2 weken geleden
Onzekere zwangerschap
Blauwe plek in de baarmoeder deel 2
Zwanger met een hematoom in de baarmoeder.
Met twaalf weken heb ik opnieuw veel bloedverlies badat het even rustig is geweest.
Opnieuw naar het ziekenhuis en gelukkig nog hetzelfde nieuws. Met de kleine man gaat het goed en de adviezen blijven hetzelfde. Rustig aan doen, niet tillen en niet in bad.
Het niet tillen met een peuter van bijna 1,5 die rondloopt en overal op klimt is lastig. Maar gelukkig heb ik veel hulp van met name de oma's. Op de dagen dat mijn man is werken en de kleine man niet op de opvang is kan ik daar zijn en helpen ze met het tillen. De eerste dagen met het hevige bloedverlies hebben ze zelfs geholpen om hem uit bed te halen.
Heel fijn om niet te mogen tillen met een peuter die rondloopt. Zodra het bloedverlies minder/vrijwel weg was ben ik mijn zoontje zelf weer gaan verzorgen. De eerste keer na de eertse keer bloedverlies heb ik huilend mijn zoontje uit bed gehaald. Zo fijn vond ik het om er even voor hem te zijn. Hormonen...
Het bloedverlies houdt nu langere tijd aan. Tot week 17..
Gelukkig kan ik minder en aangepast werken. Ik werk op dat moment in de zorg. Het echte zorgen aan bed mag niet meer maar ik kan wel een paar uur helpen met de medicatie en het helpen met eten. Iedereen is heel begripvol en ook de bedrijfsarts is betrokken en geeft meteen aan wij volgen het advies van de gynecoloog. Heel fijn allemaal.
Vanwege het hematoom zijn alle afspraken niet meer bij de eigen verloskundige maar zijn ze in het ziekenhuis. Ik krijg ik iedere 2 weken een echo. Zo fijn om dan de bevestiging te krijgen dat het goed met de kleine in de buik gaat.
Het is even rustig maar helaas met 18 weken weer bloedverlies en voel ik ook een groot stolsel. Ongeveer 3 bij 3 cm. We mogen weer naar het ziekenhuis voor controle. De kleine man doet het nog goed en beweegt goed. Maar de blauwe plek blijft er zitten.
Bij de 20 weken krijgen we een medische 20 weken echo en weten we jou geslacht. Ik zou eigenlijk niet kijken maar deed op een verkeerd moment mijn ogen open. En daar zag ik duidelijk twee ballen en een piemel. Mijn man zag het niet zo snel.
Gelukkig blijft het daarna lange tijd rustig. Bij de controles lijkt de hematoom langzaam weg te gaan gelukkig en langzaam krijg ik weer meer vertrouwen in mijn lichaam. Het vele bloedverlies is al even weg. Ik blijf rustig aan doen. Doe wat ik kan en pak rust tussendoor. Ik til alleen mijn zoontje als het echt moet en het werk blijft aangepast. Ik geniet extra van de momenten dat ik beweging in de buik voel maar ben daarnaast ook extra bang wanneer ik wat last heb van mijn buik. Gelukkig zijn die momenten minimaal.
