verloren en alleen voelen en willen schreeuwen hallooooooo ik heb een kind gebaard komt dat zien!!!

Maar het kan wel heftig zijn als je zelf nog herstellende bent, je voelt je schuldig als je nee zegt of ze stiek nog eventjes buiten de deur wilt houden….soms is nee zeggen gewoon moeilijk. Of ze op “visite komen” letterlijk gaan zitten, verwachten dat ze koffie en thee met beschuit & muisjes krijgen en lekker komen kletsen over de bevalling en de baby vasthouden. Terwijl jij eigenlijk behoefte hebt aan iemand die je helpt. Die de was ff doet of een gekookte maaltijd meebrengt, boodschapjes, wat lekkers voor het gezin heeft meegenomen zodat jullie allemaal even kunnen zitten en genieten. Bezoek dat even met de andere kids speelt zodat die zich ook speciaal voelen. Of dat je stiekem wel zou willen zeggen “hier, heb je de baby, ik ga slapen doei” 🤣😂

Je moet samen als partners in deze week echt wel op 1 lijn zitten. Je hebt je partner die eerste week zo keihard nodig, fysiek, mentaal maar ook om jouw grenzen te bewaken! En wat als je ziet dat hij overvraagd wordt? En eigenlijk ook moe is? Maar je niks kan doen aan die situatie en hem vervloekt als ie dan toch een dutje doet en ligt te snurken op de bank terwijl jij ernaast zit met je kolfmachine aan je tiet, als klara de koe en bijna uit elkaar spat van ellende? Echt waar: moordneigingen. Oneerlijk dat je er zo kwaad om kunt worden want come on now… dads are adjusting too! Maar je voelt je zo totaal niet jezelf die eerste weken! Ik zeg het maar alvast voor iedereen die ermee te dealen gaat krijgen: SORRY!

Maar even, wat about: dat je jezelf niet omhoog krijgt uit lig/zit stand omdat die buikspieren die je al nooit had (want je bent overduidelijk geen fitgirl) nu totaal verdwenen zijn. Die slappe losse buik met dat slappe vel dat niet snel genoeg terugtrekt voor je gevoel. De spiegel die je wilt vermijden, ohh trust me.. niet naakt voor gaan staan, wacht ff een weekje, dat scheelt al een hoop hoor! 😂

Die grote corrigerende onderbroeken tot aan je oksels en de stuwende borsten die vierkant, paars en superrrrrr pijnlijk zijn. Oohh the fun! De visite ontvangen met een pamper in die je hoort kraken als je gaat zitten alsof je beweegt alsof je op een vuilniszak. Zweet aanvallen, hot flashes die voelen als een sauna op standje 90, het wegpuffen van de naweeën. Honger hebben maar geen tijd om te eten want de baby heeft je nodig. Niet weten waar je t zoeken moet maar het niet wilt laten merken want iedereen komt voor de baby in vol ornaat, opgemaakt, in hun beste outfits, uitgeslapen, lekker fris en fruitig en jij zit er bij als een fucked up trainwreck in disguise te lachen als een boerin met kiespijn met je grafkop en stiekem jaloers zijn op het feit dat zij er zo goed uit zien (ja echt, die hormonen doen rare dingen met je.)

Je kunt last krijgen van hormoonschommelingen en de adrenaline rush van de bevalling daalt binnen 2 dagen. Je oxytocine neemt af en daardoor ervaar je misschien een daling in je zwangerschapshormoon. Je kunt je behoorlijk verward of depressief voelen… de angst voor een postnatale depressie ligt bij veel vrouwen op de loer en dat is een hele logische angst. Het overkomt je en je weet niet waar je mee moet dealen. Het is overwhelming. Je mag die gevoelens de ruimte geven, geluk en ongeluk wisselt elkaar af in deze periode. Je reserves zijn op je bent moe en moet voor een klein nieuw wezentje zorgen, logisch dat het veel is. De taboe die nog steeds rust op een postnatale depressie moeten we doorbreken! Het is niks om je voor te schamen. Je hoeft hier niet alleen doorheen. Steeds meer vrouwen en ook bekende vrouwen komen hiervoor uit en dat vind ik zo super knap! En fijn.

