Onzekere zwangerschap met goede afloop

Deel 3

Daar de controles goed gaan en het bloedverlies al even weg is besluit ik rustig weer wat in de zorg op te pakken en bespreek dit ook met de manager dat ik graag weer een iemand op het gemakje verzorg. Helaas een paar dagen na het gesprek weer bloedverlies. Weer naar het ziekenhuis. Waar ik verwacht dat ik gewoon naar huis mag net zoals de andere keren, wordt ik nu opgenomen. Dit omdat de kleine man nu levensvatbaar is. Ik krijg longrijpingsprikjes. En we krijgen gesprekken met de arts van de Nicu over de gervaren mocht ik nu bevallen en omdat ik nog geen 26weken zwanger ben krijgen wij de keuze of ze levensreddend moeten handelen voor de kleine man of niet. Na 26 weken is die keuze er niet meer en handelen ze altijd levensreddend. Mijn man en ik praten hierover en zijn beide van mening: hij mag een goede start krijgen maar er moet niet kosten wat kost levensreddend gehandeld worden. Dus besluit zijn hart alsnog te stoppen dan niet meer reanimeren.
Nog altijd heb im het gevoel het komt goed hij komt eerder maar het komt goed.

Gelukkig besluit mijn lichaam ook nu nog altijd om jou nog even binnen te houden en meer tijd te geven. In het ziekenhuis mag ik pas de afdeling af wanneer het bloedverlies gestopt is en ook alleen zittend in de rolstoel.
Daar schrok ik wel van want wellicht doe ik dan toch teveel thuis? Zijn de dagjes weg waar ik alles op het gemakje deed en optijd ging zitten dan niet ook teveel geweest? Maar voor mijn mentale gezondheid zijn dit wel belangrijke uitjes. Even genieten tussen de onzekerheid door.

Ik ben blij wanneer ik eindelijk de afdeling af kan. Mijn man komt iedere dag met mijn zoontje langs en wat was het fijn om mee te mogen nemen naar de ronald mcdonald woonkamer om hem onbezorgd te zien spelen. Na 6 dagen mag ik het ziekenhuis verlaten.

Ik moet eerlijk bekennen dat de dagen in het ziekenhuis wel rustgevend waren. Ik kon natuurlijk niet zomaar van de kamer af, maar had de tijd om rustig wat te lezen en iedere dag hoorde ik jet hartje vam de kleine man minimaal 30 minuten kloppen. Wat een heerlijk geluid is dat. Voor mijn man was het wel pittig om alles met zijn werk en thuis geregeld te krijgen om er voor mij en voor de oudste man te kunnen zijn.

Daar ik het vertrouwen in mijn lichaam nu echt even kwijt ben geeft de bedrijfsarts ook aan om even een paar weken mij te focussen op thuis en daarna te kijken wat gaat.

Even later krijg ik weer slecht nieuws. Ik heb zwangerschapssuiker. Ik moest me laten testen omdat zijn broer 4100 gram woog bij de geboorte. Dus daar gaat het snoepen. Maar goed met het houden aan een voedingsschema blijft het allemaal stabiel.

Maar nog steeds ik mag niet mopperen het kan allemaal erger. Ik heb geen pijn, geen weeen en de kleine man doet het goed. Dus we zien wel hoe het allemaal loopt.