Onzekerheid is weg, nu is er spanning!

In mijn vorige blog schreef ik over het positieve testje. 2 huisartsen (loop flink te hoesten en was bang voor een ontsteking) waren van mening, dat het hcg niet meer op het testje te zien zou moeten zijn. Dus met een bonzend hart, belde ik met de gynaecoloog.

Vandaag moest ik daar zijn. Met flinke buikpijn zaten we in de wachtkamer. De afgelopen 1,5 week heb ik niet veel symptomen van de zwangerschap gemerkt. Ik was flink verkouden, sliep slecht en had slechte zin. Dat laatste vond ik nog al logisch, aangezien ik gemiddeld maar 3 uur per nacht sliep. Afgelopen dinsdag wel nog eens een testje gedaan. Ook die was positief. Dus zenuwachtig maar met wat goede moed, ging ik vanmorgen naar de afspraak.

Stipt half 11 werd ik naar binnen geroepen. Ook wel eens fijn, aangezien het altijd uitloopt. De gynaecoloog was wat sceptisch, want volgens haar zou het nog van de miskraam kunnen zijn. Maar toch een echo voor de zekerheid. En zie daar:

Een kloppend hartje!