Laten we dit onderwerp bespreekbaar maken want net als alle andere ongemakken tijdens de kraamperiode is dit er deff. 1 van!

In andere landen en culturen steunen vrouwen elkaar, geven ze elkaar massages, komen alle vrouwen in de familie langs om je te verzorgen, brengen ze eten, haren wassen en vlechten voor de kraamvrouw, pamperen de vrouw want de vrouw heeft een mega prestatie geleverd, een new member of the famly gebaard en daar wordt ze voor op handen gedragen! Minimaal 40 dagen lang. Pedicures, massages, buik crème's, lekkere hapjes, totale ontzorging voor haar en haar gezin. Hier in Nederland duurt de kraamtijd 1 week. Daarna mag je t zelf uitzoeken en zit je soms nog wekenlang met kraambezoek, dat op de koffie en thee komt “zitten”

En even… er zijn zat vrouwen die heel spiritueel en bewust door deze tijd heen gaan en echt alles er mooi aan vinden, puur genieten van hun kraamtijd er als een soort princessen bij liggen op dat kraambed en gouden borstmelk lekken. De transitie die je lijf ondergaat en alles eromheen kunnen omarmen en op de gramm gooien incl. de net-onderbroeken met kraamverband en lekkende borsten.. hmmm big up to you! But nahhh that ain’t me 🤣🙅‍♀️

Ja, nee ik ga er niet zo heel lekker op zoals je leest. Ik vind die kraamperiode zooooo heftig! Ik ben gelukkig beide keren wel echt super vreselijk verliefd geweest op de kinderen, heerlijk lang geknuffeld, aan die zachte haartjes gesnoven, lekker dicht tegen me aan in bed. Huid op huid contact, het urenlang kijken naar je baby. Zijn geur opsnuiven! Oneindigd veel foto's maken met steeds een ander pakje aan soms wel 3x per dag want ze groeien als kool haha

Dat zijn de suikerspin roze wolk momentjes voor mij. Zien hoe je partner met de baby omgaat of de andere kids in het gezin zo super lief en betrokken zijn. Daar kan ik wel echt naar uitkijken ja! De mooie momentjes van een nieuwe baby in het gezin en hoe speciaal je je voelt dat je dit samen gemaakt hebt, hem op de wereld gezet hebt en je hem dan eindelijk kan zien! Een Gods wonder dat je in je armen mag houden. Lekker lang op bed liggen met het kleintje in het midden en uren naar hem staren en janken hahahaha want alles maakt je emo!

Maar laten we eerlijk zijn: een kraamweek duurt echt geen week en het is ook geen feestje. Die hele eerste maand is 1 groot circus. En zelfs na die eerste maand moet je jezelf weer terugvinden. Je bent echt niet na 3 weken alweer de oude hoor! Je zou eigenlijk die hele eerste maand thuis zo een morfinepompje van t ziekenhuis mee moeten krijgen! Dat je high as f* in je bed ligt en niks je kan schelen en je heerlijk van die wegval momentjes hebt, een infuus met wijn zou ook helpen. Met een baby op je borst! Ja, dat zou je pas een kraamfeestje kunnen noemen! 🤣

Maar wat kun je nou anders doen? Waardoor kan je ervaring beter/fijner worden? Hoe waak je voor de nare kant? Waar kunnen we met z’n allen aan bijdragen als er een vrouw in je omgeving bevallen is? Ik denk door de verwachting van die “heerlijke tijd” realistischer te bekijken.

Als je al de bovenstaande dingen voorop zet.. en er dan:

Verliefdheid, liefde, warmte, geborgenheid, knuffelen, rustig aan doen, even de wereld om je heen aan je voorbij laten gaan, lekker in bed blijven, je laten verzorgen, cocoonen aan toevoegt.. dan kom je er wel doorheen… ofzo… 😆 Er zijn zoveel facetten die je kraamtijd fijner kunnen maken, hieronder een rijtje: (copy paste de links in een nieuw venster om ze te openen, kan hier helaas de link niet aanmaken in de tekst, lame!)

