Op mijn 37e snel zwanger, maar...

Rond mijn 37e verjaardag in 2016 waren we bezig met onze tweede serieuze ronde om zwanger te raken. Een half jaar daarvoor was ik gestopt met de pil en ik hield mijn cyclus bij in een app. Ik gebruikte voor de tweede maand ovulatietesten, zo konden we de seks extra goed plannen. Ook al was het geplande seks, het voelde toch romantisch, omdat we zo graag een kindje wilden. 

Vlak voor mijn Niet Ongesteldheids Dag (NOD) deed ik een zwangerschapstest, omdat ik allerlei symptomen voelde (opgeblazen, pijnlijke borsten, licht misselijk, erg moe). Maar die test was hartstikke wit. Een week later was ik echter nog steeds niet ongesteld en voelde ik nog steeds vanalles, dus deed ik nog een test. Jahoor, twee streepjes! Wat waren we gelukkig dat ik zo snel al zwanger was!

Mijn eerste echo bij de verloskundige werd gepland met 10 weken. Dat vond ik toen nog normaal en prima. Al vond ik het natuurlijk wel allemaal heel spannend. De weken vorderden. Af en toe had ik wat buikpijn, best flinke. Maar Dr. Google zei dat dat mijn groeiende baarmoeder kon zijn, of bandenpijn. En de testen bleven positief en de andere symptomen bleven. Dus ik maakte me niet al te druk.

Toen ik bijna 9 weken zwanger was verloor ik op het toilet op mijn werk ineens wat bruin slijm. Mijn buik voelde ook een beetje ongestelderig. Kan er allemaal bijhoren, hield ik mezelf voor. Bruin betekent oud bloed. Even later trok het gevoel weg en haalde ik weer opgelucht adem. Maar 's avonds laat was het weer zo ver. Bruin slijm en mijn buik deed nu flink pijn. Verder gebeurde er echter niets, dus we wachtten het maar af...

Wordt vervolgd!