7 jaar geleden
Op weg naar jou of niet? deel 2
Een kijkje in mijn leven waarin de vraag staat of we wel of geen kinderen willen of kunnen krijgen.
Het is september en ik ben gestopt met de pil. Joepie de vlag kan uit, we gaan het proberen.
Ik ben zo benieuwd hoe lang het allemaal gaat duren. Ik ben 15 jaar aan de pil geweest. Mijn lichaam weet volgens mij niet eens meer hoe het allemaal werkt. Ik heb er vertrouwen in, we zien wel hoe het loopt.
We gaan lekker op vakantie. Ons heerlijke Griekenland. Oh misschien lukt het wel gelijk en kunnen we vertellen dat je daar bent verwekt. Na een glaasje wijn liepen papa en mama onder de sterrenhemel....
Onze eerste avond, we hebben heerlijk gegeten en lopen terug naar ons appartement. We zijn heerlijk uitgelaten, zal de wijn wel zijn, totdat ik een ontzettende steek krijg in mijn buik. Oh, ik heb flinke krampen in mijn onderbuik en het voelt alsof ik moet poepen, denk ik. Niet dus. Wat is het dan? Ik neem een paracetamol en ga lekker slapen. Van seks geen sprake met die krampen. Die nacht was onrustig maar de volgende dag is de pijn weg.
Tijdens die vakantie fantaseren we er op los. Hoe zal ons kindje eruit zien, hoe gaan we het noemen. Jij moet er wel een drankje voor op hebben, je hebt nog steeds je twijfels. Je doet het vooral voor mij.
Na twee heerlijke weken vakantie komen we heerlijk uitgerust terug. Ik voel het al aan mijn lichaam, ik wordt ongesteld. Ach zal wel heel apart zijn als het direct raak zal zijn. Maar mijn lichaam weet blijkbaar de weg nog, mijn hormoonhuishouding is redelijk snel onder controle.
Er gaan zo een paar maanden voorbij. Mijn cyclus is regelmatig, maar ik heb ook elke maand die pijnlijke krampen in het midden van de cyclus. Ik maak me zorgen. Ik heb toch geen last van cystes, endometriose? Ik ben zolang aan de pil geweest. Gaat het allemaal wel goed daarbinnen? Ik heb teveel gezien op mijn werk, weet wat er allemaal mis kan zijn.
Na een paar maanden weet ik ook waar die pijn vandaan komt. Ik voel het elke maand, precies in het midden van mijn cyclus, de eisprong. De pijn wordt minder, wat dragelijker. Maar echt zin in seks krijg ik er niet van....
In februari begin ik ongeduldig te worden. Doordat ik precies weet wanneer mijn eisprong is houden we daar rekening mee. Hij is ook niet meer zo vervelend als de eerste keer. Toen wist ik niet wat ik meemaakte. Maar het is nog steeds niet raak. Heb geduld, neem de tijd, bij de meeste stellen duurt het even. Maar ik wacht al zo lang...