Bellamama brengt duidelijk in kaart waar je op kunt letten en wat je bespreekbaar zou kunnen maken voorafgaand aan je bevalling en kraamweek, zodat je allemaal weet waar je aan toe bent. Bijvoorbeeld een “postpartum plan” opstellen. Neem eens een kijkje op onderstaande website:

http://bellamama.nl/wp-content/uploads/2021/04/Mijn-Post-partum-plan-3-3.pdf

Kijk de filmpjes met tips & trics van de allerleukste verloskundige Djanifa de verlosmoeder, een mama én verloskundige uit Rotterdam die super handige tools geeft zodat je in je eigen kracht kunt gaan staan, tijdens de bevalling maar ook hierna! Ze legt alles zo fijn en kalm uit en buiten haar filmpjes en stories is ze ook een geweldig leuk mens! Love her! Zelfs als je haar een berichtje stuurt met je dilemma neemt ze de tijd om hierop te reageren, ookal is zij niet eens je verloskundige! Laat je vooral goed informeren of zorg dat je haar volgt en alle info in je opneemt samen met je partner, zodat ook jij/jullie weten welke keuzes je hebt.

https://linkin.bio/djanifa_verlosmoeder

Volg Nina Pierson die je meeneemt in haar ervaringen gedurende de zwangerschap bevalling én kraamperiode met een eerlijke blik op dit alles, of lees haar boek eens! Ze neemt je mee in de echtheid van het moederschap de mooie en minder mooie dingen en de taboes worden doorbroken, powermommy!

https://instagram.com/ninapierson?utm_medium=copy_link

De lieve Ayse van Birth in Control, die waardevolle tips geeft en alle info deelt die je kunt gebruiken tijdens je bevalling. Zij is doula en staat je graag bij in deze bijzondere tijd om hier een weloverwogen bewuste ervaring van te kunnen maken! Ze staat altijd open voor vragen en tips! De eerlijke visie, de ervaring maar vooral ook de positieve mindset en de warme deken die je ze om je heen slaat, aan deze vrouw heb je heel veel!

https://instagram.com/birthincontrol?utm_medium=copy_link

En door zelf een fijne kraamverzorgster uit te zoeken. Begin hiermee zodra je een positieve test in handen hebt want anders grijp je mis. (Serieus met 14 weken was ik al te laat) Kijk eens verder dan een kraambureau in de buurt. Zoek bijv. uit of er in jouw omgeving een zzp’er is met wie je die klik voelt. Op aanraden van andere mama’s of door recensies te lezen, ik heb heel veel gehad aan instagram en de verhalen van andere gezinnen

Zo kwam ik uit bij Gretine Post van Kraamzorgpost. Zij werkt als zzp’er, heeft een warme en open kijk op de kraamweek en geweldige recensies op haar naam staan! Ze komt van ver (uit Zeeland) speciaal voor ons gezin zorgen die eerste belangrijke week. Hoe bijzonder is dat??? We hebben video contact gehad en appen regelmatig. We hebben samen een plan opgesteld met wat wel en wat niet.. wat heb ik nodig? Wat kan zij bieden? Er is vooraf zoveel besproken dat ik denk dat we hier samen een mooie tijd van kunnen gaan maken, een realistische wolk. Zelfs in haar vakantie appt ze me nog regelmatig om me te vragen hoe ik op de laatste loodjes ga en hoe het ervoor staat! Nouuu, wat een liefde en luxe! ☺️😉

https://instagram.com/kraamzorgpost?utm_medium=copy_link

Voor een fijne natuurlijke verzorging na de bevalling zijn er hele mooie kant en klare boxen te koop met de beste natuurlijke producten die jou door de kraamperiode heen helpen. Je kunt deze ook als kraamkado aan familie/vrienden vragen natuurlijk. Aanrader is de kraambox van Bio Mom:

https://www.biomom.nl

Ik ga zelf altijd super goed op gevulde kasten en vriezers haha maar heb je nou een vent die niet zo geweldig kan koken als de mijne.... dan is dit echt een hele mooie uitkomst: Rondjekoken, een vrouwen initiatief, met zorg en liefde opgezet én uitgevoerd:

https://instagram.com/rondjekoken?utm_medium=copy_link

Vrije geboorte, die wil je ook volgen. Hier wordt alle info van vrouwen gedeeld die normaal taboe lijken te zijn. Zoveel waardevolle informatie waardoor jij je keuzes beter zou kunnen maken, bijv over een interventie tijdens de bevalling of wat een “plakkertje” nou echt is en doet. Get the info and get empowered!

