Positieve zwangerschapstest en spoed operatie..

Deze 2 wachtweken waren nog zwaarder dan het traject. Ik kon nergens anders aan denken, dan aan die uitslag die ging komen. Het was een paar dagen voor de testdatum en ik kon me niet meer beheersen. Ik was erg vroeg wakker die ochtend, ik haalde de test uit de verpakking in de badkamer en volgde netjes de instructies op. Inmiddels kon ik na 3 jaar onderhand blind een test uitvoeren, ik had er inmiddels al een hoop versleten.. 

Ik plas over het staafje en ik hou heel zenuwachtig in mijn klamme handen de test vast. Mijn ogen weken geen seconde af van de display. Vrijwel direct na het vollopen van de display kon ik mijn ogen niet geloven… zie ik dat nu goed? JA, HET ZIJN 2 STREEPJES!! Ik begon helemaal te shaken, hij was zó duidelijk! Yes, ik ben zwanger!!! Mijn man en ik konden ons geluk niet op, zo intens blij na 3 jaar!

Direct vertellen wij het goede nieuws tegen onze naasten, iedereen wist namelijk ook van ons ICSI traject af en we hebben ook iedereen meegenomen in elke stap van dit zware, maar bijzondere avontuur. Iedereen was dan ook intens blij voor ons!

Mijn zwangerschap ging prima de eerste weken. Ik was flink ziek, maar nam dit uiteraard door onze langgekoesterde wens voor lief. Tot ik 9,5 week zwanger was… 

Ik werd wakker op een zondagochtend, ergens half december met hevige buikpijn. Ik ging naar het toilet, ik dacht misschien moet ik een keer goed naar de wc en dan gaat het beter. Dit was helaas niet het geval en het werd alleen maar erger.. Ik heb mijn man wakker gemaakt met de vraag of hij de verloskundige wou bellen. Ik kon niet meer praten.. Ik kon alleen maar huilen, huilen van de pijn en de angst dat het niet goed ging met ons wondertje.. Wij konden direct langskomen voor een echo, maar daar was niks geks op te zien behalve dat mijn darmen overvol zaten. Ons kindje deed het goed gelukkig. Vanwege de hevige pijn werden we wel direct doorgestuurd naar het ziekenhuis, waarna een heftige dag ging volgen.. 

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis, werd de pijn alleen maar heftiger en werd er opnieuw een echo gemaakt om de situatie te beoordelen. Wederom niks geks te zien, behalve ons kleintje die gelukkig vrolijk rond zwom in mijn buik. Er werd een infuus ingebracht met vloeibare paracetamol en de arts gingen direct in overleg, omdat het een raadsel was waar deze helse pijn vandaan kwam. Na een kleine 20 minuten, kwam de arts terug op mijn kamer met een schokkende mededeling.. “mevrouw den Otter, wij hebben besloten om u direct met spoed te gaan opereren. We vermoeden dat uw eierstok is gedraaid en dit moet onmiddellijk behandeld worden..” dit betekende dat ik onder narcose moet en mij werd daarbij ook verteld dat de kans op een miskraam iets toenam. Ik kon niet anders dan accepteren, anders zou mijn eierstok afsterven en dan zou ik verder van huis zijn… 

Ik werd naar de OK gereden, waar de anesthesist mij eerst nog alle risico’s moest vertellen. Ik kan je zeggen, daar werd het allemaal niet beter van.. de gynaecoloog die mij ging opereren, stond klaar met het kapje om mij in slaap te brengen. Ik keek hem aan en opnieuw rolde te tranen over mijn wangen. Hij heeft direct alles aan de kant gelegd om mij eerst gerust te stellen, dit vond ik zó fijn. Uiteindelijk na 5 minuten heeft hij mij in slaapt gebracht en is de kijkoperatie uitgevoerd. 

Toen werd ik wakker, wakker met pijn van de operatie maar geen helse pijn meer in mijn buik! Mijn man was gelukkig meteen weer bij mij, wat moet dit voor hem machteloos zijn geweest. Niet veel later kwam de gynaecoloog op mijn kamer, en vertelde mij dat de operatie is geslaagd! Het was inderdaad mijn eierstok, die was 2 keer om zijn as gedraaid. Dit kwam door de hormonen van de ICSI behandeling, mijn eierstok was flink gezwollen en doordat deze te zwaar werd is die om zijn as gaan draaien. Ze waren net optijd met de operatie en ze hebben hem nog kunnen redden gelukkig!

Daarna kwam de angst op, angst voor ons kleintje dat ze het niet ging redden door de narcose en operatie. Ik heb de gynaecoloog gevraagd of er asjeblieft direct een echo gemaakt kon worden, zodat er gekeken kon worden of alles goed ging met ons kleintje. Hij twijfelde gelukkig geen moment en heeft meteen een verloskundige gestuurd met een echo apparaat. Ze plaatste de echo kop op mijn buik en ik zie direct haar kloppende hartje. Ik was zó opgelucht, alles zag er goed uit en ze zwom wederom nog steeds lekker in het rond! Toen mocht ik gaan eten en als ik na het eten kon plassen mocht ik naar huis. Gelukkig was dit het geval en rond 19u waren we thuis.

Mijn herstel verliep vlot en na 2 weken, na de kerstvakantie ben ik weer aan het werk gegaan. De rest van mijn zwangerschap is goed verlopen! Half januari kwamen we erachter dat er een meisje op komst was en ik ben nog tot 15 weken ziek geweest. Ik zal in mijn volgende blog mijn bevallingsverhaal delen!