PCOS oorzaak van depressie? Hormoonbalans is weg!

Toen ik 19 jaar was werd er een depressieve stoornis bij mij gediagnosticeerd. Ik had een hekel aan het etiket wat ineens op mijn voorhoofd werd geplakt. Mensen stoppen je gauw in hokjes en ik was bang om verkeerd geplaatst te worden. Nu bijna 10 jaar later weet ik wel beter. Het is gebleken dat 1 op de 5 vrouwen op enig moment in hun leven hinder heeft van depressieve gevoelens. Dit betekent dan dat iedere vrouw in haar vriendinnenclub iemand kent die depressief is. Toen ik naar ruim een jaar nadat ik uit het diepe dal was geklommen, hierover begon te praten kreeg ik de indruk dat veel mensen last hebben van depressie zonder daar echt bewust van te zijn. Dit gaf mij het gevoel dat ik zeker niet de enige was, wat ik dus wel een lange tijd zo heb gevoeld. Dit omdat het niet bespreekbaar wordt gemaakt, het lijkt nog steeds taboe. 

Mijn depressie was toentertijd duidelijk te verklaren voor mezelf, de psycholoog en mijn omgeving. Diverse heftige en traumatische ervaringen meegemaakt. Maar wat vooral het punt was, was dat ik totaal geen grip meer had op mijn eigen leven en mijn eigen geluk. Althans dat voelde toen zo. Anderen zorgden ervoor hoe ik me voelde en ik kon dit niet loslaten. Dit heb ik tijdens sessies met mijn psycholoog moeten leren. 

Rond mijn 25e levensjaar raakte ik wederom depressief. Wat heb ik een hekel aan dat woord! Ik noem het liever anders; ik had last van depri-gevoelens. Dit was ook duidelijk te verklaren door de scheiding van mijn ouders en het daarbij gepaarde oud zeer van vroeger dat ik blijkbaar nog niet had verwerkt. Tevens had ik geen plek voor mezelf en woonde ik bij mijn schoonouders in samen met mijn wederhelft. Ik ben mijn schoonouders nog steeds heel dankbaar, maar dit was een gitzwarte periode voor mij. Dat ik nergens mezelf kon zijn, behalve op mijn werk en alleen wanneer ik echt alleen was met mijn vriend, was ontzettend zwaar voor mij en was een complete inwendige oorlog. Ik raakte mezelf kwijt en van mezelf vervreemd. 

Nu ik momenteel zoveel hormoonkuren slik, schiet het bij mij ook wel eens door mijn hoofd, dat de depressieve periodes in mijn leven misschien ook wel kunnen zijn ontstaan door een verstoorde hormoonbalans door het polycysteus-ovarium syndroom. De hormonen zorgen momenteel ook erg voor stemmingswisselingen en flinke momenten van ''ups and downs''. Gevoelens die niet te sturen zijn en moeilijk zijn om te corrigeren. Ik weet dat ik een sensitieve vrouw ben en het leven leeft met hoge pieken en diepe dalen, maar het werd een paar jaar geleden geweten aan mijn hoog sensitiviteit wat toen werd ontdekt. Misschien zou er ook een link kunnen bestaan tussen PCOS en depressie? Dit zal ik de aankomende weken, maanden gaan uitzoeken. Niet alleen om nog meer puzzelstukjes samen te laten vallen, maar ook om voorbereid te zijn tijdens onze eventuele zwangerschap en erna. Misschien zijn sommige mensen gewoon wat gevoeliger voor eventuele ''sombere perioden'' in haar of zijn leven? Misschien is het iets in de hersenen? Of is het aangeboren? Ik weet het niet, maar ik zou er graag een zeker antwoord op hebben. Onderzoek doen kan geen kwaad. 

Gemiddeld ontwikkelen 15 % van de zwangeren vrouwen een depressieve stoornis tijdens hun zwangerschap. En kampt 10 % van de vrouwen met een depressie na de bevalling. Dit is een te groot percentage. En ik streef erna om vrouwen hiervan bewust te maken en hoop dat zij dit in hun vriendinnenkring durven te bespreken met elkaar. Het is echt geen schande om even geen roze bril op te hebben, wanneer de kleine puk is geboren. Iedereen denkt dat het zo hoort, maar de realiteit is heel anders, hoe pijnlijk het ook is. Wanneer we dit echter bespreekbaar maken in kleine kring, zal dit verspreiden in grote kring en zal hopelijk de taboe steeds meer verdwijnen. Maar wat het belangrijkste is, is de steun die men van elkaar voelt en de kracht die we elkaar kunnen geven. We hoeven het allemaal niet alleen te doen! 

Lang heb ik me geschaamd voor mijn depressie. Mensen die ik spreek hadden dit nooit en te nimmer van me verwacht. Maar mijn schamen is gestopt. Ik hoop iets te kunnen betekenen voor alle vrouwen of mannen die ook het gevoel van somberheid of depressie herkennen. Depressie schuilt in een klein hoekje. Het kan helaas iedereen overkomen!