https://instagram.com/vrijegeboorte?utm_medium=copy_link

Ook heb ik een postpartum ME-Moment gereserveerd staan op dag 7 als mooie afsluiter van de week, een behandeling aan huis van Layla Cremer van “happy mama happy baby” een kruidenstempelmassage met belly binding sessie, een momentje voor mezelf om me mentaal en fysiek weer bij elkaar te laten rapen. Een bewust moment creëren als afsluiter van die eerste week. Helemaal in de watten te worden gelegd door lieve vrouwen die je met alle liefde behandelen voor wie je bent en wat voor mooie prestatie je geleverd hebt. Super speciaal én meer dan nodig! Trust me on this one!

https://instagram.com/laylacremer?utm_medium=copy_link

De vriezer zit dus al vol met eten, de voorraadkast is goed gevuld, er staat een boodschappenlijst klaar op AH bezorgservice en de familie weet dat we rustig op willen opstarten met z’n 5jes.

Kwa borstvoeding heb ik vooraf een keuze gemaakt. De keuze om flesvoeding te geven dit keer, omdat ik er de vorige keren bijna aan onderdoor ging, het fysiek super zwaar vond en slap werd en merkte dat mijn kindjes te groot waren om met borstvoeding zelf goed op gewicht te blijven. Baby’s van boven de 4000 gram ‘kunnen’ de neiging hebben meer en vaker te willen drinken. Grotere maagjes. De melk in mijn lichaam was niet aan te maken. Elke 75 min wou Lewis drinken, ja … ook s nachts! Ik had te weinig en moest steeds kolven om meer en meer aan te maken. Er zat geen pauze tussen de voedingen en het kolven en na 3 weken moesten we bij voeden 2 flesjes per dag minimaal. Ik vond het zwaar, echt heel zwaar! Het kostte me zoveel energie dat eerste kwartaal

Deze derde en laatste keer kies ik voor volledige kunstvoeding, een bewuste keuze zodat we allemaal weten waar we aan toe zijn strakjes. We kunnen bijhouden hoeveel de baby drinkt, hoe hij groeit en ik kan fysiek sneller aansterken, John kan de nachtvoedingen oppakken, de kids kunnen helpen met het geven van flesjes en hebben zo meer betrokkenheid. En ik kan de stress, lage energie, pijn en onzekerheid van die waterige borstvoeding en hongerige baby loslaten. Voor ons allemaal dus de beste keuze. Daar zal de moedermaffia wel wat van vinden, maar nee, zit ik niet mee.

Vooraf je opties afwegen en keuzes maken waarvan je voelt dat ze het beste bij jou en je situatie passen lijken mij een hele fijne start van die kraamperiode.

- De bladeren voor de yoni steam liggen al klaar.

- De alcolade voor op het kraamverband ligt al in de badkamer

- Vrouwenmantel thee in de keukenlade

- Supplementen om sneller aan te sterken

- IJzer elixer staat in de kast

- De Koolbladeren in de vriezer

- De afspraak voor de postpartum massage is geboekt

Missen we nog wat?

En al het overige laat ik los (is er nog wat over dan?) … whhaaha ja ja ik en loslaten? Wanneer ga ik het leren? Misschien wel nooit. Ohhh wat zou ik wensen dat ik dat kon! Lekker loslaten en denken whateverrrrr … maarrrr ik vertrouw erop dat het met dit lijstje hierboven goed komt en dat wij dit keer weer een hele speciale periode ingaan!

Eerst die bevalling maar eens flikken!