Opnieuw zwanger na een miskraam

Exact 14 dagen na mijn ovulatiedag had ik wederom een positieve zwangerschapstest! Het was dus weer gelukt! Meteen na de miskraam weer zwanger! Ik was in de wolken, zo ontzettend blij! Maar meteen ook angstig. Want zou het nu wel goedgaan? Of wordt dit ook een miskraam?

Zo onbezorgd als ik mijn vorige zwangerschap was, zou ik nooit meer kunnen zijn... Ik belde meteen de verloskundige en kreeg een afspraak voor een vroege echo, rond 8 weken, dat betekende dat ik iets meer dan 3 weken zou hoeven wachten. Zou ik het deze keer wel halen?

Ik besloot geen nieuwe zwangerschapstesten meer te doen in de daarop volgende dagen. Dat had ik bij mijn miskraam wel gedaan om te zien of ze mooi opliepen. Dat dit geen garantie is voor een gezonde zwangerschap wist ik nu en leek me dus niet zinvol. Wel bleef natuurlijk elk toiletbezoek heel eng, want zou ik bloed gaan zien?

Echter, 14 dagen - de termijn waarbij het de vorige keer mis was gegaan - verstreken zonder krampen of bloedverlies. Wel af en toe steekjes maar de verloskundige verzekerde me ervan dat dat normaal is. Ik vertelde slechts mijn beste vriendinnen over deze nieuwe zwangerschap en verder hield ik het stil. Toch had ik hier, in tegenstelling tot bij de miskraam, wel meteen een goed gevoel over!

Toen brak de dag van de vroege echo aan. Ik wist natuurlijk precies wanneer mijn ovulatie was, door de echo en de test. Volgens berekening zou ik 7+4 zwanger zijn. Vol goede moed ging ik (alleen) naar de verloskundige. Ik kende haar al van mijn vorige zwangerschap en ze vroeg hoe het nu met me ging. Hierna nam ik plaats in de stoel en begon de inwendige echo.

Kijk dit is je baarmoeder, zei de verloskundige. Hij is leeg. Er is wel een vruchtzakje, maar er zit helaas niks in. Ik begon meteen te huilen. Hoe kon dit nu? Ze sprak over een missed abortion en dat dat ook heel vaak voorkomt. Ik luisterde maar half, was echt in shock. Wederom had mijn lichaam gefaald... De vorige keer bij de miskraam had mijn lichaam het nog mooi zelf opgelost, maar dit keer was de miskraam dus niet zelf op gang gekomen... Ik was zo ontzettend verdrietig.

Ik vroeg haar hoe het nu verder moest. Ze vertelde dat er in veel gevallen alsnog een miskraam vanzelf opgang komt binnen 14 dagen. Zo niet, dan zou ze nog een echo maken en konden we bespreken of ik de miskraam met medicijnen of via curretage wilde opwekken.

Verslagen ging ik weer naar huis. Ik belde mijn vriendinnen om het slechte nieuws te vertellen. De twee weken die hierna volgden waren vreselijk. Constant in afwachting van een nieuwe miskraam, niet wetend op welk moment en hoe hevig het dit keer zou zijn. Het allerergste vond ik dat ik me zoooo zwanger bleef voelen. Omdat je lichaam wel vol zit met het HCG hormoon zorgt dit voor de kwaaltjes. Mijn borsten deden zeer en ik was heel misselijk en gevoelig voor geurtjes.

14 dagen gingen voorbij en er gebeurde niks. Dus kreeg ik bij de verloskundige een nieuwe echo en zouden we de opties doorspreken. Ik had thuis al bedacht dat ik het niet nog langer wilde afwachten, dus zou ik kiezen voor medicatie. Dit keer had ik wel een vriendin meegenomen, zodat ik wat steun aan haar zou hebben en ze mee kon luisteren hoe de medicatie ingenomen moest worden en wat ik precies kon verwachten. 

Wordt vervolgd!