8 jaar geleden
Onzeker, zwanger en misselijk
Nooit geweten dat zwanger zijn gepaard gaat met zoveel onzekerheid! Welcome to my life :-)
Ik dacht altijd dat zwanger zijn heel makkelijk en overzichtelijk was: je wordt dik en na negen maanden heb je een baby. Dat is natuurlijk ook wel zo, maar ik had geen idee dat er zoveel meer bij komt kijken, qua gevoelens en alles. Ik heb nooit aan een zwangere gevraagd ‘hoe voel je je?’, gewoon omdat ik dacht dat ze zich niet anders dan normaal voelde, hooguit een beetje walvissig. Beginnersfoutje.
Ik voel me als firsttime zwangere elke dag anders. Ik ben normaal gesproken niet zo'n gevoelsmens, maar sinds ik zwanger ben wil ik het liefst de hele tijd wegkruipen in de armen van mijn vriend. Soms staan we in de supermarkt voor de muesli als ik ineens de drang voel om hem een kus te geven. En dat doe ik dan ook. Gewoon, omdat ik zo blij ben dat hij de vader van mijn kind is. Maar ik heb ook veel onzekere buien, waarin ik bang ben dat mijn baby het niet overleeft als ik tien minuten in een bubbelbad zit.
Die onzekerheid begon al na de eerste zwangerschapstest. Met de nadruk op eerste, want ik geloofde er geen barst van dus kocht ik er nog een. En nog een. Alle drie positief, maar nog steeds dacht ik: zal wel niet. Pas na de eerste echo begon het tot me door te dringen dat er echt een levend iemand in mijn buik zat. En ook toen was ik nog niet helemaal gerustgesteld, want wat als dat lieve kleine hartje er opeens mee stopt? Dus toen de ochtendmisselijkheid na 10 weken ineens ophield was ik niet opgelucht maar juist ongerust. Zou alles nog wel goed gaan daar binnen? Kortom, in de eerste drie maanden was ik een zielig hoopje angst, twijfels en hormonen.
Na de 12-weken-echo was het allemaal weer een stukje echter geworden. Onze pinda had nu armpjes en beentjes en orgaantjes die we op de echo een voor een hadden bewonderd. Alles zag er goed uit, het grote genieten kon beginnen! Maar terwijl ik om me heen ineens allemaal zwangere vrouwen met mooie, ronde toeters zag lopen, zag ik bij mezelf nog weinig gebeuren. Ja, de weegschaal heeft me er al een paar kilo bij gegeven, maar van een echte baby-bump is nog geen sprake. Het zal vanzelf wel komen, maar toch google ik af en toe op '16 weken zwanger en nog geen buik is dat normaal'. Maar ondertussen loop ik wel het liefste rond in mijn nieuwe lievelingszwangerschapsspijkerbroek en het kan me lekker niets schelen!
babylove90
Ik ben zwanger van de derde en verbaas me over de onzekerheid die ik zo nu en dan nog steeds weer heb terwijl ik er echt wel het één en ander van weet ;)
Marjoleink85
Bedankt voor jullie reacties! Inmiddels is er een buikje onderweg en begin ik gewend te raken aan het zwanger zijn. En ik vind het superleuk :-)
Anoniem
Lekker genieten en die buik komt er wel hoor! Misschien heb je veel buikspieren die het tegenhouden of ligt je baarmoeder wat dieper. Het spruitje leeft. En wat Lindsey83 aangeeft vanaf nu zal je altijd onzekere momenten hebben en angst om het kwijt te raken voor de rest van je leven. Is het mooiste wat er bestaat dus in positieve zin. Geniet van deze tijd! Ik beviel een jaar geleden met 35 weken en heb echt mijn buik en gerommel gemist!
SwoosyQ
Hier nu ruim 17 weken zwanger van nummer twee en ook nog geen buik (gek genoeg had ik die bij de eerste al wel rond deze tijd). Ik herken jouw onzekere gevoel helemaal! Bij de eerste bleef ik diep ongerust tot na de 20 weken echo. Nu heb ik iets meer rust gekregen na onze 16 weken echo. Maar na de bevalling krijg je weer een nieuw soort ongerustheid. Je zit in een soort emotionele achtbaan, waar je niet uit zou willen stappen ook al zou je het kunnen! Geniet van ieder schopje en iedere mijlpaal die nog zal komen. Het is een prachtige rit ;)