Snap
  • Zwanger
  • Hartafwijking
  • #emoties
  • vruchtwaterpunctie
  • rollercoaster
  • prenatalediagnostiek

Prenatale diagnostiek

Als je echo niet in orde is

In mijn vorige blog vertelde ik hoe de 20 weken echo gegaan was. We kregen een meisje! Dat was dan ook het enige leuke nieuws  wat wij hebben overgehouden aan deze echo.  

We waren even bang dat we pas na een aantal dagen terecht konden in het AMC. Gelukkig konden wij snel terecht  voor de medische echo. Ze zouden kijken of wat de echoscopist in het Flevo had gezien ook echt klopte. 

Ergens hadden wij nog hoop dat ze het verkeerd hadden gezien. Maar niets was minder waar.

Onze meisje had een ernstige hartafwijking. Bij zo een echo zit je totaal gespannen naar een beeld te kijken wat jou niks zegt. Ondertussen houden ook de artsen stevig hun mond terwijl wij direct willen weten wat ze zien. 

Na de echo maken ze een tekening en proberen ze ons uit te leggen wat ons meisje precies heeft. Haar longslagader is vernauwd, ze twijfelen zelfs of die überhaupt open is. Dit is de ader die zuurstof naar het hart en longen rondpompt. 

Ook zijn haar aorta en longslagader omgedraaid, dus niet op de goede plek. Daarnaast heeft ze een vsd (een gat tussen haar hartkamer) wat in haar geval goed was zodat het zuurstof rijk en arm bloed rond blijft pompen. 

Uiteindelijk zegt het ons alsnog niet veel. Ik barst in tranen uit, want ook dat kleine sprankje hoop is verdwenen.

De artsen beginnen over keuzes, zwangerschap afbreken.. 

Daar breek ik even. Wij hebben altijd gezegd niet te kiezen voor een kindje met een hevige beperking. Ik heb veel ervaringen gezien van ouders met kinderen met een beperking en weet hoeveel dit met zich mee brengt. Als er dus een keuze zou zijn zouden wij hier niet voor kiezen. 

Maar als het om je eigen kindje gaat zit het toch net wat anders. Hoewel ik altijd dacht 100% zeker te weten er niet voor te kiezen.. gingen nu mijn emoties alle kanten op. Ik kan toch niet zomaar ons kindje opgeven? 

Het enige wat wij wilde weten was wat voor leven zou zij hebben? Valt ermee te leven?

Voor de artsen hier antwoord op konden geven wilde ze dat ik een vruchtwater punctie zou doen. 

Ook hier heb ik altijd een sterke mening over gehad. Die in dit geval 100% gedraaid was. 

Of ik deze heb gedaan en in welke rollercoaster wij in de week daarna terecht zijn gekomen lees je in een volgende blog.