Op vakantie met een vriendin, je bent toch niet zwanger hè Mel?

Daar ging ik dan, samen met een vriendin van mij richting Spanje op vakantie. Ik had wel al een langere tijd een relatie met mijn vriend (nu mijn man) maar aangezien wij altijd samen waren leek me een vakantie met een vriendin toch ook wel een keer heel erg leuk! We vertrokken met de bus richting  Spanje . Heel erg gezellig, je kent dat wel.. zakken chips en broodjes mee de bus in en het eerste flesje wijn werd al geopend want we hadden immers vakantie!!Gek genoeg smaakte het niet en hield ik het uiteindelijk toch maar gewoon bij mijn colaatje.

Eenmaal aangekomen in Spanje gingen we natuurlijk meteen genieten van de leuke dingen die je daar kunt gaan doen. Na overdag de boel wat te hebben verkend gingen we in de avond op stap. Er waren heel veel Nederlanders en dat was erg gezellig. We bestelde cocktails. Lekker dacht ik! Maar ook deze smaakte niet zoals normaal. Toch nam ik af en toe een nipje en had ik een hele gezellige avond samen met mijn vriendin en nog wat andere mensen op het terras . We gingen terug naar de hotelkamer en ik moest opeens heel veel plassen en had telkens een soort kramp in mijn buik. Mijn vriendin grapte nog: “Joehoe Mel jij bent toch niet zwanger ofwel?“ Waarop ik zei: “nee joh ben je gek, ik ben toch gewoon aan de pil!” We stonden er verder geen minuut bij stil. We hadden een hele fijne gezellige vakantie samen met hier en daar toch een cocktail en een gezellige avond uit.

Toen de vakantie eenmaal voorbij was bleef ik krampen in mijn buik houden en werd ik ook misselijk. Nog steeds dacht ik er niet bij na want ik was immers negentien jaar oud en met hele andere dingen bezig. Ik deed leuke dingen en had bijna mijn kappersopleiding afgerond. Het bleef aanhouden dus ik besloot uiteindelijk maar naar de dokter te gaan. Op het advies van de dokter deed ik een zwangerschapstest.. en ja hoor, er kwamen meteen twee dikke vette strepen in beeld, o mijn god, ik was ZWANGER!

Zwanger ik? hoe dan? Ja hoe dat hoef ik jullie niet uit te leggen maar dat ik dus zwanger ben geraakt door de pil heen dat was echt wel even schrikken.

We werden ter controle naar het ziekenhuis gestuurd om te controleren hoe lang ik al zwanger was en of het hartje klopte enz. Ik bleek al een aantal weken zwanger te zijn en het hartje klopte mooi. Gelukkig dacht ik, want gek genoeg maar hoe jong je ook bent, het moederinstinct neemt het direct over. Ik wist al meteen dat ik dit kindje absoluut niet ging weghalen want dat was echt geen keuze voor mij. Mijn vriend vond dat wel heel erg lastig want hij was nog niet klaar voor een baby. Na heel wat praten en huilen hebben we besloten om ervoor te gaan. We dachten, wij kunnen dit en wij gaan dit samen rocken.

Gelukkig was ik bijna klaar met mijn kappersopleiding en mijn vriend bijna klaar met zijn HBO studie. Ook had ik werk in de kapsalon en had hij al gauw genoeg een goede vaste baan, inplaats van zijn zaterdagbaantje bij de bakker.

Maar een huis dat hadden we natuurlijk nog niet.

Gelukkig mochten wij in het huis van mijn vader wonen. Hij was vaak bij zijn vriendin dus dan hadden wij toch een soort van eigen huis. Mijn vader zei dat wij moesten sparen en als wij dat goed deden we in zijn huis mochten blijven, op zijn kosten. Op die manier konden wij dus gewoon werken en sparen voor in de toekomst voor een eigen woning.

Als jonge ouder word je vaak bestempeld. Men denkt al snel dat je niet voor een kind kunt zorgen en geen verantwoordelijkheid neemt. Nou ik kan jullie vertellen zo ben ik echt nooit geweest. Ik heb vanaf moment één een verantwoordelijkheid gekregen en die heb ik tot op de dag van vandaag nooit laten vallen. Ik dacht meteen: ik ben mama en ik ga voor mijn kinderen zorgen zodat ze niets, maar dan ook niets tekort komen. We kregen een gezonde jongen, wat waren we blij!

Eigenlijk ging alles zo goed met onze eerste zoon waardoor we besloten om het na een jaar voor een tweede te gaan proberen. En dat lukte want er zat precies twee jaar en een week tussen.

Super leuk natuurlijk en het werd weer een jongen. Wie had dat ooit gedacht dat ik op mijn eenentwintigste al twee kinderen zou hebben.

Toch ging het allemaal vanzelf. Ik krijg ook vaak te horen van mensen in mijn omgeving dat ik een geboren moeder ben.

In die tijd kom je er wel achter wie je vriendinnen zijn en wie niet. We zijn in die tijd wat vrienden verloren maar dat is ook wel begrijpelijk. Iedereen zat immers in een hele andere fase dan dat ik zat op die leeftijd. Maar toch is het wel grappig dat nu ze zelf kinderen hebben dat ze het zelf ook inzien en je dan toch weer meer naar elkaar toe groeit. Nu hebben er inmiddels natuurlijk meerdere vriendinnen kinderen en heb ik ook een leuke vriendengroep met de mama’s van het schoolplein. Ik ben wel een van de jongste moeders, wat logisch is want de meeste krijgen pas rond de leeftijd van dertig de eerste en ik ben nu bijna dertig en mijn oudste is al tien, haha!

Toch ben ik wel blij dat ik vier juli dertig word hoor, dat klinkt gewoon net wat fijner met een zoon van tien :)Maar mij hoor je niet klagen, want je moet maar zo denken.. als ik veertig ben dan is hij twintig en kunnen we samen naar een festival haha! Dat zou hij overigens het liefste nu al willen maar daar is hij natuurlijk nog te jong voor.

Soms denk ik ook wel eens: stel dat hij ons na doet en hij krijgt op zijn twintigste een kind, dan zijn wij gewoon al opa en oma op ons veertigste. Bizar, maar de kans bestaat. Ik ben blij om jong mama te zijn en ik zou het niet terug willen draaien. Maar ik heb wel duidelijk tegen mijn kinderen gezegd dat ze beter eerst hun school en opleiding enz. af kunnen maken en goed kunnen studeren.En die kinderen, die komen vast vanzelf mocht het ze ooit gegund zijn en dan zal ik een hele lieve oma voor ze zijn!

Op welke leeftijd werd jij mama?

En hoe heb je die tijd ervaren? Laat dit maar even weten in een reactie als je wilt ik ben heel erg benieuwd

Mocht je ons willen volgen we zijn ook actief op instagram @melanievanstiphoutt 

https://www.instagram.com/melanievanstiphoutt/